zondag 29 juli 2012

The One With Norway

In 2004 ben ik met mijn ouders, broer, zus en toenmalig lief naar Noorwegen geweest. 't Was een prachtige reis!

De foto's die we toen getrokken hadden, hadden wij oorspronkelijk op A3 papieren geplakt om later te bundelen, maar dat is er nooit van gekomen. Toen was er ook nog niet echt sprake van digitale foto's dus hadden we sowieso foto's die ingeplakt moesten worden.

Omdat we nu 8 jaar later zijn en die bundel nog altijd niet gemaakt was, heb ik aan mijn ouders voorgesteld om de foto's van die A3 papieren los te peuteren en in gewone foto-albums te plakken.

Ik heb me hiermee bezig gehouden en ben redelijk geschrokken van mezelf te zien op die foto's. Zonder liegen woog ik toen minstens 20 kilo minder. Ik ging toen 19 jaar worden. Dit jaar word ik 27. Twintig kilo op 8 jaar is toch redelijk veel...

Daarom heb ik me voorgenomen om na deze vakantie te gaan diëten en sporten om toch weer strakker in mijn vel te zitten en mij beter te voelen. Op dit ogenblik voel ik mij wel relatief goed, tot ik mezelf op foto zie... Dat is zo confronterend en ik word er gewoon niet goed van!

Twintig kilo is misschien heel optimistisch. Tien kilo ook nog... Ik zal per 500gram moeten beginnen... Maar de intentie is er zeker! Nu nog de uitvoering.

Omdat mijn eetgewoontes ook een rol spelen, vroeg ik mij af of jullie misschien een website kennen waar ik 'gezonde' recepten kan afhalen? Water drinken, niet meer snoepen, sporten en gezond koken: 't zijn de dingen die ik moet doen om toch wat gewicht te verliezen.

De vakantie is afgelopen op 3 augustus. De 4de hebben we een trouwfeest. De 5de zijn we ook nog niet thuis op ons gemak dus 't dieet zal starten op maandag 6 augustus. Zonder excuus. En hopelijk met succes.

Liefs,
Me die pas na het bereiken van haar streefgewicht (dat ze nu nog niet kent, maar wel zal weten als ze 't bereikt heeft) zal zeggen hoeveel ze nu weegt...

woensdag 25 juli 2012

The One With the Good Restaurant

Momenteel zijn wij met vakanie (op vakantie is geen correct Nederlands want je kan niet op een vakantie gaan. Je gaat met vakantie. Enfin, dit geheel ter zijde, maar wij zijn dus met vakantie.) Wij zitten in de Ardennen en Mauro is mee. Mijn ouders huren sinds 2008 elk jaar een huisje in de Ardennen en dan gaan wij mee. Mijn broer en zus komen dan ook mee. Zo zijn we weer een tijdje samen. Is best gezellig. We hebben alle comfor van thuis maar kunnen ons hoofd toch leegmaken, want het huishouden ligt hier niet op ons te wachten.

Vandaag zijn mijn grootouders naar huis gegaan. Zij zijn 82 en 78 jaar oud en zijn zelf nog met de auto afgekomen. Mijn papa is hen wel gaan oppikken om voor te rijden zodat de konden volgen, maar dit doet er nu niet toe. Het feit is dat mijn grootouders elk jaar een paar dagen meekomen.

Met hen zijn wij (mijn Twee Ventjes en ik en mijn ouders) gaan eten in Bütgenbach in restaurant Brüls. Moesten jullie ooit eens naar daar gaan met vakantie gaan, zeker dit restaurant bezoeken!!!

Voor sfeer en gezelligheid, geef ik een 8 op 10.
Het restaurant is in mooie 'eilandjes' verdeeld waardoor ieder tafeltje zijn privacy heeft. De bank aan de muur waar ik op zat, zat vrij comfortabel. De tafels zijn groot genoeg voor alle glazen, borden, bestek...

Voor het eten, geef ik een 9 op 10.
De borden die gepresenteerd werden, waren zeer rijkelijk gevuld. Mooi. De kipfilets met appelsiensaus voor mijn grootouders werden opgediend op borden in de vorm van een schilderspallet. De steak van mijn mama lag op een driehoekig bord. De côte-à-l'os van mijn papa lag op een ijzeren baklaat die in een houten plank werd gelegd. De mosselen van 't Ventje en mij waren gewoon in mosselpotten. (Kan ook niet anders gepresenteerd worden, he...)

Voor de service en bediening, geef ik een 10 op 10.
De meisjes die er opdienden, stonden er echt met de glimlach en waren zeer beleefd en sympathiek. Toen ik Mauro eten aan het geven was (in een hoekje met een dekentje over mijn schouders zodat het niet te hard zou opvallen) was ons eten in feite klaar. Maar toen de serveerster het in de gaten hadden, hebben ze gewacht met ons eten te brengen tot ik klaar was. Toen mijn mosselen voor mijn naus stonden, waren ze eigenlijk nog niet klaar. Ze gingen niet open. Ik heb ze dan teruggestuurd. Na vijf minuutjes kreeg ik mijn mosselen terug + nog een extra portie frietjes.

't Was dik in orde!

Liefs,
Me die dit restarant zeker en vast kan aanbevelen! Jammer dat het zo ver van huis is...

PS: Mijn excuses dat het nu toch een heel klein beetje over Mauro ging...

woensdag 18 juli 2012

The One With the Kitchen Nightmare

File:Kitchen Nightmares.pngNeen, ik heb onlangs geen flater van jewelste geslagen in de keuken. Dat is al een tijdje langer geleden... Dus dit blogje gaat niet zozeer over mij.

Tegenwoordig kom ik af en toe eens op een bepaalde tv-zender het programma US Kitchen Nigthmares tegen. De alombekende chef-kok Gordon Ramsay zwaait in dit programma de plak - zo'n beetje als Peter Goossens bij ons in Vlaanderen ten tijde van Mijn Restaurant. Hoewel beide programma's absoluut niet om hetzelfde draaien!

Gisteren kwam ik op een aflevering uit waar een dame een Italiaans restaurant runde, samen met haar zus en mama. Een echt gezellig familiebedrijfje, zou je dan denken... Maar ik viel steil achterover toen ik hoorde dat madam van de zaak - diegene die het daar het meest voor het zeggen had - ochier-ochotte 1000 euro had geïnvesteerd in de zaak. Haar zus en mama hadden meer geïnvesteerd en zelfs hun huis als onderpand gegeven, maar mochten zich van madam de baronnes niet moeien met de zaak. De mama en de zus werkten nog fulltime als leerkracht ook! En dan nog eens een restaurant runnen.

Madam de baronnes had niets veranderd toen ze het restaurant had overgekocht. Als een restaurant over te nemen is, is er dan al geen stront aan de knikker? Zeker als ze dan nadien kwam zeggen dat de vorige eigenaar de zaak verkocht omdat er geen klanten meer kwamen... Hoe dom kan je dan zijn om een zaak over te nemen en niets te veranderen??? Moest het nu veel succes gehad hebben, dan kan je zo'n zaak misschien overnemen. Als de vorige eigenaar het al wilde verkopen...

Enfin, mijn gedacht hierover is dat als je een droom hebt, je ervoor moet zorgen dat je die kan realiseren. En natuurlijk mag je beroep doen op hulp van familie! Maar moet dat daarom financieel? Daar komt alleen maar ruzie van... Ik vind ook dat je kritisch moet blijven ten opzichte van de zaken die je onderneemt, zodat je er iets aan kan doen als 't begint te slabakken. Ik zeg niet dat ik het beter zou kunnen, maar net daarom zou ik er nooit aan beginnen.

Zelf heb ook nog bepaalde dromen, vooral op professioneel vlak. Maar omdat alles zo onzeker is, ben ik er nog niet mee begonnen. Maar man, hoe graag zou ik die droom in vervulling willen laten gaan !!!

Liefs,
Me die gaat proberen haar droom waar te maken.