GSM's. Ze maken nog niet zo lang deel uit van ons dagelijks leven.
Ik kan me niet meer herinneren wanneer Le Pappie (mijn papa) met zijn eerste GSM naar huis kwam. Eentje van het werk, als ik mij goed herinner. Eentje van tegen de twintig duizend Belgische frank. Eentje met een antenne en een spreekgedeelte dat opengeklapt moest worden. Klein scherm. Grote knoppen.
Op dat moment was het de enige GSM die we in het Oudershuis hadden.
Ik heb al helemaal geen idee wanneer La Mammie (mijn mama) met haar eerste GSM naar huis kwam.
Ik weet nog wel wanneer ik met mijn eerste GSM naar huis kwam. Zonder dat mijn ouders het wisten! Achter hun rug om dus! Ik denk zelfs dat ik voor La Mammie was.
Ik was toen 15 jaar en had zo'n pakket met GSM en kaart gekocht. Ik heb er geen idee van hoeveel ik daarvoor betaald heb ... Ik heb die een aantal weken voor Le Pappie en La Mammie kunnen verstoppen, maar schone liedjes duren niet lang ... In het begin waren ze boos, maar ondertussen zijn ze dit al wel vergeten en hebben ze 't me al zeker en vast vergeven! (Dit is zowat de enige puberale streek die ik heb uitgehaald, dus dat viel nogal mee denk ik zo.)
Eentje met antenne, maar zonder open te klappen spreekgedeelte. In feite een modernere en iets kleinere versie van de doodgewone draagbare huistelefoon. Dit was trouwens een toestelletje van Nokia.
Daarna heb ik een iets kleiner en platter exemplaar gehad, ook van Nokia. Zonder tierlantijntjes (van kleurenschermen was er toen nog geen sprake, laat staan camera's, radio, bluethooth en al de rest dat nu standaard is).
Nadien nóg een simpel exemplaartje van Nokia, ook nog kleiner en platter, maar nu al wel met kleurenscherm, maar nog steeds zonder camera. Ook geentje om open te klappen/schuiven/draaien, noch met touchscreen. Was ook nog lang geen sprake van.
En nadien nóg een exemplaar, maar nu wel met al die tierlantijntjes. Zelfs eentje om open te schuiven! Mét camera en bluethooth. Gekregen voor mijn Valentijn vorig jaar van 't Ventje ... (Ik wil hier niet lopen pochen over mijn GSM, maar ik wil gewoon iets duidelijk maken.)
Ik ben na tien jaar dus aan mijn vierde exemplaar bezig, wat ik van mijzelf eigenlijk wel goed vind. Ik wil niet omdat er een nieuw snufje is, die laatste nieuwe GSM hebben. Dat hoeft voor mij echt niet. Zolang ik kan bellen en smsen ben ik al content.
Ik ben op die tien jaar ook van Prepaid kaart bij Mobistar naar abonnement bij Mobistar naar abonnement bij Proximus overgeschakeld en heb na al die jaren nog steeds hetzelfde telefoonnummer!
Wat me wel opvalt is dat er de laatste tien jaar een gigantische verandering is gebeurd in de evolutie van de GSM's. Zowel in hun uitzicht als hun mogelijkheden. En ook in prijs! Want tegenwoordig heb je toch voor relatief weinig geld een degelijk exemplaartje. Nu hoef je echt geen € 500 uit te geven voor een gigantisch exemplar dat een kilogram weegt.
En ook: als je GSM stuk gaat, ben je tegenwoordig beter af met een nieuwe te kopen dan om je oude te laten herstellen. 't Zal goedkoper zijn.
En nu? Nu kan niemand nog zonder zijn GSM. Iedereen heeft het altijd op zak. iedereen voelt zich naakt als ze die niet bij zich hebben.
Liefs,
Me die verstomd staat van de technologische vooruitgang van de voorbije tien jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten