donderdag 31 maart 2011

The One With Easter

Kerstmis en Pasen, het zijn feestdagen waar ik van kan genieten. Met Kerstmis wordt het supergezellig gemaakt met lichtjes, kaarsen ... Pasen is voor mij de start van de Lente/Zomer om alles fleurig en kleurig aan te kleden. Dit heb ik dus van de week dan ook gedaan en hier zijn de fotootjes ervan.







Een vaas op het schap dat boven onze zetel hangt.  

















Een boompje tussen de zetels ((de echo is mijn metekindje.)













Een konijntje  voor onze televisie.












Drie potjes op het schap boven onze zetel.


















Een plantje op onze dressoir.


















Een plantje op onze eettafel.


Als alles dan een beetje meer isaangekleed, dan heb ik altijd ontzettend veel zin om mensen uit te nodigen (zeker met het oog op Pasen) om te komen brunchen. Dit jaar zal het iets anders gebeuren ... Maar daarover later meer.

Liefs,
Me die zich straks naar huis zal haasten om te genieten van haar zonnige decoratie.

woensdag 30 maart 2011

The One With the Idols

Zoals jullie - mijn trouw lezerspubliek - ongetwijfeld weten, hebben wij op het werk een radiootje op batterijtjes staan. Muziek maakt toch een dag goed! En anders is 't hier (als de telefoon niet contact gaat) zo stil dat ik er hordendol van word.

Maar zoals jullie ook al ongetwijfeld hebben opgevangen, beginnen ze elk uur met een nieuwe discutie via sms. "Hoe denk jij over Huppeledepup. SMS naar ..." Jullie kennen het ongetwijfeld nog!

Maar nu vandaag ben ik mijn inspiratie daar gaan halen, want vandaag was er eens een inspirerende discutie aan de gang!

Het ging over Justin Bieber. Nu heeft elk jong meisje deze zanger boven zijn bed hangen. Maar hoe zat dat vroeger? Ikzelf was grote fan van The Backstreet Boys (en Nick was mijn lief, maar zelf wist hij dat niet, en tot op heden ook nog niet in feite), Get Ready! (JM was mijn lief. In die tijd kon ik nog verliefd zijn op verschillende jongens tegelijkertijd. En ik was nuchter genoeg dat JM bereikbaarder zou zijn wegens zijn Belgische nationaliteit. Dat was al dichter bij huis. Alleen is het nooit wederzijds geweest, want hij viel niet op meisjes. En in feite geen enkele van die ronddansende diep-oh-zo-diep jongens.) En jullie? Van wie of wat waren jullie fan?

Liefs,
Me die zich afvraagt wat er tegenwoordig van haar jeugdidolen is terecht gekomen...

dinsdag 29 maart 2011

The One With the Mailman

Het Zonnetje schijnt, dus als ik 's avonds thuiskom, dan neem ik een tuinstoeltje en zet mij aan de straatkant in 't Zonnetje ('t is eigenlijk ook de enige plaats waar ik om halfzes zon heb. Vanachter in de tuin is er dan alleen nog schaduw.) Tegenwoordig is dat niet met een boekje, maar met een kunstwerkje voor mijn metekindje. Ik heb zo'n borduurwerkje gekocht dat ik aan het maken ben. Normaal is dat een knutseldingske voor kinderen. Dus als kinderen dat kunnen, dan ik ook! Ik moet nog een stuk lucht maken en dan is 't klaar! Dan zal ik wel een boekje moeten vinden om in 't Zonnetje te lezen ... Of een ander knutselwerkje ... We zien nog wel?

Enfin. Dit alles als inleiding en eigenlijk helemaal niet over onze postbode. Maar daar kom ik nog toe.

Gisteren - toen ik in het Zonnetje zat - kwam mijn Ventje thuis. Hij gluurde in de brievenbus (kijken kan je dat niet noemen, want die postgleuf is toch niet zo breed. 't Is dus eerder turen dat hij deed.) en zag dat er vier enveloppen in de brievenbus zaten. Enveloppen betekenen bij ons meestal facturen, maar aangezien het het einde van de maand is, zou dit ons verbazen. Normaal krijgen wij die aan het begin van elke maand. "Als daar brieven voor de buren bij zitten, want vier is veel te veel voor ons, dan ga ik morgen toch eens mailen naar de post, want dan is onze postbode écht tam. Of zou dat de sorteerder zijn die ze op straat en nummer steekt?" was dus het eerste dat 't Ventje zei.

Wij hebben tegenwoordig gemerkt dat onze postbode veel brieven verkeerd steekt. Van de buren naast ons kan ik nog enigszins begrijpen, maar van mensen die in een heel andere straat wonen? Dat kan toch niet meer, he!? Ik denk dan altijd van die brieven opnieuw in de rode  brievenbus te steken, maar om één of andere reden vergeet ik dit altijd.

't Ventje gaat de sleutel halen en bleek dat de vier enveloppen toch voor ons waren, dus hij hoefde helemaal niet te mailen. Maar toch ...

Ik hou mijn hart vast voor de volgende keer er weer iets verkeerds zit!

Liefs,
Me met vrij frequent de verkeerde brieven in haar brievenbus.

maandag 28 maart 2011

The One With the Brister

Ik heb zelf een Engels woord geproduceert en samengesteld. Het is een niet-bestaand Engels woord, maar wie weet vanaf vandaag zal het bestaan? Ik heb Brtoher en Sisters laten samensmelten. Vandaar dus het woord Brister.

Ik heb mijn eigen blog nog niet herlezen, maar ik heb zo 't gevoel dat jullie mij nog helemaal niet kennen. Ik heb alleen nog maar geschreven over mijn Ventje en ik. Maar nog niet over de rest van onze familie, denk ik. En neen, wij zijn heus niet alleen op de wereld! We hebben zeker en vast niet het idee dat de wereld rond ons draait en dat de nulmeridiaan door onze achterwerken loopt.

Wel, ik heb nog één broer van het bouwjaar 1988 en één zus van het bouwjaar 1990. 't Ventje heeft nog een zus van het bouwjaar 1974.

Mijn broer was vroeger een lastig kind. Voorbeeld: Ik zat als zevenjarige ooit eens op een bankje aan mijn voortand te prullen, want die stond los en ging uitvallen. Maar als meisje zijnde had ik toch een beetje schrik voor de pijn hiervan (als klein meisje, welteverstaan). Mijn broer kwam voor mij staan met een gebalde vuist en vroeg "Mag ik?". La Mamma en ik zeiden "Neen" en BOENK. Daar botste het vuistje van mijn broer tegen mijn hand en tand en hup, de tand was eruit! Nu kunnen we daar natuurlijk smakelijk om lachen bijna elke keer als we elkaar zien, maar toen op dat moment was ik wel triestig.

Mijn zus kon af en toe ook het bloed van onder mijn nagels (toen nog lang geen gelnagels) halen. Zo heeft ze mij ooit op een tatoeage getrakteerd. Ze was een beetje boos op mij (goh, wij hebben elkaar vroeger veel vervloekt, hoor!) en vond er niet beter op dan een gewoon potlood met een scherpe punt in mijn been te planten. Ik heb er nu (vijftien jaar na de feiten) nog steeds sporen van.

De zus van mijn Ventje dan was 11 jaar ouder dan hijzelf. Er zaten geen andere kinderen tussen. Dat is eigenlijk wel een groot verschil. Mijn schoonzusje is thuis weggaaan toen ze 18 jaar was, dus mijn Ventje was er toen 7. Ze hebben als kind nooit veel aan elkaar gehad, denk ik. Hoewel ze het tegendeel blijven beweren, maar ik geloof dat toch niet echt, hoor. Maar ssjjt... Maar nu dan weer wel. Ze wonen wel een uurtje van ons af, maar de band is wel vrij sterk.

Moest ik nu zwanger zijn, dan zou ik zo graag mijn broer en 't Ventje zijn zus vragen als meter en peter zijnde. En moest ik dan binnen afzienbare tijd nog trouwen ook (niet binnen twintig jaar! Maar dat weet het Ventje wel. En toch wacht ik vol ongeduld op een aanzoek maar vrees dat ik nog tien jaar ga mogen wachten...), dan zou ik zeer graag mijn zus als getuige vragen. Tenzij er een tweede kindje aankomt natuurlijk. Dan zal ze eerder meter worden.

Enfin. Ik heb nu wel veel aan mijn broer en zus. Met de jaren verbetert de band. En dat geeft toch wel een fijn gevoel.

Liefs,
Me die haar Brister graag ziet!

zondag 27 maart 2011

The One With the Girlpower

Yasmine (also known as Hilde Rens, maar dan minder bekend) zingt het zo mooi in haar liedje "Meisjes aan de macht". Eigenlijk heeft ze overschot van gelijk! Meisjes aan de macht! Vrouwen zijn het sterke geslacht, draai het zoals je wil. Vrouwen baren kinderen, vrouwen kunnen multitasken (want tijdens het schrijven dan dit blogje ben ik ook naar televisie aan het kijken)... Vrouwen aan de macht!

Zonder vrouw draait een huishouden vierkant. Zonder vrouw zijn de kinderen 'losser' (ik ben er zeker van dat 't Ventje later met onze kinderen veel lakser zal omgaan dan ik. Hij de toffe, ik de strenge.)

In juni dit jaar zal deze zangeres ook al twee jaar overleden zijn. En door zo'n feiten te 'vieren', merk je pas echt hoe immens snel de tijd voorbij vliegt. We kunnen er maar beter van profiteren en genieten!

Doorheen haar tranen zag ze hem verdwijnen
De allermooiste jongen van haar straat
Hij zei: 'k Wil nergens meer met jou verschijnen
Ik heb geen behoefte aan jouw kinderpraat

Maar door het raam zag zij haar vriendinnen
Ze riepen haar naam
En schreeuwden het uit

Alle meisjes aan de macht
Laat je nooit door iemand kleineren
Hou je klaar vannacht
Zet de ladder bij het raam
Grijp de macht
En het tij zal weldra gaan keren
Het is meisjesnacht
Wacht maar op de volle maan

Net over twaalven klom ze naar beneden
Volgde de meisjes tot vlakbij het woud
Ze hadden allen evenveel geleden
Dezelfde kerel veel te veel vertrouwd

Ze voelde magie
Een eeuwige vriendschap
Geen greintje verdriet
Hij was haar niet waard

Alle meisjes aan de macht
En z'n foto scheurde aan flarden
Hou je klaar vannacht
Want de meisjes zijn paraat
Grijp de macht
Ach het leven zal je wel harden
Voel je ook die kracht
Onze vriendschap in 't kwadraat

Toch groeiden ze uit elkaar
De meesten gingen trouwen
Een leventje kant en klaar
Zou zij zich dit nooit berouwen, berouwen

Alle meisjes aan de macht
En ze kreeg een pracht van een dochter
En op meisjesnacht
Trok ze naar het woud met haar
Een vrouwenlach
Maakte haar even achterdochtig
Maar 't was meisjesnacht
Al haar vriendinnen waren daar

Alle meisjes aan de macht
Laat je nooit door iemand kleineren
Voel jij ook die kracht
Onze vriendschap in 't kwadraat
Alle meisjes aan de macht
En het tij zal weldra gaan keren
Want het is meisjesnacht
Wacht maar op de volle maan
Alle meisjes aan de macht
Voel jij ook die kracht
Alle meisjes aan de macht

En eigenlijk feitelijk diep vanbinnen heb ik van tijd tot stond ook eens behoefte aan een vrouwennacht. Ik zal mijn vriendinnen eens moeten optrommelen om dit één keer per jaar (maandelijks is onrealistisch!) te organiseren.

Liefs,
Me met de intentie om van tijd tot tijd een vrouwennacht te organiseren.

vrijdag 25 maart 2011

The One With the Birthday Calendar

Een Geboortedag (de letterlijke maar onjuiste vertaling van Birthday) is toch een superfijn feit en wordt elk jaar gevierd door een jaartje ouder te worden op de tijdslijn (die we met z'n allen in de lagere school meerdere malen hebben getekend in de les geschiedenis). Tot je op een leeftijd bent gekomen dat je liever niet meer jarig bent omdat tram 3, tram 4, tram 5 of eender welke hogere tram zich komt aanmelden.

Naar mijn gevoel heeft elke leeftijd zijn charme. Maar dat komt misschien door het feit dat ik mij nog maar in de middelste wagon van tram 2 bevind?

Ik hecht onzettend veel belang aan familie en vrienden, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik soms nogal egoïstisch ben en mij opsluit, samen met 't Ventje, en dat de rest van de wereld ons eventjes gestolen kan worden. Ik vind dus dat er ruimte voor verbetering is.

Zo heb ik mij voorgenomen om elk familielid waarmee ik nog contact heb (jammer genoeg moet ik toegeven dat er ook anderen zijn) en elke kameraad die ons nauw aan het hart ligt, een gelukkige verjaardag te wensen. Op zijn minst!

Alleen ben ik blij met de uitvinding van Facebook. Dan krijg je zo'n verjaardagsmelding. Maar niet iedereen heeft Facebook.

Daarom ga ik er mij eens aanzetten om een mooie verjaardagskalender te maken en hier alle verjaardagen op te zetten. Dit komt dat in ons nieuw huisje in 't Klein Kamertje. Dit zal een project worden waarbij ik van dit Klein Kamertje iets gezelligs wil maken, want uiteindelijk besteden we daar toch veel tijd. En zo zal ik niet verplicht zijn om altijd op Facebook te gaan piepen om een verjaardag te weten.

Liefs,
Me die vanavond naar een verjaardagsfeestje gaat en daar haar inspiratie haalde voor dit blogje.

donderdag 24 maart 2011

The One With the (Road)Works

Ik heb een bureaujob waarbij ik de hele dag binnenzit. Zelfs tijdens de middagpauze! (Ahja, anders ga ik er echt niet toe komen om mijn dagelijks blogje te schrijven. thuis heb ik echt de fut niet meer om nog onder de laptop te kruipen en wat naar dat scherm te turen. En soms heb ik ook geen tijd of zin. Mijn excuses daarvoor. En wat die bureaujob betreft, ik denk toch niet dat dat iets is dat ik voor eeuwig en drie dagen - tot aan mijn pensioen dus - wil blijven volhouden.)

In het gebouw waar ik zit, bevindt  zich op de eerste verdieping (mijn verdieping) in sommige lokalen en op één bepaalde plaats tapijt. De plaats waar wij met onze dienst zitten, heeft gewone tegels. Maar daar ga ik het niet over hebben. Ik ga het hebben over dat tapijt.

Ten eerste is dat verschrikkelijk oubollig.
Ten tweede is dat verschrikkelijk stoffig.
En ten derde is dat verschrikkelijk onhygiënisch omdat onze kuisploeg daar nooit (jawel. Ik mag niet liegen. Een keer in het halfjaar ofzo?) met de stofzuiger op zit.

Dus ...

Nu hebben ze niet beter gevonden dan sinds gisteren dat tapijt weg te halen en te vervangen door een soort quick-step ofzo. Vanaf gisteren zitten wij dus met gebonk, geklop, geklets en getril van die werkmannen in onze oren en hoofden.

Je zou van minder hoofdpijn krijgen!

Liefs,
Me die nog een beetje gaat meetrillen op de maat van het geklop van de werkmannen.

woensdag 23 maart 2011

The One With the Headache

Migraine, het is iets speciaals. Uitleg op Wikipedia:

Migraine (van hemicrania: 'half hoofd') is een neurovasculaire aandoening gekenmerkt door aanvallen ontstaan door neurale prikkelingen die na een plotse tijdelijke vernauwing, een verwijding van de bloedvaten tot gevolg heeft.
Dit geeft aanleiding tot verschillende symptomen, meestal een kloppende hoofdpijn en verdere stimulatie van het centrale zenuwstelsel. Onderzoek met scannen heeft aangetoond dat de hersenstam geactiveerd wordt tijdens een migraineaanval.
De typische hoofdpijn die vaak gepaard gaat met een migraineaanval komt meestal aan één kant van het hoofd voor (vandaar de naam) maar kan dubbelzijdig optreden. Verder hoeft de pijn ook niet altijd aan dezelfde kant op te treden.
Mensen die aan migraine lijden kunnen dikwijls slecht tegen fel licht en geluid. Dikwijls komen in een familie verscheidene migrainepatiënten voor. Onderzoek na een aanval brengt doorgaans geen fysieke oorzaak aan het licht. Bij herhaalde aanvallen is medisch advies raadzaam, al was het alleen al omdat er geneesmiddelen bestaan die preventief werken of een aanval bekorten.
De gemiddelde prevalentie van migraine in Westerse landen ligt op 11%. Opvallend is dat de prevalentie van migraine als percentage van de totale bevolking in Nederland aanmerkelijk hoger ligt dan in elk ander Europees land.
Migraine moet worden onderscheiden van clusterhoofdpijn en spanningshoofdpijn.

Hier heb ik dus ook last van. Net zoals gisteren en vandaag. Van migraine. En ik kan mijn hand op mijn hart verkondigen dat diet niet leuk noch aangenaam is.

Pijn boven mijn rechteroog. Een drukkende, zeurende pijn. Niet aangenaam. Af en toe steken. Licht doet pijn.

En jammer genoeg ben ik niet de enige die hier last van heeft.

Vandaar dat ik vandaag niet veel schrijfzin heb, eerder slaapzin. Dat ga ik straks doen, als ik thuiskomt. Reken maar van YES!

Liefs,
Me die met haar hoofd tegen de muur wil bonken om de migraine weg te laten gaan maar dit wijselijk niet zal doen wegens dan-zal-ze-nog-meer-hoofdpijn-hebben.

dinsdag 22 maart 2011

The One With the Team Hoyt

Tijdens mijn middagpauze lees ik de krant, bekijk ik de statussen op facebook en probeer ik een blogje te schrijven en nog andere blogjes te lezen. Op een uur tijd kan je veel doen als je aan je bureau blijft zitten (wij hebben geen refter, dus zijn we verplicht om onze boterhammetjes aan onze bureau's te eten en propere bankjes staan er hier ook niet buiten. Integendeel.)

Vanmiddag echter viel mijn mond open van verbazing voor een sterk staaltje vaderliefde dat ik in de krant ben tegengekomen. Ouderliefde is onbeschrijflijk sterk, dat is algemeen geweten, maar wat ik vanmiddag heb gelezen is immens!

Een jongen werd geboren, maar bij de geboorte zat de navelstreng rond zijn nek. Hierdoor heeft hij zuurstofgebrek gehad bij de geboorte en de gevolgen daarvan zijn tot op de dag van vandaag nog waarneembaar. (Bij mijn geboorte zat de navelstreng naar het schijnt twee keer rond mijn nek, maar de gyn zei tegen La Mamma om eventjes te stoppen met persen en op een hik en een snik was die van mijn nek gehaald. Ik draag er nog de gevolgen van! *knipoogt* Hoewel ik wel besef dat ik geen te korte halskettingen kan verdragen. Enfin. Dit geheel terzijde natuurlijk.) In dit geval hebben ze die navelstreng blijkbaar niet op een hik en een snik kunnen weghalen en ja, dan kan het gebeuren dat je kind gehandicapt is. (Hiermee wil ik niemand brusceren of ontmoedigen of schrik aanjagen, maar in dit geval is het gebeurd.)

Deze jongen is lichamelijk gehandicapt maar zou naar het schijnt wel intelligent zijn, maar ontbreekt hij de mogelijkheid om dit kenbaar te maken. Wel hebben ze hem een  computer gegeven waarmee hij kan communiceren, maar ik denk toch dat dit nog iets anders is...

De zoon is een sportfanaat maar is lichamelijk niet in staat om een sport te beoefenen. Dus de vader heeft niet beter gevonden dan zelf te beginnen trainen om aan allerhande marathons te kunnen meedoen en zijn zoon mee te sleuren (sorry voor de 'platte' omschrijving, maar bij gebrek aan beter weet ik niets anders dan wat hij in feite doet met zijn zoon). In een bootje bij het zwemmen, op de fiets bij het fietsen en in de rolstoel bij het lopen.

Geweldig toch dat je je als vader zo toelegt op een onmogelijke droom van je zoon en deze droom zo mogelijk maakt?

Liefs,
Me die ontzettend veel respect heeft voor deze vader en alle anderen die hun leven in het teken zetten van hun (al dan niet) gehandicapt kind.

maandag 21 maart 2011

The One With the Spring

21 maart -> DE START VAN DE LENTE

En dat hebben we geweten!

Bomen zijn nog relatief kaal, laat staan dat er al bloesems op te vinden zijn! Maar de zon schijnt, de lucht is blauw en de vogeltjes fluiten!

Vandaag werd ten Huize Me, Myself and We ook de oude tandenborstel vervangen door een nieuw exemplaar. Dit doen we elke eerste dag van het nieuwe seizoen.

Gisteren hebben we dus heel onze voortuin onder handen genomen. Haag bijgesnoeid. Groen in zakken gestoken voor het containerpark. Onkruid uitgetrokken. Bloempjes geplant in bloempotten (in feite heb ik dit zaterdag al gedaan, maar bon. Daar struikelen we nu niet over, he.) De ramen werden gekuist. De gordijntjes werden gewassen.

Jaja, de lenteschoonmaak is begonnen ten Huize Me, Myself and We.

Morgen wordt er in de living afgestoft. De glazenkast wordt afgewassen. De barkast wordt leeggemaakt. De vloer wordt gedweild. (Hoewel ik eerst zal moeten dweilen, want dan is 't Vetje nog niet thuis en kan hij niet voor de voeten lopen.) De keukenkastjes en de keuken in zijn gehaal moet ook nog onder handen genomen worden. net zoals de badkamer. maar alles op zijn tijd en zeker niet tegelijkertijd!

Enfin, ik heb plannen voor morgen, maar weet nog niet of ik ze ook ga kunnen uitvoeren ... Misschien in het weekend?

De zon laadt onze batterijen op en ineens hebben we energie in overvloed! Niet te doen!

En vanaf vandaag is het ook écht lente!

Hoewel ik er vanmorgen niet veel van merkte. Ik heb nog mogen staan krabben aan mijn auto om dat fijne ijslaagje eraf te krijgen. En blote benen is nu ook nog niet echt geschikt. Hoewel ik nog mijn bling-bling-laarzen aanheb en geen open schoentjes. Maar als ik vanavond naar mijn nagelstyliste ga, ga ik wel weer een legging aandoen, hoor! Is nog relatief fris, die blote beentjes. Maar ja ...

Liefs,
Me die blij is dat de zon er is en dat al een ietsie-pietsie groen op haar haag ziet verschijnen zodat we 200% zeker zijn dat de lente zijn intrede doet!

zondag 20 maart 2011

The One With the Smoker

Ten Huize Me, Myself and We wordt er binnen niet gerookt. Door niemand. 't Ventje rookt wel. Maar ikke niet. Eén van de voorwaarden voor ik bij hem introk, was dat hij vanaf het moment dat ik hier woon, hij buiten gaat roken. En hij doet dat nu toch al twee jaar zonder te veel gezaag en gemopper. Het liefst van al zou ik hebben dat hij gewoon stopt, maar dat is voorlopig nog onbegonnen werk.

Om het hem niet onnodig moeilijk te maken als hij buiten staat en omdat ik de kriebels krijg van sigarettenpeuken in onze voortuin, heb ik voor hem een asbak buiten gezet op een tafeltje zodat hij zich niet onnodig hoeft te bukken om zijn sigaret te doven (als er een asbak op de grond staat, moet je je bukken om je sigaret te doven, he).

Gisteren zijn we bij vrienden langsgeweest. Het zonnetje scheen dus waren zij in hun tuin aan het werken. Onze vriendin had bloemetjes geplant in bloempotten. Ik was een beetje jaloers. *knipoogt* Bloemetjes fleuren toch onmiddellijk alles op. Vriendin en ik zijn dan naar het tuincentrum in de buurt geweest terwijl onze mannen naar de carwash gingen.

In dat tuincentrum verkochten ze viooltjes. Vijftien stuks voor 7 euro. Viel nog wel mee, vond ik. Ik heb dit dan maar meegebracht. Ik had thuis nog bloempotten staan zonder inhoud. Let's face it. Lege bloempotten trekken op niets! 

Toen we dus thuiskwamen, heb ik die viooltjes direct verplant in de bloempotten en die staan allemaal vooraan. Daar waar het Ventje gaat roken.

Wat een beetje zonnenschijn niet doet met een mens... Onze voortuin werd ondertussen volledig onder handen genomen en nu kan het Ventje genieten van een mooie en propere voortuin tijdens zijn uurlijkse sigarettenpauze.

Liefs,
Me die van het mooie weer gaat profiteren en de ruiten gaat kuisen en de gordijntjes gaat wassen.

zaterdag 19 maart 2011

The One With the Second Try-Out of this Year

Scampi's in lookboter met aardappelnootjes, dat heb ik al regelmatig klaargemaakt. En al zeg ik het zelf, dat begint aardig te lukken en is superlekker! Als La Mamma al vraagt om die scampi's klaar te maken bij hen thuis op een zondagavond, dan is dat toch een schoon complimentje!

't Ventje zou ook graag kunnen koken, maar dan zonder kookboek. Hij vindt dat hij moet kunnen koken door de kast open te trekken en wat ingrediëten in een pot te gooien. Maar hij kan nog geen aardappelen schillen! Hij zou het liefst van al op buikgevoel kunnen koken. Maar moet de basis niet uit en kookboek gehaald worden of bij andere mensen? Vanzelf lukt niets. Maar probeer dat maar eens uit te leggen aan mijn Ventje! (Onbegonnen werk! Dus ik laat hem met zijn neus tegen de muur lopen. Wie niet luisteren wil, moet voelen.)

Enfin.

Dit geheel terzijde natuurlijk.

Maar nu ik over dat op-buikgevoel-koken heb geschreven, is de overstap gemakkelijker gemaakt naar mijn eigenlijk onderwerp.

Gisteren heb ik een getomateerd sausje gemaakt voor bij scampi's met tagliatelli.

Wat heb je hiervoor nodig? Let wel: dit is op buikgevoel en uiteraard moet een kok proeven om iets lekkers op tafel te toveren. Dus je moet het zelf eens uitproberen om te werten of dit iets voor jou is. Succes! *knipoogt*

De benodigdheden dus: -tagliatelli; -een zak diepvries scampi's (maar wel ontdooid natuurlijk); -bakboter; -een flesje room; -vier ontpitte en in blokjes gesneden tomaten; -een doosje gezeefde tomaten; -tomatenketchup; -een visbouillonblokje; -peper, zout en knoflook.

Hoe maken we het?

We koken de tagliatelli in gezouten water beetgaar volgens de aanwijzingen op de verpakking (een zevental minuutjes). We smelten de bakboter samen met vers geperste knoflook in een wokpan en bakken hierin de scampi's tot ze roze gekleurd zijn. We kruiden het geheel met peper en zout. We kappen het flesje room over de scampi's en roeren alles goed om. We voegen wat gezeefde tomaten toe. We roeren alles opnieuw goed om. We gooien het visbouillonblokje erbij en kruiden verder met peper, zout en knoflookpoeder. We knijpen ook een beetje op de fles tomatenketchup en gieten dit ook bij in de pan. Nu is het moment aangebroken waarop we al een eerste keer gaan proeven. We kieperen er de blokjes tomaat bij. We roeren het geheel weer goed om. We proeven nog eens en kruiden bij naar smaak (de tomatenketchup wordt ook naar smaak toegevoegd). We gieten de tagliatelli af.

We leggen wat tagliatelli in een diep bord en gieten er twee grote lepels getomateerde saus over.

Het sausje is even snel klaar als de tagliatelli gekookt is, zonder de vorbereidingen natuurlijk.

Liefs,
Me die blij is dat ze dit gerechtje heeft uitgeprobeerd want 't was lekker!

vrijdag 18 maart 2011

The One With the Home Shopping

Elke week krijg ik of dé catalogus in mijn brievenbus, of één of andere folder of kortingskaart of wat dan ook van 3 Suisses. Ik ben er klant, dus wekelijks ligt er iets van hen in mijn brievenbus.

Vanmiddag heb ik echter een bestelling geplaatst. DIt is niet de eerste keer dat ik dat doe, maar wel sinds een jaar.

Een bedrukte strokenrokje (zwart met allemaal gekleurde bolletjes) met een anijsgroen topje en een kaki truitje. Supermooie outfit!

Ik kon me niet inhouden en heb ze besteld.

Hopelijk staat er mij even goed als het model in de catalogus. Zoniet, dan stuur ik het gewoon terug.

Ik mag de catalogi van 3 Suisses niet te grondig bekijken, of ik koop mij arm! Voor later - als we in ons in nieuwbakken huisje zitten - zal ik nog wel wat deco-spulletjes kopen. Maar dat is voor eind dit jaar, denk ik.

Liefs,
Me die  nerveus haar levering van 3 Suisses afwacht en hoopt dat de outfit even mooi zal zijn als in 't boekske.

donderdag 17 maart 2011

The One With the Traffic Jam

Samen in de file ja gezellig! (Een liedje van vroeger waarop mijn zusje in het eerste kleuterklasje een heel leuk-schudden-met-dat-poepeke-dansje gedaan heeft op het grootouderfeest maar waarvan ik het ritme en de melodie niet meer ken. Niet van dat leuk-schudden-met-dat-poepeke-dansje, maar van het liedje! Deugenieten! *knipoogt*)

Elke dag heb ik ermee te maken. Met files. Ahja, ik werk in Brussel en waar gaan (bijna) alle werkende naartoe? Zodoende zijn er veel mensen die deze richting uitrijden 's morgens en 's avonds hiervan wegrijden.

Dus... Veel file!

Ikzelf trek me dat eerlijk gezegd niet aan. Veel kunnen wij er niet aan veranderen. Behalve ondergaan natuurlijk. Of een ander vervoersmiddel kiezen, maar dan ben je zo afhankelijk en dat ben ik liever niet.

Ik onderga dus braafjes de file en constateer twee keer per dag dat wij toch brave rijtjesmensen zijn. Iedereen staat braaf aan te schuiven en krijgt het op zijn zenuwen als er iemand op het laatste nippertje komt tussenwringen (wat eigenlijk feitelijk niet slecht gezien is aangezien al de andere mensen hypercorrect rijden en altijd rechts blijven.) Ondanks het feit dat ik hier stellig loop te verkondigen dat ik files onderga, kan ik mij daarin (die tussenwringende mensen) ook opwinden. Hoewel ik ook schoorvoetend moet toegeven dat ik af en toe (als ik gehaast ben) ook zo'n type ben dat er op het laatste moment tussenglipt.

Soit.

Ik besteed de tijd in de file in feite niet echt nuttig. Behalve als ik met 't Ventje zijn auto weg ben. Dan kan ik handsfree bellen en dan gebeurt het dat ik mijn kapper opbel voor een afspraak, of een vriendin die ik al lang niet meer gehoord heb. Met mijn auto gaat dit niet. Ik heb wel bluethooth op mijn GSM (denk aan mijn vorig blogje) maar ik heb geen bluethooth in mijn auto.

Wat doe ik dan wel als ik mij sta te vervelen in de file? Ik zet de radio af, zet een CD'tje op (de mensen op de radio praten veel te veel naar mijn zin), draai de volumeknop open en beweeg mee (met mijn hoofd, armen en handen) op de maat van de muziek en soms waag ik mij ook aan het meebrullen van de teksten.

En zo geniet ik van de muziek die ik graag hoor en gaat de tijd nog wel snel vooruit.

Liefs,
Me die straks weer gaat genieten van goeie muziek in de file en zich niets aantrekt van de andere mensen die haar aanstaren.

woensdag 16 maart 2011

The One With the Cell Phones

GSM's.

Ze maken nog niet zo lang deel uit van ons dagelijks leven.

Ik kan me niet meer herinneren wanneer Le Pappie (mijn papa) met zijn eerste GSM naar huis kwam. Eentje van het werk, als ik mij goed herinner. Eentje van tegen de twintig duizend Belgische frank. Eentje met een antenne en een spreekgedeelte dat opengeklapt moest worden. Klein scherm. Grote knoppen.

Op dat moment was het de enige GSM die we in het Oudershuis hadden.

Ik heb al helemaal geen idee wanneer La Mammie (mijn mama) met haar eerste GSM naar huis kwam.

Ik weet nog wel wanneer ik met mijn eerste GSM naar huis kwam. Zonder dat mijn ouders het wisten! Achter hun rug om dus! Ik denk zelfs dat ik voor La Mammie was.

Ik was toen 15 jaar en had zo'n pakket met GSM en kaart gekocht. Ik heb er geen idee van hoeveel ik daarvoor betaald heb ... Ik heb die een aantal weken voor Le Pappie en La Mammie kunnen verstoppen, maar schone liedjes duren niet lang ... In het begin waren ze boos, maar ondertussen zijn ze dit al wel vergeten en hebben ze 't me al zeker en vast vergeven! (Dit is zowat de enige puberale streek die ik heb uitgehaald, dus dat viel nogal mee denk ik zo.)

Eentje met antenne, maar zonder open te klappen spreekgedeelte. In feite een modernere en iets kleinere versie van de doodgewone draagbare huistelefoon. Dit was trouwens een toestelletje van Nokia.

Daarna heb ik een iets kleiner en platter exemplaar gehad, ook van Nokia. Zonder tierlantijntjes (van kleurenschermen was er toen nog geen sprake, laat staan camera's, radio, bluethooth en al de rest dat nu standaard is).

Nadien nóg een simpel exemplaartje van Nokia, ook nog kleiner en platter, maar nu al wel met kleurenscherm, maar nog steeds zonder camera. Ook geentje om open te klappen/schuiven/draaien, noch met touchscreen. Was ook nog lang geen sprake van.

En nadien nóg een exemplaar, maar nu wel met al die tierlantijntjes. Zelfs eentje om open te schuiven! Mét camera en bluethooth. Gekregen voor mijn Valentijn vorig jaar van 't Ventje ... (Ik wil hier niet lopen pochen over mijn GSM, maar ik wil gewoon iets duidelijk maken.)

Ik ben na tien jaar dus aan mijn vierde exemplaar bezig, wat ik van mijzelf eigenlijk wel goed vind. Ik wil niet omdat er een nieuw snufje is, die laatste nieuwe GSM hebben. Dat hoeft voor mij echt niet. Zolang ik kan bellen en smsen ben ik al content.

Ik ben op die tien jaar ook van Prepaid kaart bij Mobistar naar abonnement bij Mobistar naar abonnement bij Proximus overgeschakeld en heb na al die jaren nog steeds hetzelfde telefoonnummer!

Wat me wel opvalt is dat er de laatste tien jaar een gigantische verandering is gebeurd in de evolutie van de GSM's. Zowel in hun uitzicht als hun mogelijkheden. En ook in prijs! Want tegenwoordig heb je toch voor relatief weinig geld een degelijk exemplaartje. Nu hoef je echt geen € 500 uit te geven voor een gigantisch exemplar dat een kilogram weegt.

En ook: als je GSM stuk gaat, ben je tegenwoordig beter af met een nieuwe te kopen dan om je oude te laten herstellen. 't Zal goedkoper zijn.

En nu? Nu kan niemand nog zonder zijn GSM. Iedereen heeft het altijd op zak. iedereen voelt zich naakt als ze die niet bij zich hebben. 

Liefs,
Me die verstomd staat van de technologische vooruitgang van de voorbije tien jaar.

The One With the Ego-Boost






Wauw!

Heb ik hier eventjes een ego-boostje gekregen seg!

Bedankt!









Liefs,
Me die van haar ego geniet!

dinsdag 15 maart 2011

The One With the Columniste

Schrijven. Het is een vak apart! Deze blog lukt nog vrij goed (vind ik en denk ik). (Bijna) Overal vind ik wel inspiratie en dan hoop ik dat ik daar een mooi verhaaltje rond brei. (Jullie mogen nu allemaal bevestigen dat mijn blog héél goed is en dat jullie dit graag lezen. Goed voor mijn ego ...)

En om effe van de hak op de tak te springen ...

Bij mijn ouders thuis (vanaf nu zal ik dit omschrijven als Oudershuis) hebben ze de DVD box met alle seizoenen van Sex and the City (vanaf nu zal dit afgekort worden naar SATC).

Wat is nu de link tussen SATC en schrijven?

Zoals jullie misschien wel weten is één van de hoofdrolspeelsters in deze serie een columniste. Als ik naar de reeks kijk (wat al lang geleden is. Van de tijd dat ik mij nog in het Oudershuis bevond. Dat is ook al twee jaar geleden ondertussen ...), dan heb ik precies de indruk dat zij wel leuk schrijft.

Om zeker te zijn dat zij plezant schrijft (en om ook een beetje inspiratie op te doen. Wie weet ...) ben ik bezig met de afleveringen op te nemen zodat ik ernaar kan kijken (liefst tijdens de strijk. Ik vind niet dat je hiervoor op je gemak moet zitten en dan voel ik mij niet schuldig ook niet als mijn huishouden een beetje blijft liggen. Wat dus niet het geval zal zijn als ik het aangename - SATC - aan het nuttige koppel - de strijk).

Ik ben in het midden van een seizoen begonnen met de afleveringen op te nemen. Maar dat is nu niet zo'n ramp. Ik vind SATC een reeks die gemakkelijk te volgen is. Zeker als je alle seizoenen twee jaar geleden nog hebt gezien en een geheugen hebt dat je de grote lijnen van een verhaal (of het nu een film, een serie of een boek betreft) blijft onthouden.

Liefs,
Me die straks gaat strijken zodat ze een uitvlucht heeft om naar SATC te kijken.

maandag 14 maart 2011

The One With the 6050

Op het werk staat er een radiootje op batterijen. Zonder muziek kunnen wij (mijn collega's en ik) niet werken. We worden een beetje zotjes als er geen radio/muziek is. Want soms is het hier zo rustig dat je dan onze hersenen hoort kraken en die radio verdoezelt die geluidjes.

De radio staat ook op MNM. Dit is de enige zender die we kunnen 'pakken' zonder kraken.

Maar weet je nu waar ik onnozel van word?

Van die presentatrices die een onderwerp aanhalen om over te spreken en die onze (die van de luisteraars) mening vraagt en zegt dat we mogen smsen naar 6050. Ze vergeten er wel altijd bij te vermelden dat elke sms 50 eurocent kost.

Ik krijg het dus op mijn heupen van "Hebben jullie zoiets gelijkaardigs meegemaakt? Sms dan je verhaal naar 6050."

Grrr !!!

"Wat is jullie idee hierover? Sms naar ... Ah neen! ... Smsen kunnen jullie niet doen ... 't Is hier een blog ... Opnieuw! Wat is jullie idee hierover? Laat gerust een reactie achter!"

Liefs,
Me die zich een nog een beetje zal laten enerveren door die presentatrices op de radio.

zondag 13 maart 2011

The One With Our Jewelry

Gisteren tijdens het opruimen van onze garage/berging, heb ik niet beter gevonden dan onze juweeltjes eens te verzorgen. Zoals jullie - trouwe lezers - ongetwijfeld nog weten, heb ik een boekje thuis met als titel "Shoe Addict". Ik heb dit boekje gelezen en ben tot de conclusie gekomen dat schoenen eigenlijk juweeltjes zijn. Dat je ze goed moet verzorgen. En dat heb ik gisteren dus gedaan.

Al onze schoenen werden grondig gepoetst.

Sommige van mijn schoenen worden aan de rechterhiel zwart. Het leer begint daar zeer hard te verslijten. Dit komt waarschijnlijk door met de auto te rijden. De kant die constant tegen de bodem van de auto schuurt bij het autorijden, die wordt aartslelijk.

Ik draag ook meestal rokken en kleedjes. Schoenen kunnen dan niet 'verstopt' worden door broekspijpen. Dus als er dan zo'n versleten hielen zichtbaar zijn, trekt dat op niks! (Vind ik!)
Daarom ben ik dus elke keer voor ik vertrek naar mijn werk of naar huis, vijf minuutjes bezig met het uitdoen van mijn schoenen voor die dag om ze in te ruilen voor platte ballerinaatjes die ik toch nooit aandoe in het dagelijks leven wegens te-hard-snijden-in-de-hielen.

En zo komt het dat ik probeer om mijn nieuwere juweeltjes extra te verzorgen door ze wel aan te doen, maar niet extreem te laten verslijten en lelijk worden. En uiteraard door ze regelmatig te poetsen, maar nog niet regelmatg genoeg naar mijn mening.

Liefs,
Me die fier is op haar juweeltjes en er binnenkort nog héél véél gaat bijhalen voor weinig geld.

zaterdag 12 maart 2011

The One With the Sunset

De dagen beginnen te lengen. De zomer komt eraan! En dat zie ik omdat het 's ochtends licht begint te worden als ik naar mijn werk vertrek.
Ik heb ook altijd mijn fototoestel bij mij. Vandaar dat ik afgelopen week een prachtige foto heb kunnen maken van de zonsopgang toen ik naar mijn werk reed. Van slag zijn de batterijen opgeladen als Mevrouw de Zon haar gezicht laat zien.

Met de zomer in het verschiet en Mevrouw de Zon (hoog) aan de hemel, gaan 't Ventje en ik onze garage (is in feite onze berging. Er staat geen enkele auto in. Want we geraken niet op onze oprit met onze auto's. Die is te steil. We hebben die niet zelf aangelegd, he. Momenteel wonen we nog in een huurhuisje.) uitmesten. Maandag komt er trouwens ook een metermannetje en die geraakt niet aan onze meters om de meterstanden op te nemen met al die rommel ervoor.

't Ventje gaat het groot gerief opruimen (grote dozen naar de zolder verbannen, glas naar de glascontainer voeren). Ik zal mij bezighouden met onze rekken met onze voorraad volledig af te wassen en te herschikken. Alle schoenen zullen ook gepoetst worden.

Waar de lentekriebels al niet goed voor zijn!

Liefs,
Me die aan de grote kuis zal beginnen, te starten met de garage/berging.

vrijdag 11 maart 2011

The One With the New Addiction

Ik heb van een bepaalde supermarkt eens twee zakken chips meegebracht, eentje met kroepoek, eentje met Thaise crackers. (Ik kan toch moeilijk alleen maar paprikachips, grills, ringlings of peper en zout meebrengen?)

Doeme zeg!

Ik had ze beter niet geproefd!

Ik ben eraan verslaafd!

Ze zijn zoooooooooooo lekker! En luchtig! Niet echt maagvullend, maar dan kan ik er meer van eten natuurlijk. (En zo vind ik altijd wel een 'uitvlucht' om te kunnen snoepen. *knipoog*)

Straks ga ik naar de winkel. Gerief halen voor een lekker sausje bij pasta met scampi's. (Iets met room en tomaatblokjes ofzo?) En dan ga ik uiteraard ook nog zakken meebrengen van mijn nieuwe verslaving. Daarna plof ik in de zetel, kijk naar 'Lost' (sta nog een paar afleveringen achter) en geniet ervan (zowel van de kroepoek en de Taise crackers als Sawyer) ...

Liefs,
Me die hoopt dat de klok in één klik naar 17uur schiet zodat ze naar huis kan!

donderdag 10 maart 2011

The One With the Birth Control

Gisteren op de radio een "verontsrustend" bericht gehoord.

Aangezien we ons al met zeven miljard mensen op deze wereldbol bevinden, is er sprake van geboortebepreking over heel de wereld?

We gaan toch niet dezelfde situaties creëren als in China, zeker? Eén kind per gezin!? En als het dan toevallig een meisje is, haar laten "verdwijnen"?

Ik wil er drie ... Alleen moet ik het Ventje nog overtuigen, maar bon. Als die ons eerste kindje zal zien, zal die smelten en wil hij er ook drie. Allez, dat hoop ik toch.

Als we met die geboortebepreking gaan opgescheept zitten eer ten huize Me, Myself and We een eerste kindje wordt gemaakt, dan hebben we wel een probleem, denk ik.

Er is toch niemand die mensen kan verbieden om meer dan één kind te nemen?

Ik was er eventjes niet goed van toen ik dat nieuws hoorde gisteren. Ik vind dat nogal een beetje "gestoord".

Brrr ...

Liefs,
Me die hoopt dat er nooit een geboortebeperking wordt opgelegd!

woensdag 9 maart 2011

The One With the Baby Pooh

Gisteren ben ik gaan helpen behangen bij De Lieverds. Enfin, behangen kan je dat niet noemen, datgene dat ik gedaan heb. Het behangen was al afgelopen. De lijm was ook al wat opgedroogd en het groen en geel was zo 'flets' niet meer als de dag voordien (toen alles nog nat was).

Ik heb meegeholpen met de meubeltjes in de kamer op hun plaats te zetten. Een beetje schuiven met het bedje, de verschoontafel en de kast. Tot het mooi mooi stond. Het moeilijke was dat er een stuk van de kamer onder het schuine deel van het dak was, dus je kan die muur al niet gebruiken.

Ik heb gisteren vooral geholpen met het ophangen van muurdecoratie. Alle decoratie is van Winnie The Pooh! Tot het dekentje en de 'hemel' van het bedje toe! Kijk je naar links, zie je Winnie. Kijk je naar rechts, zie je Igor. Kijk je voor je, zie je Knorretje. Kijk je achter je, zie je Teigetje. Allemaal wel wreed schattig enzo, maar naar mijn bescheiden mening (en De Lieverds kennen die) een ietsie-pietsie te druk.

Nu ben ik hiernet aan het denken geweest: over 't laatst kwam ik op een blogje uit waar er kunstwerkjes met kruisjessteek werden gemaakt.  Ik vraag mij nu af waar ik zo'n kruissteekjunstwerkje kan vinden met een afbeelding van Winnie The Pooh (liefst de baby-versie. De mama-in-spé vindt dit schattiger.) Iemand enige tips? (Voor mijn eigen metekindje zou ik dan ook zo'n kunstwerkje willen hebben met een paardjes op.)

Liefs,
Me die op zoek gaat naar kruissteekkunstwerkjes die ze zelf nog kan maken! Iemand enig idee waar ze dit kan vinden?

dinsdag 8 maart 2011

The One With the Pizza

Gisterenavond ben ik dus na mijn werk bij De Lieverds gepasseerd. Ik zal vanavond niet veel moeten behangen! Het was al gedaan! Ja, veel geduld hebben ze niet precies ...

Vanavond ga ik helpen met de meubeltjes op hun plaats zetten en de muurstickers ophangen. Als het al niet gedaan is tegen straks!

Maar dus gisteren ben ik na mijn bezoekje aan De Lieverds nog langs de winkel gereden en heb van daar pizza meegebracht voor vanmiddag en ik moet zeggen: ze (de pizza) was lekker!

Ik kan maar beter in de dag goed eten, want vanavond gaan we bij mijn schoonmama eten. Niet dat ze slecht kookt ofzo, he. Maar 't Ventje gaat zijn zus en een vriendin van de luchthaven halen, maar zij landen pas om 20uur. Dus tegen dat het Ventje thuis gaat zijn, is het ook dik negen uur, denk ik. En dat is nogal laat om nog avondeten te eten. Nietwaar? Een rommelende, zagende en zeurende maag is ook niet gezellig ...

Vandaar dus dat ik vanmiddag een pizza heb gegeten!

Liefs,
Me met een lekker fondke dat ik tot vanavond toekom!

maandag 7 maart 2011

The One With the Wallpaper

Vanvond ga ik een eerste keer bij De Lieverds langs om eens te kijken of zij al het behanggereedschap in huis hebben om degelijk te kunnen behangen. Ik ga hen namelijk helpen bij het behangen van hun kinderkamer. Het is niet de eerste keer dat ik hen ga zien, maar wel met de intentie om daar te helpen.

Ik denk niet dat zij alles in huis zullen hebben. Maar dan kan ik hen vragen om dat tegen morgen in orde te brengen. Indien nodig, natuurlijk.

Vanavond ga ik dus eerst langs De Lieverds als ik van het werk kom. Daarna ga ik nog gauw naar de winkel achter WC-papier (niet om te behangen! Ik hoor jullie al denken!) en pizza's. Dan kan ik morgen ook eens een pizza meebrengen naar het werk in plaats van boterhammen met choco. Dan snel naar huis, de living opruimen, de afwas doen, eten maken en dan hopen dat ik op tijd klaar ben om mijn ouders tegen een uur of acht bij ons te ontvangen. (Waarschijnlijk brengen zij ook nog behangersgereedschap mee voor mij. Dan hoeven De Lieverds daar niet voor te zorgen.)

En vanaf morgen vlieg ik erin om mijn beste vrienden te helpen om hun kinderkamer in orde te krijgen!

Liefs,
Me die gaat behangen deze week bij verschrikkelijk lieve mensen.

zondag 6 maart 2011

The One With the Cat

Bij mijn ouders hadden wij een superknappe kat! Een echte 'flodderaar' is hij nooit geweest. Hij had zijn kuren. Maar hij was magnifiek schoon. Soms wel lief, dan kwam hij op je schoot liggen en sliep een beetje. Soms een beetje venijnig, dan mocht je hem twee keer strelen en na de derde keer haalde hij naar je uit.

Hoor mij nu. Precies of die kat is gestorven. Maar niets is minder waar. Hij is nog altijd springlevend. Na elf en een half jaar.

Maar de laatste twee jaar woon ik niet meer bij mijn ouders. Ik ben bij mijn Ventje ingetrokken. En soms mis ik die kat (zijn naam is Turbo. Geweldig toch?) wel. Het gevoel dat er iemand op je wacht als je 's avonds thuiskomt na een drukke en zware werkdag. Nu heb ik dat met die goudvissen, maar die kan ik niet eens vastpakken he. En het Ventje is altijd thuis na mij, dus van hem heb ik niet echt het gevoel dat hij op me wacht.

Gisteren was er weer reclame op televisie (het was de eerste avond waarop wij eens geen reclame hebben doorgespoeld. Hatelijk gewoon!) over katteneten en dat was zo'n mooie volledig grijze kat! Het bazinnetje was precies een single lady want er was in de verste verte geen man te bespeuren.

Moesten het Ventje en ik ooit uit elkaar gaan (wat ik hoop van niet, maar je weet maar nooit natuurlijk) dan zoek ik mij onmiddellijk een appartementje en het eerste wat ik in huis haal is een kat! Want zolang ik bij het Ventje blijf, zal ik nooit een kat in huis kunnen halen... (Gewoon ... Omdat hij dat niet wilt ...)

Liefs,
Me zonder kat.