donderdag 14 juni 2012

The One With the Baby

Hierbij één van de eerste fotootjes van ons Ventje, Mauro. (Staat zowel bij zijn papa als bij zijn mama op Facebook, dus waarom hier dan niet? Vijf fotootjes maar op Facebook. Echt niet meer.) Vers van de pers gelijk ze zeggen. Al wel op onze eigen kamer en niet meer in de arbeidskamer, maar kom. 

Tot nu toe verloopt alles nog steeds voortreffelijk. Hij slaap veel en wordt om de 3 à 4 uur wakker om te eten. Hij begint dan zo'n beetje te draaien en te keren, op zijn handjes te sabbelen en smakgeluidjes te maken. Als we hem dan uit 't park of uit zijn bedje nemen, dan begint hij te wenen. We verversen zijn pamper, vegen zijn oogje uit (zijn traankliertjes van zijn linkeroogje zijn een beetje ontstoken) en dan 'belonen' we hem nadien met lekkere moedermelk. (Mijn eigen Ventje heeft geproefd en vond het maar niks.) Tijdens 't eten valt hij dan terug in slaap, ofwel vlak erna in één van onze armen. We leggen hem terug weg en wij kunnen verder doen met ons huishouden (want dat is de laatste weken een beetje blijven liggen).

Vandaag zal 't anders worden. Mauro begint nu stilaan wakker te worden. Dus zijn pamper wordt ververst, zijn oogje wordt uitgeveegd en hij krijgt eten en dan, dan gaan we nog eens naar buiten! 't Weer is nog niet echt schitterend geweest, dus nu 't zonnetje schijnt moeten we ervan profiteren.

Voor de rest zou ik hier niet zo graag een baby-blog van maken. Dus hopelijk kan ik een volgend berichtje plaatsen over iets totaal anders. Ik zou 't liefst van al niet zo'n mama willen worden die alleen maar over haar kroost spreekt. Er zijn nog andere dingen in 't leven. Heb ik trouwens onlangs een artikel over gelezen in de Flair, over vrouwen die mama werden en mama bleven, zonder vriendin of lief te zijn. En uiteindelijk ben ik dat ook nog. Ik ben naast mama ook nog dochter, zus, lief, vriendin ... En zou graag al deze 'rollen' zo goed mogelijk willen blijven vervullen zonder iemand te kwetsen. (En daarom wil proberen om Facebook niet te 'vergiftigen' met alleen maar babyfoto's.)

Ons gezinntje de dag dat Mauro één week oud was.
Liefs,
Me die goede voornemens heeft.

donderdag 7 juni 2012

The One With the Sugar Beans

Een kindje maken is nijg gemakkelijk. Maar de zoektocht naar een kaartje naar onze goesting en de suikerbonen... Dat was een heel ander paar mouwen! Om nog maar te zwijgen over de naam! Het enige wat redelijk rap beklonken was, waren de meter en peter.

De naam is uiteindelijk ook goed gelukt en we hebben al heel uiteenlopende reacties gekregen gaande van: "Hebben we al een paar keer gehoord" tot "Hebben we nog nooit gehoord!" en meestal krijgen we nog te horen ook dat 't een mooie naam is. Met 't Ventje zijn wij tot de conclusie gekomen dat wij dat in feite nog nooit tegen iemand gezegd hebben...

Enfin.

De kaartjes. Hoe meer je er ziet, hoe moeilijker de keuze wordt. Wij zijn niet creatief genoeg om er zelf één te (laten) ontwerpen. Dus wij hebben ies relatief 'standaard' gekozen. Aangezien we Mauro voorstellen als 'Zoontje van...' hebben we op 't kaartje ook laten schrijven 'Petekindje van...' en  'Metekindje van...' Dit heb ik persoonlijk nog nooit op een kaartje zien staan. Mijn Schoonmama verzamelt er en ik ben het nog niet tegengekomen. Dus hopelijk zijn we toch een beetje 'uniek' uit de hoek kunnen komen.

Wat de suikerbonen betreft. Man, dat kost geld! Vooral als je 't laat maken. Met al die gadgets bij enzo... Pfff... Is dat echt nodig? Ik had aan 't Ventje gevraagd of ik ze zelf mocht maken en hij heeft me groen licht gegeven. De foto hierbij toont wat het eindresultaat geworden is. Persoonlijk ben ik er wel fier op en ik wil 't hier niet naar eigenstoef laten stinken, maar er zijn al mensen die gezegd hebben dat ik een winkeltje zou kunnen beginnen. Natuurlijk gloei ik dan van trots! 't Ventje is er ondertussen ook superfier op. De witte 'bakken' worden later omhoog gehangen in Mauro zijn kamer. Het treintje komt ook op zijn kamer natuurlijk.

Wat 't kamertje betreft: die is nog niet helemaal af. Als de meubeltjes afgewassen zijn, 't bedje gedekt, de gordijnen klaar (mijn mama gaat die dit weekend bestellen) dan zal ik er een paar fotootjes van nemen en hier ook komen posten natuurlijk.

Liefs,
Me die de lijst eens gaat checken terwijl Mauro zalig ligt te slapen.

maandag 4 juni 2012

The One Where I Gave Birth ...

Vrijdag een dagje 't stad ingetrokken met mijn zus. Ik had nog een dagje verlof en vanaf morgen start mijn bevallingsverlof. En ik moest per naar 't stad want de donderdag had ik mijn bril om ver te zien (en of dat ik die nodig heb! Zie ik wel als ik op de computer moet werken.) kapot gemaakt en zoals eerder gezegd: ik heb hem nodig.

Ik kruip 's avonds mijn bedje in... Zo rond een uur of tien. Ik leg mijn boek weg (doe ik elke avond, een beetje lezen...) en doe het licht uit (aan zo'n trekkoordje. Lekker ouderwets maar superhandig!).

Nog geen kwartiertje later, zo rond halfelf, voel ik een keiharde 'knets' in mijn buik. Ik zeg nog "Ah joenge!" tegen mijn buik. Onze Juul was ineens veel beweeglijker en toen ik naar 't toilet ging, was 't water dat ik plaste superhelder. Ik ben zo drie keer naar 't toilet gelopen op nog geen kwartier tijd en dat bleef zo klaar. Ik begon mij al vragen te stellen...

Ik ging dus naar beneden en ik neem de kindertraktaties en ik zeg tegen 't Ventje "Ik ga die nog afwerken, want ik voel iets raars en wil sebiet naar materniteit." Zijn reactie: "Zou je niet beter je koffertje maken?" Zo gezegd zo gedaan: ik maak mijn koffertje. Ik kleed mij aan. 't Ventje frist zich een beetje op en wijle weg. "Ze gaan ons terug naar huis sturen" zei 't Ventje. Kon mij geen knijt schelen!

Om halftwaalf kwamen we binnen. Ik had ondertussen gigantisch veel rugpijn en ik werd aan de monitor gelegd. Na een halfuurtje kwamen ze voelen: "Ge moogt blijven madam. U vliezen zijn volledig gebroken en ge hebt 3cm opening." 't Ventje naar beneden, mij gaan inschrijven, achter mijn koffertje... Ik lig te creperen op dat bed en ik zeg tegen 't Ventje "Ik wil een epidurale! Ga iemand halen." Die vroedvrouw: "Jaja, bij 't volgende onderzoek zullen we een geven."

Om vijf voor twee komt ze nog ne keer voelen... "Ge hebt volledige ontsluiting madam... Ge moogt in de beugels..."

Wablief!?!?!? Zonder epidurale???

Om 2u48 was ons zoontje geboren... Mauro. 3kg430 en 50.5cm.

Dus: Onze Juul is vanaf nu Mauro. En alles verloopt goed tot nu toe. Zelfs de borstvoeding.

Van een zalige zwangerschap en achteraf bezien bevalling gesproken...

Liefs,
Me die vanaf 2 juni 2012 de titel mama meedraagt voor de rest van haar leven...


PS: Ben er nog niet helemaal uit of ik een fotootje ga plaatsen...