maandag 31 januari 2011

The One With Valentine's Day

Binnenkort is het opnieuw Valentijn. Nu is het niet zo dat ik van mening ben dat dit de enige dag is dat je je lief mag tonen dat je hem graag ziet. Naar mijn mening moet dit het hele jaar door kunnen. En ten huize Me, Myself and We gebeurt dit effectief dagelijks. In de vorm van een smsje, een streling, een knuffel, een kus, een blik... Wij hebben niet veel nodig om de denkbeeldige hartjes te laten rondvliegen.

Als je trouwens weet dat ik zaterdag één van de mooiste complimentjes heb gekregen van mijn nonkel en tante (Nonkel zegt: "Amai, ge ziet er goed uit!" en mijn tante reageert daarop: "Ja, he, ze straalt helemaal!"), dan weet je wel dat het goed zit tussen ons.

Wij zijn niet zo het type dat op Valentijnsdag naar het restaurant gaan. Ten eerste: betaal je dan al veel te veel voor wat je krijgt. Ten tweede: het zit dan altijd stampvol in eender welk restaurantje. Ten derde: doordat het zo druk is, trekt de bediening op niet veel. Ten vierde: je kan nog eens niet à la carte eten!

Ik kijk wel uit naar Valentijn. Want dat is - om eerlijk te zijn - tot nu toe de enige dag dat mijn ventje voor mij kookt. Ik doe dat al de rest van het jaar, dus hij mag dat eens terugdoen, he! Alleen houdt hij zijn lippen stijf op elkaar als het om de menu gaat. Hij verklapt niets van wat hij van plan is om klaar te maken voor mij.

Ik ben dus zeer benieuwd maar vind het superschattig dat mijn ventje zoiets wil doen voor mij.

Uiteraard horen jullie het of het al dan niet is meegevallen, maar ik ga uit van het beste.

Liefs,
Me met een klein beetje zenuwen maar enorm veel vertrouwen voor Valentijn.

zondag 30 januari 2011

The One With Our House

"Een eigen huis. Een plek onder de zon. En altijd iemand in de buurt die van me houden kon. Toch wou ik dat ik net iets vaker simpelweg gelukkig was."

Ik ben gelukkig. Daar bestaat geen twijfel over. Maar binnen een klein jaartje hebben mijn ventje en ik ons eigen huis. Onze eigen plek onder de zon. Een plek waar we nog meer van elkaar houden dan we nu al doen.

Gisteren zijn we nog eens een kijkje gaan nemen bij ons huisje. Eindelijk ligt het onderdak erop! Nu alleen nog de dakpannen en dan kan de afwerking beginnen.

Wij hebben in een nieuwe maar rustige wijk niet ver van het stadscentrum van Aalst een huisje gekocht. De grond waar het op staat is niet erg groot (1a96). Het huisje telt 3 kamers en 2 badkamers (een gewone badkamer met ligbad en een douchekamer). Een open keuken in de woonkamer. Een groot schuifraam dat uitgeeft op onze kleine tuin, dus vanuit de zetel gaan we hier zicht op hebben.

Voor de rest is de wijk een doodlopende straat. In het midden van de wijk staat een speeltuintje. Als er dus ooit kindjes komen, dan hoeven wij geen gigantische tuin te hebben als ze zich ook kunnen amuseren met de kindjes uit de wijk op straat. Sociale contacten kunnen ze maar beter van kindsbeen af ontwikkelen.

Enfin, ik ben aan het afdwalen. Ik wil gewoon zeggen dat ik er enorm hard naar uitkijk om in ons nieuwe huisje te kunnen gaan wonen. Alles nieuw. Alles van onszelf. Weten waarvoor we gaan werken.

Liefs,
Me die verliefd is op niet alleen mijn ventje maar ook op de rustige wijk en ons nieuwe huisje.

zaterdag 29 januari 2011

The One With the House Wife

Ik ben een slechte huisvrouw. Maar echt een slechte! Ik zou moeten 'den boven' kuisen, maar wat doe ik? Ik kruip onder mijn laptop met Clijsters op de achtergrond om een blogje te schrijven.

'Den boven' is echt nodig. Pluizenbollen liggen overal. Ah ja, zo'n oud huis (nog maar of al dertig jaar, maar ik vind het al oud in vergelijking met de nieuwbouwen van nu). Het is praktisch niet schoon te houden. Of toch niet zoals ik het doe. Alleen in het weekend kuisen, en dan nog niet alle weekends wegens te druk. Maar dat doen 't ventje en ik onszelf aan. Ik weet het. Maar soms voel ik mij daar een beetje schuldig over/bij.

Vandaag ben ik - om eerlijk te zijn - ook nog vrij laat opgestaan. Als je er op vrijdagavond vrij laat in kruip ('t was op z'n minst één uur en voor mij is dat laat) dan is het logisch dat je er om negen uur niet uitgeraakt zoals het plan was. En ik was dan al zo moe van de werkweek.

Ik wou vandaag 'den boven' kuisen. Maar echt alles afstoffen, badkamer grondig onder handen nemen, met de stofzuiger rondgaan (vooral onder ons bed want dat is zo'n afgesloten bak waarvoor je de matras moet wegpakken), alles met nat kuisen.

Maar 't zit er niet echt in. Tenzij ik nu in actie zou schieten ...

Liefs,
Me die met een gigantische vaart 'den boven' gaat kuisen eer ze het huis verlaat.

vrijdag 28 januari 2011

The One With the Dinner Party's

Gisteren heb ik geen blogje kunnen schrijven. Ik was zo laat thuis en ik heb tegen 't Ventje gezegd dat ik moe was dus moest ik wel direct naar mijn bed in plaats van eerst nog met de laptop-op-schoot een blogje te schrijven. Sorry daarvoor! (Indien er iemand ook maar enige aanstoot aan neemt dat ik gisteren niet geschreven heb wat me zeer sterk zou verwonderen aangezien ik niet het gevoel heb dat ik gigantisch veel lezers heb maar stilletjes toch hoop dat het tegendeel waar is.)

Daarom probeer ik het vandaag dus. En hopelijk ineens goed om twee dagen te vullen!

Woensdag ben ik met twee superlieve ex-collega's gaan eten in een zeer gezellige brasserie in Vilvoorde. In de zomer is het in die brasserie nog veel gezelliger, want ze hebben daar 'n supergroot terras! En in 't zonnetje zitten en genieten van 'n lekker glaasje en goed eten, meer heeft een mens in feite toch niet nodig, he?

Maar goed. Woensdag dus. Mijn twee lieve ex-collega's waren al ter plaatse eer ik daar was. Ahja, ik kwam van mijn werk en dat is dan toch wel 'n halfuurtje rijden, maar ik heb het er met zeer veel plezier en graagte voor over.
Eerst een lekker apritiefje naar binnen gegoten. Dan lekker gegeten (ikke vol-au-vent en die is daar zéér geslaagd). We hebben superleuk gebabbeld. We hebben elk ons hartje gelucht. Ik heb er met volle teugen van genoten en binnenkort is het dan weer van dat, denk ik zo.

Dan gisterenavond ben ik heel de dag met mijn baas de baan op geweest. Waar ik werk werken wij samen met winkels die verspreid zitten over heel België en gisteren ben ik er twee van gaan bezoeken. Aangezien ik dus niet aan mijn desktop zat, kon ik dus gisterenmiddag geen blogje schrijven zoals van gewente, en zoals eerder uitgelegd was ik gisterenavond te moe.
's Avonds was er in die twee winkels een nieuwjaarsreceptie. Aangezien we nog in de ene winkel waren, hebben we daar dus 'n kleinigheidje gegeten. En 't was lekker! 't Was een Italiaans buffet en 't was dik in orde! Ik heb me trouwens - ondanks het feit dat het met mijn werk was - zeer goed geamuseerd. En ik heb er ook van genoten.

En dan vanavond ... Ik wou met mijn Ventje gezellig samen 'n pizza gaan eten bij ons in 't dorp in de Italiaan. Die heeft daar van die zalig lekkere pizza's nog in een authentieke oven gebakken (geen Pizza Hut bij ons in de buurt). Echt overheerlijk! En aangezien mijn Ventje en ik nog niet zijn gaan eten dit jaar (we doen dat toch wel regelmatig en die pizza's kosten nu ook geen stukken van mensen) maar we dat wel graag doen en ik geen zin heb om te koken, had ik dus voorgesteld om 'n pizzaatje te gaan eten. Tegelijkertijd was ik aan het denken: we kunnen in feite onze beste vrienden ook meevragen. Dat is altijd leuk. Maar van de andere kant: zo'n keertje alleen met the Luv-of-my-Life weg van huis zijn, dat kan ook deugd doen.

Vanaf vandaag geloof ik trouwens in telepathie! Want nog geen kwartier nadat ik aan mijn Ventje vroeg om te gaan eten, krijg ik van m'n beste vriendin een smsje "Zin om vanavond iets kleins te komen eten en iets te drinken?". Aan mijn Ventje de toestemming gevraagd et voilà, we zijn weer vertrokken voor 'n lekker diner op ons gemak bij mensen thuis. Nu is het zo dat mijn beste vriendin (vanaf heden afgekort naar BV) superlekker kan koken!

En ja, ik durf mijn BV misschien niet in de kou laten staan. Want uiteindelijk zijn we vanaf midden juli onvoorwaardelijk met elkaar verbonden. Ik word meter van hun eerste kindje! (Maar daarover later meer, indien gewenst uiteraard.)

Zoals jullie dus ook kunnen vaststellen, is het precies mijn fret-week. (Fretten is bij ons een ander woord voor eten, alleen beeld ik mij daar dan bij in dat er noch een vork noch een mens aan te pas komt wat ik trouwens altijd gebruik, zelfs voor frietjes van de frituur!)

En zo gaat het altijd ten Huize Me, Myself and We. We hebben 'n blanco agenda, maar die wordt dagelijks ingevuld.

Liefs,
Me met de niet meer zo maagdelijk witte agenda voor 2011.

woensdag 26 januari 2011

The One Where I Go Crazy

Mijn Ventje kan het volgende formeel bevestigen: als ik moe ben, doe ik raar. (Volgens mijn ventje zal dat niet alleen op momenten dat ik moe ben zo zijn. Volgens hem ben ik altijd een bizarre. Maar aangezien hij zelf nu ook niet het toonbeeld van normal behavior is, ga ik hier geen rekening mee houden. Hij is diegene die thuis altijd onmiddellijk zijn hemd en jeans inruilt voor 'n trui mét kap en trainingsbroek en als hij het dan in zijn bol krijgt, zet hij die kap op. Soms zet hij die zelfs op maar laat hij die achter zijn oren zitten.) Enfin, dit geheel terzijde leggend: ik ben moe dus doe ik raar.

De ene moment ben ik super knuffelig met mijn Ventje en is het net of ik heb hem drie jaar niet heb gezien (ik ken hem nog maar twee jaar...). De andere keer ben ik zeer snel in mijn gat gebeten en voor niks lastig.

Mijn Ventje kan er zijn vinger niet op leggen wat er nu weer door mijn hoofd spookt. Waarom ik me zo gedraag. Eender wat ik doe, zijn reactie is altijd: "Je bent moe zeker?"

Ten huize Me, Myself and We is het dus altijd dikken ambiance! De ene keer uit zottigheid, de andere keer uit ambetantigheid.

Aan jullie de keuze op welk moment jullie willen binnenvallen.

Liefs,
Me die zich raar gedraagt als ze moe is. (En aangezien ik nu verschrikkelijk moe ben, is dat zo goed als continu.)

dinsdag 25 januari 2011

The One With the Kinder Surprise

Kinderchocolade vind ik lekker. Het lekkerste van al vind ik zelfs de chocolade van de Kinder Surprises. Waarschijnlijk omdat dat zo dun is en niet zoals de reepjes kinderchocola.

Het feit dat er elke keer een surpriseke inzit, vind ik ook mooi meegenomen.

Zo heb ik op mijn vorige job - toen ik daar ben weggegaan - aan twee heel goeie collega's een Kinder Surprise gegeven als traktatie. Aangezien er in één doosje drie eitjes zitten, had ik er dus voor mij ook één.

We hebben alledrie onze verrassing op onze bureaus gezet, zo konden we - zelfs nadat ik er ben weggegaan - bij het bekijken van die toffe poppetjes of mooie knutselwerkjes aan elkaar blijven denken.

Maar ook het feit dat ik dat graag eet, heeft ervoor gezorgd dat er hier op mijn computer een heleboel van die poppetjes staan. Tien om correct te zijn.

Nu het rare van dit alles is dat die dus niet kunnen blijven stilstaan. Waarschijnlijk door het bewegen van mijn bureau als ik aan het werk ben, zorgt er voor dat die poppetjes continu een beetje verschuiven.

Daarstraks sloeg mijn fantasie op hol en beeldde ik mij in dat 's avonds, als wij al lang naar huis zijn, die poppetjes tot leven komen à la Toy Story.

Enfin. Mijn bureau heeft gewone leuke dingetjes verzameld die er een persoonlijke toets aan geven wat ervoor zorgt dat ik hier relatief graag zit.

En zo is er altijd iets ...

Liefs,
Me met haar verzameling Kinder Surprise poppetjes.

maandag 24 januari 2011

The One With the Desperate Friends

Gisteren hebben we om één of andere reden (waarschijnlijk omdat we moe waren) tot 13uur geslapen! Bij gebrek aan kinderen is dat dus in feite nog perfect te doen!

Ik was moe omdat ik vrijdag personeelsfeest heb gehad. Ik was om kwart na één thuis. Ik lag er zo tegen een uur of twee in. Nog een beetje babbelen met 't Ventje, he.

Maar ik had het over het feit dat we zondag zo lang geslapen hebben ... Ook omdat we pas om 2uur ons bed zijn ingekropen! Bij mij kwam er dan nog de weerslag van vrijdag bij en het feit dat ik zaterdag op tijd (lees: om 9uur) ben opgestaan om mijn betonnen choco te maken.

In elk geval: we hebben er gisteren een lui dagje van gemaakt. We zaten toch een paar dagen achter met onze gewone weekprogramma's en hebben die bijna helemaal ingehaald. Maar we hebben ook naar een aflevering van het negende seizoen van Friends gekeken en een aflevering van het zesde seizoen van Desperate Housewives.

Ik heb nochtans wel tijdens het bekijken van het merendeel van de programma's de strijk gedaan! Dus zo heel lui was ons dagje niet. Allez, of toch mijn dagje niet. Mijn Ventje zijn dagje was luier dan de mijne. 

Maar toch was ik moe. Ik lag (na de strijk) in de zetel en had ontzettend veel moeite met het openhouden van mijn ogen. Ze vielen zo goed als dicht. En ik denk dat ik 'n beetje geslapen heb.

Ik vind het toch raar. Ik heb geslapen tot 13uur en toch was ik nog moe. Maar echt moe, he! Niet lui of tam! Maar moe!

Gisterenavond lag ik er om 23uur in. Vanmorgen om 6u30 opgestaan en eerlijk? Ik ben moe!

Liefs,
Me die graag zou slapen nu.

zondag 23 januari 2011

The One With the Chocolate Concrete

Gisteren heb ik chocolademousse gemaakt. Maar veel mousse was er niet aan. We konden er iemand mee doodkloppen! (Mijn neef kreeg er nog eens zijn lepeltje niet in!)

Ik heb er geen idee van wat ik verkeerd heb gedaan. Ik had nochtans twee eigelen op zes eiwitten, dus de verhoudingen zaten al beter dan anders. En aan chocolade smelten is niets moeilijk aan.

En toch denk ik dat ik iets verkeerds doe als ik mijn opgeklopt eigeel onder mijn gesmolten chocolade meng want het klontert dan altijd zo. Zou ik de verkeerde chocolade gebruiken misschien?

In ieder geval, de smaak viel wel mee. Mijn pa ging het vandaag op zijn boterham smeren. 't Was dus eerder choco.

Om de twee weken komen mijn tantes en nonkels bij elkaar, telkens afwisselend bij iemand thuis. Gisteren was het bij mijn ouders. Mijn tantes en nonkels waren dus proefkonijn.

Ik heb hen trouwens beloofd dat ik binnen zes à zeven weken opnieuw chocomousse ga maken, maar dan volgens een ander recept en methode.

Nu vraag ik mij alleen af hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn chocola en eigeel niet gaat klonteren. Heeft er iemand tips?

Liefs,
Me met de steenharde chocomousse.

zaterdag 22 januari 2011

The One With the Strike

Strike is in principe een bowlingterm. Aangezien ik niet goed ben in bowlen, behaal ik nooit bovenvermelde bowlingterm! Of ik moet heel veel geluk hebben! En dan nog: bowlen is niet zo mijn ding. Die schoenen waar iedereen zijn voeten in steekt. Die ballen die plakken. Ik mag er niet aan denken hoeveel bacterieën er op zo'n bowlingbaan rondlopen! (Neen, ik heb geen smetvrees. Maar ik mag er gewoon niet aan denken.)

Met 'striken' durf ik in feite aan 'strijken' denken. Hoewel ik perfect weet dat 'striken' niet 'strijken' is. Maar in de schrijfwereld (pfff, ik leid precies aan grootheidswaanzin. Maar ja. Dromen mag.) kan je je wel verbasteringen permitteren.

Dat ben ik nu dus in feite aan het doen. Aan het strijken. Maar het is zoveel! Komt ervan van ze te laten ophopen. Ik weet dus aan wie het ligt. Voor twee man hebben wij ten huize Me, Myself and We toch wel veel was. Ik ben nogal een smospot en mijn ventje wisselt dagelijks van t-shirt én hemd. Hierdoor is het niet zo verwonderlijk dat wij nogal veel was hebben.

En zo is er altijd iets ...

Liefs,
Me met de hoop strijkgoed.

vrijdag 21 januari 2011

The One With the Books

Kerstmis is al even gepasseerd. Ik weet het.
Het moeilijkste aan deze hele kerstperiode is de cadeau's uitzoeken!

Mijn ventje heeft gekozen om kleren onder de kerstboom te leggen.

Ik heb gekozen om boeken onder de kerstboom te leggen. (Met Nieuwjaar krijgen we toch altijd een cent en dan kunnen we tijdens de solden zoveel kleren gaan kopen als we willen!)

Enfin, er lagen dus voor mij welgeteld zes boeken onder de kerstboom!

Drie van de grootmoeder van mijn ventje (twee van Sophie Kinsella en één van Lauren Weisberger). Twee van mijn ventje (één van Sophie Kinsella en het laatste deel van Twilight). En één van mijn broer (een thriller-achtig-iets maar van een schrijver waarvan de naam mij nu ontglipt is).

Mijn ventje snapt niet dat ik van die boeken echt kan genieten. Voor mij is dat überontspanning. Zonder een hoofdstuk te lezen nadat ik in mijn bed ben gekropen, geraak ik niet in slaap. Nu kan ik natuurlijk versleten worden als übernerd, maar ik geniet daar echt van, van lezen.

Zo is er al een boek uitgelezen van deze zes en ben ik nu in de helft van het tweede boek.

En zo is er altijd iets ...

Liefs,
Me, de übernerd.

donderdag 20 januari 2011

The One With the Couch Sleeper

Ik heb een lief ventje. En ik zie hem graag. Hij is niet voor niks de luv-of-mij-life. Maar op sommige momenten krijg ik het toch op mijn heupen... Ik denk dat dat maar normaal is, zeker? Want altijd zonneschijn, dat kan ook niet gezond zijn.

Ik heb trouwens daarnet in de krant gelezen dat elk koppel 312 keer op een jaar ruzie maakt. Als je goed nagaat, is dat in feite bijna dagelijks!

Neen, zo erg is het bij ten huize Me, Myself and We nog niet gesteld. Niet alle dagen. En ruzie kun je dat bij ons nauwelijks noemen, eerder een woordenwisseling, en dan nog... Een discusie?

In elk geval, soms krijg ik het op mijn heupen. En hij weet dat maar al te goed! Ik hou het tegenwoordig zelfs bij (in mijn spiksplinternieuwe agenda 2011 die nog bijna maagdelijk wit is).

Hij houdt soms halstarrig zijn ogen open en wil per sé naar de televisie kijken maar hij vergeet dat hij moe is. Soms vallen zijn plafeturen gewoon toe. En hij blijft volhouden! En wat gebeurt er dan? In plaats van bij zijn vrouwtje in bed te kruipen, valt hij dan in slaap in de zetel.

En dat vind ik niet altijd leuk. Soms wel. Als ik zeer slecht geslapen heb door zijn gesnurk, dan kan ik dat wel appreciëren.  Maar als hij niet naast mij ligt, dan mis ik hem.

En zo is er altijd wel iets ...

Liefs,
Me en haar al-bij-al schat van een zetelslaper.

woensdag 19 januari 2011

The One With the Pancakes

Aangezien ik zondag als dessert pannenkoeken had voorzien en ik een liter deeg had gemaakt, had ik dus véél te véél deeg over. Ik heb die dan maar maandagavond opgebruikt en alles gebakken. Een mooie stapel pannenkoeken was dan het resultaat.

Uiteraard heb ik maandagavond na mijn avondeten (dus in feite ook een dessert) een aantal pannenkoeken gegeten (een stuk of twee, van die kleintjes).

Gisterenavond echter heb ik al de rest opgegeten. Ik vind dat dat zo lekker kan ruiken, warme pannenkoeken! Maar mijn ventje zat naast mij met zijn frietjes en ik moet zeggen: als er een geur is die die van pannenkoeken teniet kan doen, dan zijn het wel frietjes!

Ja, ik vond het zonde om mijn deeg weg te gooien. Dan gooi ik mijn gebakken pannenkoeken toch ook niet weg? Ik vind dat nogal stom.

En zo geschiedde het dat ik als avondeten een stuk of tien kleine pannenkoeken heb gegeten. En ik moet zeggen: ze waren nog altijd lekker. (Zeg ik dat nu niet over veel van mijn probeersels?)

Het recept voor mijn pannenkoekendeeg kwam uit het kookboek van de boerinnenbond. Heel simpel in feite: bloem, eieren, suiker en melk. Meer zit daar niet in!

Eenvoud siert, zegt men.

Liefs,
Me die vier dagen in een week pannenkoeken heeft gegeten.

dinsdag 18 januari 2011

The One With the Home Made Paëlla

Zondag heb ik dus paëlla gemaakt en zelfs vandaag, na ze op te warmen in de microgolf, was ze nog superlekker en de kip was niet uigedroogd. Ik ga jullie hierbij het recept geven voor vier personen (en voor de dag nadien).

Dit heb je nodig voor vier personen:

   -   kippenborsthaasjes (1 doosje van ongeveer 400gr in de delhaize)
   -   olijfolie
   -   1 ui, fijngesneden
   -   2 teentjes knoflook, geperst
   -   1 rode paprika, in kleine blokjes gesneden
   -   0,75 liter kippenbouillon
   -   1 doosje saffraan (van ongeveer 25gr)
   -   1 ontbijtbowl losse langkorrelrijst
   -   peper en zout
   -   500gr reeds gekuiste mosselen
   -   200gr rivierkreeftjes
   -   12 reeds gekuiste scampi's

Zo maak je het:

Snij de kippenborsthaasjes in kleine blokjes zodat deze gemakkelijk op een vork te prikken zijn. Schil de paprika en snij hem in kleine blokjes. Schil de ui en hak hem fijn. Bak de kipfilets kort aan in olijfolie (tot ze net zijn dichtgeschroeid en wit zien maar nog niet gaar vanbinnen) en zet apart.
Zet een paëllapan op het vuur (of een grote wokpan. In een elektrische gaat dit ook goed!) Fruit de ui glazig in een flinke scheut olijfolie. Voeg dan de knoflook en de paprika toe. Laat nog even garen. Verhit de bouillon met de saffraan (los en kuipje kippenbouillon op in 0,75 liter kokend water en voeg de saffraan toe). Giet de rijst in de pan en roer goed. Laat nog drie minuten bakken. Giet er de bouillon bij en roer niet meer (dit is heel belangrijk want het is de bedoeling dat de paëlla een mooi gebakken korst krijgt.) Breng goed op smaak met peper en zout. Kieper er de blokjes kippenfilet bij. Laat zo 20 minuten sudderen (het kan absoluut geen kwaad om je kookwekker te zetten en je twintig minuten bij je gasten te zetten).
Leg er dan de mosselen, de rivierkreeftjes en de scampi's op en roer nog goed tot alles gaar is.

Dien dit alles op en geniet ervan!

Liefs,
Me en mijn eigen paëlla-recept.

maandag 17 januari 2011

The One With the Six Courses

Zondag was nogal een decadente dag. Vooral op culinair vlak. 's Middags zijn we met mijn schoonmama, haar metekind (van 26 jaar) en nog een aantal andere mensen (we waren met acht personen) gaan eten in Brussel. Aangezien we daar een drie-gangen-menu aan een vaste prijs konden nemen (en volledig à la carte!) hebben we dat dan ook gedaan.
Mijn menu zag er als volgt uit:
   -   garnaalkroketten (en ze waren, denk ik, huisgemaakt en superlekker!)
   -   ravioli in een kreeftensausje (was ook weer superlekker!)
   -   chocolademousse (deze was jammer genoeg niet lekker. Ik denk dat ze uit 'n pakje kwam.)

Om halftwee zaten we in het restaurant aan tafel. Omstreeks vier uur zijn we van diezelfde tafel gekomen. En dat voor maar drie gangen!?

Vanwaar dan mijn titel ...

Om zes uur kwamen mijn ouders. Zij kwamen eten. Maar dit diner stond al veel langer gepland dan onze lunch. Hoe zag onze menu er dan uit?

   -   scampi's in lookboter (volgens mijn papa waren ze perfect gebakken!)
   -   paëlla (mijn mama stond ervan te kijken dat ik het zelf kon maken en dat 't zo simpel is!)
   -   pannenkoeken met ijs (mijn ventje heeft ze gebakken, en ze waren lekker!)

En zo kom ik aan zes gangen ...

Maar het was allemaal lekker (al zeg ik het zelf over mijn eigen bereidingen) en zeer gezellig!

Liefs,
Me die genoeg gegeten heeft voor drie weken.

zondag 16 januari 2011

The One With the Leader

Gisteren ben ik naar het Nieuwjaarsconcert van 'n fanfare geweest. Normaal gezien geven zij elk jaar 'n kerstconcert en 't is nu al drie jaar op rij (als 't er geen vier zijn...) dat ik geweest ben (op één jaar na, want toen had het fameus gesneeuwd en 't is nu niet dat die optredens bij mij in 't dorp zijn. Neen, ik moet een 40-tal rijden om de muzikanten te horen, maar ik heb het er voor over!).

De muziek vind ik altijd prachtig op zo'n concerten. Om één of andere reden kan ik niet zonder muziek, ook niet in 't dagelijks leven. Ik sta ermee op, ik ga ermee slapen. Nochtans speel ik zelf geen instrument hoor. Ik luister gewoon graag naar muziek. Een "ziekte" of "microbe" die ik van mijn papa heb meegekregen: ik kan in één en 't zelfde liedje afzonderlijk luisteren naar de muziek en naar de tekst.

Elke fanfare, elke harmonie, elk orkest heeft bepaalde mensen nodig, anders zouden ze niet bestaan. Om te beginnen muzikanten! En ze hebben dat zeer mooi gedaan! Op sommige momenten en bij sommige liedjes kreeg ik zelfs 'n beetje kippenvel.

Een dirigent is ook onontbeerlijk tijdens een optreden. En net door die persoon (in feite waren het er twee) was ik gisteren gefascineerd. Om te beginnen hadden ze geen stokske vast (ik ben er zeker van dat dat een 'echte' naam heeft, maar ik ken het niet, dus is dat voor mij een stokske). En het meest fascinerende vond ik dan nog dat ze langs de ene kant héél stijf en hoekig zijn in de bewegingen vanuit hun ellebogen, maar dat ze ontzettend sierlijk en elegant kunnen bewegen vanuit hun pols. En ze dirigeren niet alleen met hun handen en armen, deze twee jonge knapen, maar vanuit heel hun lijf. Dus mijn ogen waren heel de tijd op de dirigenten gericht (ook al omdat 't jonge mannen waren en dat lijkt me zo raar om als twintiger en hele groep van 18 tot 50 jarigen te moeten leiden) en mijn oren uiteraard op de muziek. Ik heb er echt van genoten.

En uiteraard ook van de na-concert-babbel!

Liefs,
Me met de fascinatie voor de dirigenten.

zaterdag 15 januari 2011

The One With the Clean-Up

Drie uur. Zes halve uren. Twaalf kwartieren. Hondertachtig minuten.

Zo lang heeft de opkuis van gisteren geduurd! En de opkuis van gisteren was tegelijkertijd de voorbereiding voor morgen.

Het heeft me eerst al 'n uur gekost om de glazen en het bestek af te wassen en af te drogen. (FYI: Neen, wij hebben (nog) geen afwasmachine! Spijtig genoeg.) En dan heb ik 'n halfuurtje naar televisie gekeken. Tijdens dat halfuurtje heb ik pannenkoeken gegeten. Maar hey, die pannenkoeken horen ook bij de opkuis! Want op die manier kon ik de kom waar het deeg in was leegmaken en ook afwassen, he! Pas op: een uitleg heb ik voor alles.

Et voilà. Alles is afgewassen geraakt.

Daarna ben ik aan de opkuis van mezelf begonnen (lees: douchen) om naar de meubelwinkel te gaan om onze slaapkamer te bestellen (maar dat is een onderwerp voor 'n andere keer).

Morgen volgt er dus 'n nieuw etentje. En dus ook 'n nieuwe opkuis. Maar ach, that's life, I guess. En ik heb het er voor over!

Liefs,
Me met twee opkuisen op drie dagen.

vrijdag 14 januari 2011

The One With the Ice-Soup

Boterhammen met beleg, het spreekt mij niet (meer) aan. Misschien omdat ik dat al heel mijn leven eet?

Aangezien 't Ventje nooit boterhammetjes meeneemt naar 't werk, wordt er alleen voor mij beleg gekocht. Maar wat gebeurt er dan? Dan heb ik te veel beleg en krijg ik het niet op en moeten we het weggooien. En als ik maar één soort koop, dan eet ik constant hetzelfde ... Boterhammen met beleg, het is nogal moeilijk ten huize Me, Myself and We.

Ik zou ook gezonder willen eten en meer vitamientjes willen binnenkrijgen. Dus wat heb ik dan bedacht? "Ik maak een liter verse soep en vries ze in individuele porties in!" Goed idee, lijkt me zo! Vooral ook omdat soep met verse boterhammetjes superlekker (en volgens mij ook gezond) is.

En dat is het voordeel aan het brood van een bepaalde supermarktketen. Als ik dat ingevroren heb (ook in individuele pakketjes, per drie sneetjes) dan smaakt dat nog altijd supervers! Zelfs na twee weken in de diepvries te liggen!

Maar wat is er nu onlangs (lees: vandaag) gebeurd? Ik ben blijkbaar 'n paar potjes uit het oog verloren. Ik heb verschillende potjes om soep in te doen, en van die ene soort potjes weet ik nu al dat als ik die soep 's ochtends uithaal, ik 's middags soep kan eten (niet meer bevroren). Maar die andere soort, dat ging blijkbaar niet zo goed. Dat heb ik vandaag gemerkt. Ze stonden dan ook helemaal vanonder en vanachter. Dus: vanmiddag heb ik gemerkt dat dat helemaal zo vlot niet ontdooide! Een tas heb ik kunnen eten in plaats van twee, met drie sneetjes brood en de rest was nog 'n brok ijs en heb ik in de vuilbak gegooid. 

Zonde van de soep, maar nu weet ik dat ik dat potje niet meer moet gebruiken.

En zo leert een mens elke dag nog iets bij!

Liefs,
Me met de bevroren soep.

donderdag 13 januari 2011

The One With the Weekend Plans

Ik ben 'n héél huiselijk type. Ik maak het thuis graag gezellig, aangenaam, soms zelfs romantisch. Ik zorg er dan ook voor dat alles zo opgeruimd mogelijk is.

Aangezien ik zo graag thuis ben, ben ik nu niet bepaald 'n uitgaanstype. Als vrienden dan vragen wat we kunnen gaan doen. Dan durf ik al eens voor te stellen om tot bij ons te komen.

Dus: morgenavond komen er vier vrienden bij ons eten. Ik organiseer 'n etentje voor zes personen. Ik weet al perfect wat ik ga klaarmaken!

Eerst pompoensoep met balletjes.
Dan mijn probeersel van vorige week zaterdag.
En dan pannenkoekjes met een bolletje vanille-ijs.

Ik kijk er al naar uit! Ik doe dat graag. Maar ik zal me mogen reppen! Want ik werk tot 17uur en onze gasten komen al tegen 19u30. Dus de soep kan ik al onmiddellijk opzetten nadat ik ben thuisgekomen, de groentjes kan ik al kuisen en snijden, de rijst kan ik zelfs al koken! En natuurlijk de tafel dekken, he! En de toastjes smeren. Maar ik denk dat 't toch sneller 19u30 zal zijn dan ik denk!

En zondag komen mijn ouders eten! Ik weet al perfect wat ik dan ook op tafel ga zetten (toveren is nogal sterk als je over je eigen kook'kunsten' spreekt).

Eerst scampi's in look.
Dan paëlla (zelfgemaakt!).
En dan ook pannenkoekjes met bolletje vanille-ijs.

Dus zoals jullie kunnen zien heb ik zeer huiselijke weekendactiviteiten in 't vooruitzicht. And I love it!

Liefs,
Me met de bijna pruttelende kookpotten.

woensdag 12 januari 2011

The One With the Study

Zoals ik gisteren al wist te vertellen, heb ik op professioneel vlak mijn draai nog niet gevonden. Ik ben nog maar 25 (een leeftijd waarop ik nog veel nieuwe dingen kan leren). Ik ben al 25 (een leeftijd waarop je verondersteld wordt al te weten wat je wil in je leven).

Ik weet nog niet goed welke richting ik exact uitwil, maar heb wel al 'n paar ideeën.

Het enige waar ik toch wel vrij zeker van ben is dat ik niet het type ben om voor 'n baas te werken. Tenzij misschien in één van de meest-tot-mijn-verbeelding-sprekende sectoren, namelijk de eventsector.

Aangezien het voor mij niet mogelijk is om fulltime naar school te gaan (remember: 't Ventje en ik hebben net 'n huis gekocht, dus we hebben elke cent nodig), ben ik verplicht om naar thuisstudies en avondstudies op zoek te gaan.

Wie weet vind ik iets dat me interesseert en waar ik voor wil gaan, maar wel pas nadat 't Ventje en ik op onze plaats zitten in ons nieuw huisje. Dat is een voorwaarde.

En hopelijk zal ik op die manier mijn weg vinden op professioneel vlak.

Liefs,
Me met de intentie iets van mijn professioneel leven te maken.

dinsdag 11 januari 2011

The One With the Politics

De politiek in ons Belgenlandje gaat mij m'n petje te boven. Ik snap er niks van. En omdat ik er niks van snap, interesseert het me niet. En omdat het mij niet interesseert, spreek ik er mij ook nergens over uit.

Dus ook niet op het werk. Ik heb er - als het op politiek aankomt - geen mening over.

Wat me wel opvalt, is dat ik samenwerk met Franse collega's (ahja, in het Brusselse, wat wil je nu?) en dat die er wél een uitgesproken mening over hebben.

En zoals zij spreken, is het net of ze vallen mij persoonlijk aan. Ik ben dan ook de enige echte Vlaamse in ons team.

En dat is lastig ...

Na een halve dag als vandaag (we zijn nog maar halfweg, en het is alweer klaar en duidelijk tot mij doorgedrongen) ben ik nogmaals tot de conclusie gekomen dat ik wel goed zit qua job (verloning en jobinhoud) maar dat ik nog niet op mijn plaats zit.

En zo kom ik van het onderwep politiek op mijn onderwerp voor morgen.

Liefs,
Me zonder mening over de politieke toestand in ons land.

maandag 10 januari 2011

The One With the Solden

Gisteren zijn 't Ventje en ik al gaan soldenen en vandaag volgt er nog. We hebben 'n dagje verlof genomen daarvoor.
Gisteren hebben we drie meubelwinkels bezocht. We waren op zoek naar een slaapkamer voor in ons nieuw huisje. De slaapkamer die we nu hebben is echt afgeschreven. Als we een beetje te veel draaien en keren in ons bed, kunnen onze buren meegenieten. En je weet wat dat wil zeggen.

Nu moet 't Ventje de knoop doorhakken welke slaapkamer het zal worden. Mijn keuze is al gemaakt. Een mooie boxspring met supermooie kasten! In lichtgrijze beuk (zo ziet het er toch uit, maar ik denk wel dat jullie weten hoe dat eruit ziet) en 'n beige leren boxspring. Volgens mij slaapt dat superzalig! Ooit een keer op mijn Ventje zijn nichtje en neefje gaan letten en toen hebben we daar ook in zo'n bed geslapen en ik moet eerlijk bekennen: ik heb geslapen als een roos wat ik nu niet echt doe.

We hebben ook barkrukken op 't oog voor in de keuken. 't Moeten er zijn van 65 hoog. Daar moet je niet zo op kruipen als op de standaard barkrukken. Ook leren exemplaren, taupe (ik wou groen, maar dat zag 't Ventje niet graag).

Vandaag gaan we soldenen voor kleren. 't Ventje en ik hebben sowieso een broek nodig. Ik weet xact welke ik wil, maar of ik dat ga vinden, dat is nog maar de vraag... Ik zou héél graag een zwarte jeans willen. Nu mijn criteria voor 'n jeans zijn nogal specifiek. Een hoge taille (om een bouwvakkersdécolté te vermijden. Niets zo lelijk als dat!), een beetje breder uitlopen naar onderen (boot cut, geen olifantenpijpen), mooi spannen aan mijn kont (want ik vind - al zeg ik het zelf - dat mijn poep toch wel goed uitkomt in 'n mooi aanpassende jeans). Ik weet exact welk type van welk merk me goed staat (heb er al complimenten over gekregen) maar nu wil ik dus 'n zwarte jeans.

Om eerlijk te zijn, het soldenen naar kleren geeft me belange zoveel vlinders niet in de buik als het soldenen naar een slaapkamer en keukenstoelen. Geen idee of ik wel normaal ben in feite...

Liefs,
Me met het solden-vooruitzicht.

zondag 9 januari 2011

The One With Christmas

Kerstmis is naar mijn mening de allergezelligste tijd van 't jaar.

Als 't donker is bij 't vertrekken naar 't werk en bij 't naar huis rijden 's avonds, dan vind ik het supergezellig en zelfs warm om overl kerstlichtjes te zien branden.

Dat is dan ook het eerste dat ik doe als ik thuiskom, de lichtjes aansteken!

Maar aangezien kerstmis voorbij is en de Drie Koningen ook gepasseerd zijn (niet aan onze deur ofwel hebben we 't niet geweten want wij gaan werken), heb ik gisteren onze fonkelende kerstboom afgebroken.
Met pijn in het hart. Maar wat ziet mij oog daar door 't venster? Mevrouw de Zon, en dat is ook gezellig en warm!

Het kuisen van heel ons huisje van onder tot boven wordt dan ook ten uitvoer gebracht, na het afbreken van de kerstdecoratie. Als alles dan gekuist is, dan komt de normale decoratie terug op zijn plaats.

En als dat allemaal gedaan is, dan plof ik met 'n zelfvoldaan gevoel in mijn zetel en kan ik ervan genieten om naar de televisie te koekeloeren terwijl er kaarsjes branden.

Het is nooit zo gezellig als tijdens de kerstperiode, maar het is ook niet ongezellig. Met kerst is er altijd een overdaad aan decoratie in onze living. Of is dat overal zo?

Het beste en mooiste van dit alles is het volgende: de eerstkomende kerstmis wordt onze kerstboom terug in elkaar gezet en versierd in ons spiksplinternieuw huisje in onze spiksplinternieuwe living en hoogstwaarschijnlijk ook spiksplinternieuwe kerstversiering (dat laatste is iets dat ik trouwens elk jaar bijkoop zodat ik elk jaar kan afwisselen).

Liefs,
Me met het mooie vooruitzicht alles spiksplinternieuw te hebben.

zaterdag 8 januari 2011

The One With vthe First Try-Out of this Year

Voilà, mijn eerste niet alledaags gerechtje van dit jaar is een feit!

Namelijk varkensvlees met prinsessenboontjes en rijst.

Mijn ventje is namelijk zot van vlees en dus ben ik verplicht om allemaal receptjes op te zoeken met vlees. De conclusie van dit gerechtje: het was lekker!

Hieronder het recept voor de geïnteresseerden:


Dit heb je nodig voor 4 personen:

-           250g basmatirijst
-           400g prinsessenboontjes
-           450g varkensfilet, in plakjes
-           3 eetlepels arachideolie
-           2 teentjes knoflook
-           2cm verse gemberwortel, geraspt
-           1 rode paprika, in reepjes
-           1 bussel jonge ui, gesnipperd
-           50g cashewnoten

Zo maak je het:

Breng de rijst aan de kook volgens de aanwijzingen op de verpakking. Stoom de prinsessenboontjes gaar in 8 min. Snij ze schuins in twee. Roerbak de stukjes varkensvlees 5 min in een pan, op een hoog vuur. Voeg de geperste knoflook, de gember, de paprika, het zout en de peper toe. Laat 5 min sudderen op een middelmatig vuur. Voeg er de rijst bij, de prinsessenbontjes, de gehakte ui en roerbak 3 min op een hoog vuur. Bestrooi met gehakte cashewnoten.

Hieronder een fotootje:
















Liefs,
Me met het goed gevuld maagje.

vrijdag 7 januari 2011

The One With the Morning Radio

's Morgens maakt de radio-zender MNM me wakker. Tijdens het ontwaken, douchen en verder aankleden is hij mijn gezelschap. 't Is trouwens ook de enige zender die ik zonder kraken kan 'pakken' op mijn radiowekker.

 't Ventje ligt dan meestal nog zeer diep te slapen! Die heeft geen last van de muziek. Behalve als een zekere mrs Turner komt zingen van "You're simply the best", dan kan hij antwoorden, zenne! Dan is 't van "Ja, Tina, ik weet het."

Enfin.

Op weg naar 't werk luister ik naar een andere radio-zender, namelijk Q-music. Normaal gezien is het een super vrolijk duo! Sven en Kurt. Maar aangezien beide heren van 'n welverdiende vakantie aan 't genieten zijn, is het al een drietal weken iemand anders die de fakkel overneemt.

Hij doet dat ergens wel goed, hoor, denk ik. Of zijn ze ook met twee? In elk geval: één van die mannen heeft - in mijn oren - een verschrikkelijk onaangename stem! Van 't moment dat ik hem hoor, zet ik mijn cd-speler aan. 't is nu niet bepaald Bach die uit de luidsprekers knalt, integendeel. Eerder van die goeie wake-up-boenk-boenk-muziek.

Alles is beter dan die verschrikkelijk klinkende stem! Neem het van mij aan! En moest je nu vragen: 'Wat vind je er irritant aan?' ik zou nog eens niet kunnen antwoorden. De klank komt gewoon niet goed over in mijn met-elk-drie-oorbellengaatjes oren.

Liefs,
Me die het op haar heupen krijgt van die irritante stem.