zondag 18 maart 2012

#wijvenweek: Inhaaldag ~ Het multitaskende superwijf

Lap, een dag thuis (als zijnde niet op mijn werk) en niet geblogd... En dat net op de dag dat ik wou bloggen. Want het thema van gisteren was super! Gelukkig is er een inhaaldag!

Gisteren heb ik eerst een heel klein beetje van mijn strijk weggewerkt. Nadien heb ik omeletjes gebakken voor 't Ventje en mij. Nadien ben ik naar Brico gereden achter potgrond en een bloempot. Thuisgekomen heb ik al mijn kamerplanten verzorgd en verpot. De planten zien er terug gelukkig uit en onze living opnieuw levendig. Nadien heb ik mij gedoucht. Dan zijn we naar Dreambaby geweest om achter 't laatste gerief van de doopsuiker te gaan. Dan naar de winkel achter frisdrank. En in feite hebben we ook heel veel snoep mee. Maar niks van eten... Dan naar 't ziekenhuis. Gaan eten met mijn schoonmama. Naar huis en in de zetel geploft. Wanneer moest ik bloggen?

En al die tijd heeft er een babietje in mijn buik gezeten dat gevoed en gestreeld werd en al graag gezien werd. Als dat geen multitasken is!

En dat is iets om fier over te zijn. Want mannen kunnen dat nog altijd niet!

Ik ben fier op het feit dat ik in staat ben om van ons huis een thuis te maken. Is ook niet onbelangrijk. Het ligt er hier wel altijd relatief opgeruimd bij. Maar aan het dekentje dat in mijn zetel ligt en de bakjes van de televisie op de salontafel, kan je wel zien dat er hier geleefd wordt en dat het hier geen showroomliving is. Een huiselijke sfeer, ik vind het belangrijk.

Als er bezoek komt, dan is het hier wel opruimen aan 100 / uur. Maar ja. Dat hoort erbij zeker?

Liefs,
Me die oprecht fier is op de gezelligheid die ze kan creëren (of alleszins toch hoopt dat het hier altijd gezellig is...)

vrijdag 16 maart 2012

#wijvenweek: Zelfcensuur


Zelfcensuur. Moet ik mijzelve dan voorstellen met 'n troebel gemaakt gezicht of 'n gezicht met vierkantjes die constant bewegen?

Dit is mijn blogje. En ook vandaag ben ik niet van plan om te bloggen over zaken waar ik nooit over blog. Zoals daar zijn: mijn job of mijn collega's, en zal zeker niet met vermelding van namen. Mijn familie. Mijn financiën. De politiek wegens te weinig kennis hiervan door te weinig interesse.

Wat probeer ik nog te vermijden? Foto's van 't Ventje en mij. We willen toch een beetje 'anoniem' blijven. 't Ventje heeft weet van mijn blog, maar weet niet juist wat ik hierop schrijf. Want het gaat niet zo vaak over hem, denk ik. (Sebiet eens nakijken...)

Maar wat wil ik dan wel voor één keer doen? 
Een foto posten van 't Ventje en mij...

Hier komt 'ie...


(Deze is genomen 5 september 2010 op een barbeque bij vrienden wiens dochtertje (°13/07/2011) mijn metekindje is.)

Liefs,
Me die zonet letterlijk haar masker heeft afgezet.

donderdag 15 maart 2012

#wijvenweek: Dromendag


Iedereen heeft dromen. Daar valt niet aan te twijfelen.

Dromen is volgens Van Dale: een droom hebben; zich verbeelden; hopen op; suffen.
Een droom is volgens Van Dale: gedachten, beelden die in de slaap voor de geest komen; fantastische toekomstbeelden.

Awel, he. Ik zal nu eens beginnen schrijven!

Op korte termijn is de babykamer helemaal klaar in de kleuren lichtgroen en - paars. De meubeltjes gaan erin staan. Het tapijtje gaat er liggen. In de living gaan het park en een verzorgingstafel staan. De koets zal in de gang staan, samen met de maxi cosi...
Ik ga ook 'proper' buitenkunnen vanuit onze living. Het terras wordt één dezer aangelegd. Om het terras onmiddellijk wat op te fleuren, ga ik nog bloemen halen en die in onze lege bloempotten zetten. (Een lege bloempot. Op wat trekt dat nu? Toch op niks zeker?)
En het mooiste van al! Binnen een drietal maanden ligt er in dat parkje een baby!

Ik zou graag een kinderdagverblijf openen... Ik heb op het punt gestaan hiermee te beginnen toen ik nog bij mijn ouders woonde. Ondertussen is die microbe nog altijd niet helemaal verdwenen uit mijn lijf. (Zie maar naar mijn blogje van gisteren.)
Of leerkacht worden...
Alleszins, ik wil iets beginnen doen met kinderen! Alleen jammer dat 't Ventje niet zozeer in deze plannen gelooft en mij zelfs een beetje 'tegenwerkt', want om leerkracht te worden zal ik opnieuw moeten gaan studeren... Is nochtans mijn ultieme droom! Elke keer als ik voorbij 'n schooltje rij, dan steekt dat een beetje...

Het eerste deeltje zijn mijn mooie toekomstbeelden. Het tweede deeltje zijn de zaken waar ik op hoop.

Liefs,
Me die van haar ultieme droom toch eens werk moet maken nu het nog kan.

woensdag 14 maart 2012

#wijvenweek: Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening.

Hebben wijven in feite wel een mening? Ik denk meer dan dat er gedacht wordt. En vrouwen kunnen mijns inziens ook véél beter argumenteren. Hoewel dit niet zozeer nodig is bij het verkondigen van een eigen mening natuurlijk.

Een mening... Volgens Van Dale is dit een/de manier waarop men over een bepaalde zaak denkt.

Mijn manier van denken is meestal in stilte en nooit schriftelijk. Ik denk over verschillende zaken het mijne. Maar om er nu zomaar één uit te pikken en dit met jullie te delen, dat wordt wat moeilijker.
Hoewel ik wel denk dat ik er eentje gevonden heb (een bepaalde zaak waar ik op een bepaalde manier over denk, he)...

Dit 'verhaal' komt uit mijn eigen leven en beleving. Dus als ik iemand hiermee tegen de borst stoot, dan wil ik mij daarvoor ergens wel verontschuldigen. Langs de andere kant: ik word uitgedaagd om mijn eerlijke mening te geven op mijn eigen blog over een bepaald iets. Aangezien het hier mijn blog betreft, doe ik hier tenslotte nog altijd wat ik wil. Ach ja...

Het begon allemaal eind 2008. Ik had mij bij Kind & Gezin (in Zemst. Het gaat specifiek hierover. Want ik denk dat er daar veel verschillen tussen zijn.) aangemeld om onthaalouder te worden. Ik ben op gesprek geweest bij hen en dat viel wel mee, dacht ik. Ze zijn bij mij thuis (allez, bij mijn ouders thuis. Ik woonde nog thuis.) geweest en alles werd goed bevonden om kindjes te mogen opvangen. Tijdens dat gesprek is het beginnen scheeflopen... Naar mijn gevoel.

Een bereking tussen gesprek 1 en gesprek 2, leerde mij dat ik op dinsdag, woensdag en donderdag om 7uur de eerste van 4 kindjes zou moeten opvangen en 's avonds om 19uur zou de laatste van 4 weggaan. Wat dus wou zeggen dat ik 36 uur bezig zou zijn met 4 kinderen. Mijn loon zou in januari 2009 € 593 geweest zijn. Dan moest daar nog het eten vanaf voor die prutskskes. Wat er voor de rest nog af moest, weet ik niet meer.

Mijn mama was ook onthaalmoeder, ettelijke jaren eerder. Zij was in feite huismoeder en zocht een bezigheid voor als wij naar school gingen, dus koos zij ervoor om kindjes op te vangen. Heel leuk allemaal en wij hebben er niet onder geleden.
Maar toen ik tegen de dame van K&G zei dat ik graag onmiddellijk 'vol' zou zitten omdat deze job mijn broodwinning zou zijn, zei ze kortaf "Dat gaat niet." Ik zei haar dat dat toch wel moest gaan, want dat er al zoveel mensen waren die mij benaderd hadden omdat ze geen plaats vonden. "Neen, dat gaat niet. Dat heb ik u vorige keer al uitgelegd."

Ik heb gezegd dat ik onmiddellijk fulltime aan de slag wou gaan, dus 4 kinderen gedurende 5 dagen, en niet voor 3 dagen. Ik gaf een job op om kindjes op te vangen, maar voor € 593 euro komt er toch niemand zijn bed uit, hoeveel voldoening je ook uit je job haalt!? Ik had juist 't Ventje leren kennen en we wilden graag gaan samenwonen... Maar met welk geld? Laat ons eerlijk zijn, geld is toch nog altijd nodig om vooruit te geraken in je leven.

Maar wat die dame toen antwoordde op mijn beslissing, was "Uw mama was daar ook content mee." Ik was om te ontploffen en als ik dit verhaal aan iemand vertel, dan geloven ze hun oren niet. En mijn haar komt er ook nog van omhoog staan (dit blogje is niet te verwarren met mijn Beautydinges van maandag!)

Punt 1: Ik ben mijn mama niet.
Punt 2: Mijn mama is 23 jaar ouder dan ik, dus zij had op dat ogenblik al een huis en drie kinderen. Iets waar ik nog aan moest beginnen.

En dan nog de grootste miserie van al. Normaal gezien begon ik op 1 januari 2009 met kindjes op te vangen. Er waren er al 4 ingeschreven. Uiteindelijk heeft K&G die dan afgebeld. Maar een week later kreeg ik telefoon: "Heb je nog plaats voor onze tweeling?" Nog een paar dagen later "Seg, ben je nu gestart of niet, want ik zoek ook nog een plaatsje."

Waarom heeft K&G niet beter geholpen en die mensen een plaatsje bij mij gegeven? Zijn ze daar in Zemst nu echt zo 'kottekesdenkers' die d'office op hun eigen manier werken en hun oogkleppen niet afzetten?

Nu, zoals ik eerder al aangaf, het betreft hier alleen de dienst voor opvangouders van Zemst. In mijn huidige woonplaats ben ik ook al gaan informeren om onthaalouder te worden en daar zijn ze er precies veel meer mee bezig. Zowel voor de ouders als voor de onthaalouders.

Liefs,
Me die zojuist haar ongezouten mening gaf over de dienst voor opvangouders van K&G van Zemst.

dinsdag 13 maart 2012

# wijvenweek: Guilty pleasures en kleine kantjes

Dag twee van de wijvenweek... Gelukkig heb ik een mailtje gekregen met daarin een beetje meer uitleg over de dagthema's. Anders zat ik op dag twee al zo vast als een stijve nek of een hernia.

Bon, met het mailtje op het ene computerscherm en dit berichtje op het andere, kan ik aan mijn blogje beginnen. (Ja, ik schrijf mijn blogjes soms op het werk. Tijdens dat uurtje middagpauze. Thuis heb ik geen twee computerschermen, hoor!)

Mijn guilty pleasures, daar valt weinig over te schrijven. In feite zit ik nooit roddelend aan de witte wijn te lurken.

Alhoewel... Nu ik erover nadenk...

Guilty pleasures zijn bij mij roddels. Het gebeurt wel eens dat ik roddel. Welke vrouw doet dat nu niet? Meestal over de kleren of het uiterlijk van andere vrouwen, maar dan vooral om mijzelf een beter gevoel te geven. Ik haal er dan wel altijd een moment uit waarop die andere niet 100% in haar vel zat of net was bijgekomen ofzo...

En zo spring ik feilloos over naar mijn volgende issue: mijn onzekerheden. Ik ben verschrikkelijk onzelfzeker (bestaat dat woord wel?). Ik heb héél véél bevestiging nodig van 't Ventje. Zoals nu. Ik vraag hem (bijna) elke dag of mijn buik nu toch écht wel een babybuik is. Of er zo uitziet.

De reden waarom ik niet zelfzeker ben, die kan ik jullie ook meegeven. Is absoluut geen staatsgeheim, maar leuk was het toen ook niet.

Toen ik 16 was, ben ik mijn eerste serieuze lief tegengekomen. Ik had altijd gedroomd van een jongen die mij overlaadde met complimentjes en bloemetjes en cadeautjes en verrassingskes... Amai, was ik teleurgesteld! Ondertussen weet ik wel 300% zeker dat zo'n types niet bestaan (of toch niet in mijn leven...). Dus, mijn eerste lief, S., was allesbehalve romantisch.

Na een halfjaartje ofzo, hebben we samen beslist om te vrijen. Ik was nog maagd, maar had ervoor wel al 'gefoefeld', maar nog niet aan het échte werk gezeten. Met S. dus wel. Ik had redelijk snel de smaak te pakken, want pijn of bloed is er die eerste keer niet aan te pas gekomen. De tweede, derde, vierhonderste keer trouwens ook niet... Maar jullie begrijpen me wel, denk ik.

In die vier jaar dat onze verkering geduurd heeft, gebeurde het héél dikwijls dat ik werd afgewezen... S. had nooit zoveel zin als ik. Dat heeft mijn zelfvertrouwen toch een deuk gegeven. Niet moeilijk dat als er dan een jongen passeerde die mij het hof maakte, dat ik na 4 jaar mijn oogkleppen heb afgezet. Die afwijzingen hebben ervoor gezorgd dat mijn zelfbeeld niet is wat het zou moeten zijn. Tussen je 16de en je 20ste had ik sowieso veel complimentjes nodig van mijn lief, maar die kreeg ik niet...

Ondertussen gaat het met mijn zelfbeeld al een beetjebeter, maar 't is met zijn momenten nog niet echt wat het zou moeten zijn. Sommige dagen denk ik "Oh, vandaag gaat het wel.". Andere dagen denk ik "Kind, trek een zak over uwe kop!"

Liefs,
Me die hier zonet haar diepste 'geheime' heeft neergeschreven, want ik geef naar de buitenwereld niet de indruk dat ik niet zelfzeker ben. Dat weet ik.

maandag 12 maart 2012

#wijvenweek: Beautyqueen in het diepst van mijn gedachten.


Lap.

Nu ik meedoe aan De Wijvenweek, zal de layout er van de volgende blogberichtjes een beetje anders uitzien dan van gewoonte. Waarschijnlijk zal ik de enige zijn die er "last" van gaat hebben, maar toch. Na De Wijvenweek doe ik weer verder zoals van gewoonte!

Ohja, aangezien het hoofdthema "Maskers af" is, is het de bedoeling dat ik alles heel eerlijk opschrijf. Ik vertelde hier sowieso al geen leugentjes, maar het is niet de bedoeling dat we de dingen rooskleuriger voorstellen dan het in het echte (of toch mijn) leven zo is.

Eertse dag en onmiddellijk al een onderwerp dat - om eerlijk te zijn - mijlenver van mijn bed staat.

Wat is een Beautyqueen in feite? Ik vind dat een dame die dag in dag uit bezig is met haar uiterlijk (denk aan: dagelijks naar de zonnebank en kapper. Elke dag een uur bezig met make-up. Gelnageltjes of valse nagels die wekelijks worden bijgewerkt omdat er anders te veel uitgroei is...) een Beautyqueen zou kunnen zijn. Maar wat is dan het gevaar? Dat ze ervoor zorgen dat hun glanzende lange haren over één schouder gedrapeerd wordt en daar ook de hele dag blijft liggen. Dat ze de hele dag in de speigels kijkt om te zien of haar mascara niet uitgelopen is. Dat ze van zichzelf vindt dat ze er onweerstaanbaar uitziet. En zo'n dame die die laatste ingesteldheid heeft (als in "Ik ben de knapste van de hele wereld en ik zou in de Playboy willen staan want ik vind mijzelf 1000x mooier dan die meiden die er nu instaan" = citaat van een 41-jarige vrouw die onlangs op TV te zien was.), die wordt in mijn ogen onmiddellijk lelijk.

Ik ben geen Beautyqueen. Ik ben niet overdreven met mijn uiterlijk bezig. Wél met persoonlijke hygiëne natuurlijk - vanzelfsprekend!

Hoe ziet mijn Beautyritueel eruit op een doordeweekse dag?

Mijn wekker loopt af om 6uur. Ik kom er direct uit (snoozen, daar wordt je alleen nog moeder (bestaat dit woord wel in de zin van nog-meer-moe? Ik denk het niet. Maar 't is niks. Literaire vrijheid is iedereen gegund!) van.) 't Ventje snapt het niet dat ik direct uit bed kom.
Ik ga eerst naar het toilet.
Dan stap ik onder de douche. Water is minstens 38°C. Ik laat ook altijd de deur van de douchekamer openstaan, want door die warmte ontstaat er zo'n stoomwolk waar ik géén fan van ben wegens te weinig zuurstof.
Ik laat het water stromen. Ik maak mijn haar nat. Ik masseer shampoo in. Terwijl de shampoo 'werkt', scheer ik mijn oksels en bikinilijn. Ik spoel mijn haar uit.
(Voor mijn zwangerschap masseerde ik op dit ogenblik conditioner in. Maar sinds ik zwanger ben, wordt mijn haar hier alleen maar supervettig van. Ik heb het dus laten vallen. En blijkbaar is het ook niet meer eender welke shampoo ik gebruik. Van Herbal Essences is mijn haar ook zo vettig... Dus nu gebruik ik Syoss voor lang haar.)
Ik neem douchegel op mijn washandje. Ik zeep mij in. Ik spoel mij goed af en zet het water uit.
Ik droog mij af. Eerst mijn haar. Dit wring ik eerst uit. Dan een beetje met de handdoek over wrijven en mijn haar in deze handdoek draaien. Ik heb dan altijd een tulband op. Ik droog mijn lijf af.

Na 't afdrogen hang ik al onmiddellijk mijn handdoek open. Ik ga naar de slaapkamer (inclusief tulband) en doe mijn ondergoed aan. Ik trek dan naar de badkamer.
Ik smeer mijn gezicht in met gezichtscrème van Vichi. (Ik heb nog altijd een tulband op. Wreed handig, want zo hangt mijn haar niet in de weg tijdens 't smeren.) Ik neem mijn medicatie voor mijn schildklier en extra vitamientjes ivm mijn zwangerschap. Ik vul mijn bekertje met water. Ik dop mijn tandenborstel hierin. Ik doe tandpasta op mijn tandenborstel. Ik poets mijn tanden. (In mijn ondergoed. 't Zou niet de eerste keer zijn dat er wat tandpastaschuim op mijn kleren terechtkomt en dat gaat er niet zomaar uit. Dat zie je voor de rest van de dag!)
Nadat mijn tanden gepoetst zijn, kleed ik mij verder aan. De kleren zijn meestal de avond voordien al gekozen waardoor ik niet te veel tijd meer verlies 's morgens.
Na 't aankleden hang ik mijn tulband naast de andere handdoeken.
Ik ga terug naar de badkamer met een ketting om aan te doen (hiervoor heb ik altijd een spiegel nodig om de slotjes dicht te krijgen.) Ik trek een zijstreep in mijn haar (aan de linkse kant). Ik kam het (ik gebruik in feite nooit een borstel) en that's it!

Op de gang boven staat er een ijzeren dame waar mijn horloge, armband, ringen en oorbellen aanhangen. Dus in de gang doe ik de rest van mijn juwelen aan.

Onderweg in de auto naar 't werk in de file smeer ik mijn handen in met een handenbalsem (in de winter heb ik nogal last van droge handen...) en doe ik lippenbalsem voor mannen op (deze is véél minder vettig dan de gewone) en daar doe ik een laagje lipgloss over. Eigenlijk doe ik dit niet om 'mooi' te zijn, maar doordat er dan iets vettigs aan mijn lippen plakt, heb ik minder de neiging om op mijn vingers te bijten (een afschuwelijke tic-nerveux waar ik niet vanaf geraak! Loop ik al mee rond sinds mijn kindertijd... Ik doe niet aan nagelbijten, he. Maar echt vingerbijten. Echt vies, maar ja.)

En dan ben ik klaar voor een gewone werkdag.

Héél soms - en dan vooral met speciale gelegenheden zoals en etentje of een feestje - is mijn Beautyritueel een beetje uitgebreider.

Nu dat het winter is en ik altijd dikke (of donkere) leggings draag, scheer ik mijn benen echt niet dikwijls. Geen zin in. En er is toch geen kat die het ziet! Maar als er iets speciaals te doen is, dan scheer ik wél mijn benen. En in de zomer alle twee dagen natuurlijk. Van 't moment dat 't blote-benen-tijd wordt in feite. Dit scheren van de benen gebeurt voor ik onder de douche stap. En na het douchen worden ze ingesmeerd met 'n bodylotion. Dan zijn ze lekker zacht.

Héél af en toe gebruik ik make-up. Ik weet nochtans dat als ik eyeliner en mascara gebruik, mijn ogen veel beter uitkomen. Ik krijg dan nogal wat complimentjes, om eerlijk te zijn! Dan valt het eigenlijk ook goed op dat ik toch wel een 'speciale' kleur heb. Groen-grijs-blauw... 't Is een beetje een mengeling van vanalles. Ik zou dit graag alle dagen doen omdat ik mij dan ook iets beter voel, maar het ontbreekt mij aan goesting om dit dagelijks te doen. Ik ben ook nog niet geroutineerd genoeg om dit in de auto in de file te doen.

In de aanloop naar feestjes durft het wel eens gebeuren dat ik de zonnebank opzoek. Meestal zijn de trouwfeesten in mei of juni. Dan is het al wel goed weer, maar met een fulltime job komt het er niet van om de zon mee te pikken en een egaal bruin kleurtje te krijgen. Met de feestjes zelf doe ik dan kleedjes aan en dan witte benen eronder, dat trekt op niks. En ik weet dat als ik een paar keer ga, dat ik dan wel wat kleur 'pak'. Maar hoe dikwijls valt zo'n speciaal feest voor? In 2009 had ik er één. In 2010. In 2011. En nu in 2012 niet, maar misschien wel voor het doopsel van onze spruit. 't Zal er allemaal een beetje vanaf hangen natuurlijk.

Wat hoort er nog bij mijn persoonlijke verzorging?

Elke vier weken ongeveer ga ik naar de schoonheidsspecialiste om mijn bovenlip te laten ontharen en om mijn wenkbrauwen terug in model te krijgen. Niet dat 't allemaal zo'n wildgroei is, maar ik stoor mij eraan. Dan kan ik er maar beter iets aan laten doen. Thuis werk ik mijn wekbrauwen ook nog wel bij met zo'n pincet dat ooit eens bij De Flair heeft gezeten. Maar dan trek ik alleen de haartjes uit waarvan ik echt zie dat ze uit-den-haak staan. Een schoonheidsspecialiste is daar toch nog getrainder in, zenne!

Mijn nagels aan handen en voeten die lak ik zelf. Ik ga niet naar een pedicure (ze moeten van mijn voeten blijven!) maar ik weet wel dat dat heel veel deugd kan doen. Ik heb het één keer laten doen en dat deed toch deugd. Maar toch... Naar de manicure ga ik niet meer. Sinds we verhuisd zijn, ben ik gestopt met gelnagels en lak ik ze nu zelf. Ik vind het leuk om met kleurtjes te werken en regelmatig af te wisselen. Alleen jammer dat mijn nagels niet zo sterk zijn dat ik ze echt lang kan houden. Als ik zie dat mijn nagellak een beetje te veel afgebladerd is, dan doe ik alles weg en lak ik ze gewoon opnieuw. Meestal 's avonds als ik in mijn bed lig. Dan leg ik ze op het dekbed om te drogen en zo val ik in slaap.

Naar de kapper ga ik zelden. Alleen om de puntjes bij te knippen. Ik laat het nooit brushen. Ik vind dat tijd - en geldverspilling. Als 't goed geknipt is, valt dat zo ook wel in model - vind ik. Alleen voor een trouwfeest doe ik meer moeite. Dan laat ik het opsteken of drogen met krullen. Al naargelang het kleedje dat ik ga aandoen.
Misschien dat ik wel voor de doop van onze eigen baby iets speciaals ga laten doen, maar daar ben ik nog niet. Ik ga eerst zien hoe die baby is en of ik wel de tijd, de goesting en de fut ga hebben om een uur bij de kapper te gaan zitten.

En voilà, zo denk ik wel dat we alles gehad hebben over het Beautyqueen zijn.

Liefs,
Me die precies niet veel tijd aan haar uiterlijk besteedt maar zich daar toch goed bij voelt.

donderdag 8 maart 2012

The One With the Hospital Visites

De oma van 't Ventje ligt weer in het ziekenhuis... Alweer drie weken sinds gisteren. 't Menske is 85 jaar. Ze kan er ook niks aan doen natuurlijk. Maar 't begint te wegen... 't Begint te wegen op mijn 'rust', mijn humeur... Op alles eigenlijk. En we zijn er nog niet vanaf! Volgende week wordt ze geopereerd aan de maag en dan is 't nog een w eek revalidatie. Dus we zitten er nog eens dik twee weken aan vast!
't Ziekenhuis ligt op 5 minuten van onze deur. Mijn schoonma rijdt niet met de auto. Ik werk tot 17uur op een dik halfuur rijden van thuis. 't Ventje stopt wanneer hij wil, maar in feite nooit voor 18uur.


Onze avonden zien er tegenwoordig zo uit: om 18u30-18u45 vertrekken we naar het ziekenhuis. We pikken mijn schoonma op. Zeggen effe goeiedag tegen de oma. We doen mijn schoonma naar huis. Tegen halfacht zijn we bij haar thuis. We gaan terug naar ons eigen huisje. Tegen 20uur zijn we thuis. Dan moet ik nog beginnen koken... Want we hebben nog niet gegeten. En dat dus elke avond, he.


Ik weet wel dat er niemand "de schuldige" is en ik verwijt niemand iets, maar het begint gewoon te wegen...


We hebben nog zoveel werk voor de baby! 't Ventje zou graag hebben dat de schilder gedaan heeft tegen begin april, maar we hebben nog eens geen kleur gekozen om tegen de muur te plakken!


Onze geboortelijst moet ook nog afgewerkt worden. Het gerief voor de doopsuiker hebben we ook nog niet allemaal binnen. Ik ben er vol ongeduld op aan 't wachten zodat ik eraan kan beginnen (ja, ik ben zo'n onnozel die dat zelf gaat doen.)


Tegels voor ons terras waar de tuinaanlegger binnenkort aan gaat beginnen hebben we ook nog niet gekozen. Gelukkig gaat de tuinaanlegger eerst nog bij twee van onze vier andere buren kunnen beginnen aan het terras, dus we hebben nog een beetje 'ademruimte'.


De schrijnwerker die onze vestiaire heeft gemaakt zou nog gecontacteerd moeten worden om de finishing touch te komen afwerken.


De bouwfirma moet ook nog gecontacteerd worden, want ons toilet op het gelijkvloers zit constant verstopt. De buis daar is misschien 10 meter lang, al een paar keer uitgespoten en nog altijd verstopt. Dus we vermoeden dat er een bouwfoutje zal zitten...


De fabrikant van onze vouwgordijntjes moet ook nog gecontacteerd worden, want we zitten met een verschil van 5 cm wat eigenlijk geen zicht is.


En zo kunnen we nog wel eventjes doorgaan.


Ik zeg er niet te veel van tegen 't Ventje, want hij kan er ook niks aan doen. En anders ben ik weer 'de zaag'. Dus ik laat hem met rust. Maar zelf begin ik het me wel aan te trekken en begint eht al mijn energie op te vreten, net zoals de baby ook al doet... Ik ben tegenwoordig dus steendoodkapot (doodmoe in feite, van 's morgens vroeg tot 's avonds...)


Liefs,
Me die eventjes door de bomen het bos niet meer ziet en blij is dat ze de dingen van zich af kan schrijven.

zaterdag 3 maart 2012

The One With "Wijvenweek"

Een wijf is volgens Van Dale een vrouw. Tweede betekeneis is kletskous. En eigenlijk klopt dat wel, hoewel ik van mening ben dat mannen even goed kunnen ' kletsen' (als in roddelen).

Ik heb mij ingeschreven voor de Wijvenweek! Via hem (een man!) ben ik hierop uitgekomen. Maar hij doet het om heel andere redenen dan ik natuurlijk.

Ik doe dit om mijn blog te 'pimpen'. Om meer volgers te trekken, want ik bereik een (hopelijk) breder publiek dan alleen mijn eigen volgers (waar ik natuurlijk al heel blij mee ben. Maar nog niet genoeg voor mij. Erg, he?). En omdat ik mijzelf eens wil uitdagen op 'literair' vlak (allez, of toch op vlak van schrijven. Ik zou graag zo'n supervlotte babbel hebben, maar ik heb er geen idee van hoe ik dit nu al doe. Ik ben niet objectief genoeg, you see?)

Dit zijn de dagthema’s:
Maandag 12 maart – Beautyqueen in het diepst van mijn gedachten.
Dinsdag 13 maart – Guilty pleasures en kleine kantjes.
Woensdag 14 maart – Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening.
Donderdag 15 maart – Dromendag.
Vrijdag 16 maart – Zelfscensuur.
Zaterdag 17 maart – Het multitaskende superwijf.
Zondag 18 maart – Inhaaldag.

Ik ben eens benieuwd of ik wel genoeg inspiratie ga hebben! Ik ga nu ook al beginnen nadenken over deze thema's. En wie weet schrijf ik ze al in uigesteld relais (of hoe zeggen ze dat? Nu al schrijven dus en pas laten publiceren op de juiste dag.)

Liefs,
Me die een week lang als een echt wijf gaat kletsen!

vrijdag 2 maart 2012

The One With "Komen Bloggen!"

Nog niet zo heel lang geleden heb ik mijn vorig blogje geschreven. Dat ging over "Komen Eten". een welbekend TV-programma.

Ik was aan het denken om een "Komen Bloggen" te organiseren. Als je mijn eerder berichtje gelezen hebt, dan weet je wel wat de bedoeling is.

Ik zoek eigenlijk 4 'kandidaten'. Momenteel zijn we al met 3. Dus nog eentje.

Voel jij je geroepen en woon je niet zo heel ver van Aalst, laat gerust een ractie achter! Als we met vier zijn, dan zal ik ieder van jullie mailen om af te spreken.

Stel nu dat we geen 4de man vinden, dan mail ik jullie (Kaatje en Babsie) sowieso om het met ons drieën te laten doorgaan. Ik zou er als 'deadline' de 9de maart opzetten.

Liefs,
Me die hoopt dat we met vier gaan zijn (maar met drie is ook goed, hoor) om 'Komen Eten' na te doen. Wie speelt er Peter Van Asbroeck?