dinsdag 29 mei 2012

The One With the Fabulous Week-End

't Ventje en ik hebben er een fantastisch superverlengd weekend opzitten.

Vrijdag hadden wij ook een dagje verlof ingepland. Puur voor ons. Om eens op adem te komen. Wat hebben we gedaan?

Eerst ben ik mijn auto aan de garage gaan afzetten. Mijn interieurlichtje brandde al non-stop van woensdagavond en begon redelijk heet te worden. Ik had schrik dat mijn auto in brand zou vliegen!

Zo rond een uur of halftien, zijn we gaan ontbijten met een Bongo-bon bij Max Boterhammen in Erembodegem (een beetje reclame maken mag wel eens, vind ik). Het was ronduit fantastisch! Een glaasje champagne, een grote kuip versgeperst fruitsap, een tas koffie, elk een koffiekoek en drie soorten broodjes, kaas, hesp, gerookte zalm, confituur, choco, roerei of spiegelei (in ons geval allebei een roereitje) en dan nog een potje yoghurt met vers fruit. Een supervriendelijke dame heeft ons bediend, op onze wenken. 't Interieur was zeer knap. Maar daar hebben we niet gezeten... Wij hadden ons op 't terras geplaceerd. 't Was schitterend weer! En we hebben genoten! Na een uurtje, zo rond halfelf, kwart voor elf, zijn we daar vertrokken.

Rond 11 uur waren we in Dreambaby. We hebben onze geboortelijst afgewerkt en de maxi-cosi mee naar huis genomen. Daar zijn we toch ook een uurtje mee zoet geweest... (Niet met die maxi-cosi, maar met al de rest. De finishing touch, zeg maar.)

Na het baby-gerief, zo rond de middag (twaalf uur, halféén) zijn we naar de kapper geweest. 't Was hoognodig dat mijn haar en dan in 't bijzonder mijn froufrou bijgeknipt werd en dat van 't Ventje eraf. Rond twee uur waren we daar buiten en zijn we naar 't stad getrokken.

Daar hebben we een terrasje gedaan (2x zelfs, want bibi moest regelmatig plassen). We hebben niet veel gekocht in feite. Twee paar ballerinaatjes voor mij en een t-shirt voor 't Ventje. Voor de rest zou ik eerst bevallen moeten zijn eer ik terug in iets 'normaals' pas. Dus nu iets kopen voor mezelf vind ik nogal stom...

Nadien ben ik naar huis gegaan. Ik heb een lekkere pastasalade klaargemaakt (tricolore pasta met hesp en zwanworstjes, tomaten - en appelblokjes). 't Ventje was 't gras gaan afrijden bij zijn Mama. Ons eten hebben we opgegeten terwijl we naar TV keken, ons bord op onze schoot.

Zaterdag zijn we thuis gebleven. Ik werd om 8uur wakker gehamerd dooreen schrijnwerker bij onze buurvrouw. Doeme, he. En de avond ervoor lag ik er ook niet vroeg in... 't Ventje was aan 't dweilen terwijl ik op 't terras in de zon de adressen op de enveloppen aan 't schrijven was. We hebben zaterdag vooral veel gesocialised met onze buren. als 't goed weer is en iedereen komt buiten, dan kan dat al eens gebeuren, he.

Zondag zijn mijn ouders langsekomen. 't Ventje heeft eerst met mijn Papa naa rde Formule 1 gekeken. Ik heb een beetje gebabbeld met mijn Mama. Een wandelingetje door onze wijk hebben we ook gedaan. 't Was plezant. Na de Formule 1 zijn 't Ventje en mijn Papa de commode van de babykamer alsook de nachttafel in elkaar gaan zetten. Ondertussen zijn mijn Mama en ik mijn broer ondereg ergens gaan oppikken. Die was weer verkeerd gereden... Hij heeft uiteindelijk ook nog kunnen helpen met 't kamertje van zijn petekindje. Vind die leuk ol te doen.

Maandagmiddag zijn we dan bij mijn Schoonmama gaan eten. Tomate Crevette met frietjes. Daarna zijn we effe bij de ouders van 't petekindje van 't Ventje langsgeweest.

't Was een superfijn weekend waar we allebei fameus van genoten hebben.

Liefs,
Me die nog twee dagen moet werken en dan aan haar vier-maanden-durend-'verlof gaat beginnen.

donderdag 17 mei 2012

The One With Mother's Day

Afgelopen zondag was het Moederdag. Zoals jullie wel weten, was ik nog geen moeder op deze dag. Vandaag ook nog niet trouwens. Geen paniek!

Toen we in de bloemenwinkel stonden op zondagmorgan om een bloemetje voor mijn Mama te kopen, zei 't Ventje dat hij voor mij een Bijna-Moeder-Dag-Boeket ging kopen. 't Boeket op de foto is het geworden. Zo lief van hem. Ofwel heeft hij zichzelf al goed ingedekt, want 9 kansen op 10 zal hij wél al papa zijn op 17 juni. Tenzij onze Juul beslist om toch tien dagen op zich te laten wachten en we dus pas de 19de ingeleid gaan worden... Dat weten we dus nog niet. (Aanstaande maandag hebben we nog eens controle. Dan gaat de gyn ook voor de eerste keer 'voelen' of er al opening is. Met het feit dat we dan de kaap van 37 weken al overschreden zijn, voelt ze zich meer op haar gemak, want stel nu dat 't in gang schiet door haar? Dat zien we dan ook wel weer!)

Wat mijn vorig blogje betreft...
's Avonds kreeg ik telefoon van mijn mama. De operatie van mijn Nonkel was véél vlotter verlopen dan gedacht! Ze hebben minder weefsel moeten weghalen en 't gezwel zat niet zo geankerd als eerst gedacht.
Zaterdag kreeg ik opnieuw telefoon van mijn Mama. "Je Tante heeft gebeld..." Mijn hart zonk zowat in mijn schoenen, want ik dacht 't ergste. "Je nonkel ligt al op een gewone kamer. Hij heeft zijn tanden al in met wieken en hij heeft al water gedronken en yoghurt gegeten. Binnen twee weken moet hij terug en in slaap gedaan worden. Worden zijn tanden verwijderd en wordt er gekeken of hij opnieuw wieken moet krijgen of niet." Ik vroeg dan: "Hoe? Hij moet dan terug?" en mijn Mama antwoordde "Jaja, vrijdag mag hij al naar huis!"
Zondag dan naar mijn Mama geweest met pistoletjes en zwaantjes. Mijn Ventje en mijn Papa hebben samen naar de Formule 1 gekeken. Mijn Mama en ik hebben vakantiehuisjes opgezocht op Internet voor van de zomer.
Maandag was een gewone werkdag zonder nieuws van mijn Nonkel-front. Dinsdag stuurt mijn Mama mij een smsje "Je Nonkel is al thuis!"

Ben zo content dat alles goed gaat! Echt een pak van mij hart! Ook voor mijn Nonkel en Tante natuurlijk!

Enfin, veel goed nieuws deze blog.

Liefs,
Me die jullie een fijn verlengd weekend toewenst maar zelf morgen wel moet gaan werken...

vrijdag 11 mei 2012

The One With the Huge Surgery

Om 11uur is het zover ... Neen, ik ga niet bevallen of onder 't mes. Lieve help, neen! Vanavond ga ik heel misschien naar de kapper ja... Alhoewel...

Neen, om 11uur staat er iets héél anders op het programma!

Mijn nonkel (= de man van de zus van mijn Mama) weet sinds een tweetal maanden dat hij een gezwel heeft in zijn hoofd. Gelukkig is het goedaardig! Dat is al iets! Maar het moet er wel uit... Het gezwel bevindt zich onder zijn rechteroog en is zo groot als een groot kippenei.

Om 11uur gaat hij voor een achttal uur onder 't mes. (De gevoelige lezers stoppen nu beter met lezen...) Ze gaan aan de linkerkant van zijn neus een snee maken tot onder zijn linkeroog. Dan gaan ze over zijn neusbeentje, onder zijn rechteroog naar zijn rechteroor. Op die manier kunnen ze alles goed openleggen en weghalen. (Ik ben nog een stuk vergeten, want ze gingen ook een deel van zijn schedel blootmaken, geloof ik. 't Gezwel zit tot in zijn hersenen...) In principe zou zijn rechteroog er ook uit moeten, maar de dokter heeft hem gezegd "Als ik kon kiezen om tot mijn 86 jaar met twee ogen te leven of tot mijn 88 jaar met één oog, dan is mijn keuze snel gemaakt en kies ik voor de twee ogen." Dus het wordt wel een 'oogbesparende' operatie. Maar toch ... Na de operatie zal hij een maand lang niet kunnen eten noch drinken. Zijn mond zal één open gat zijn tot onder zijn oog (lijkt me heel vies...) Pas na één maand gaan ze zijn gehemelte kunnen reconstrueren en kan hij opnieuw tanden indoen.

Ik wou er niet te veel bij stilstaan. Maar ik denk wel aan hem, zijn vrouw (= mijn tante) en hun kinderen en kleinkinderen natuurlijk. Ik heb er wel 't volste vertrouwen in dat de operatie succesvol zal verlopen! 't Is ne beer van ne vent die niet zomaar kapot te krijgen is, zenne!

Liefs,
Me die vandaag heel de dag aan haar nonkel zal denken... Tegen wil en dank, want plezant is anders... (Soms heb ik te veel fantasie en zie ik alles in mijn gedachten...)

zondag 6 mei 2012

The One With My Concerns

Ik ga open kaart spelen met jullie...

Mijn uitgerekende bevallingsdatum is 9 juni 2012. Dat wil zeggen dat ik sinds gisteren 35 weken zwanger ben van de 40.

Het enige waarom we tegen vrienden en familie zeggen dat de uitgerekende bevallingsdatum 15 juni is, is zodat ze ons eventjes met rust gaan laten op D-day. Dat we niet constant smsjes en telefoontjes krijgen van "En? Is 't al zo ver?" Ik zou zot worden! Ik doe dat daarom dus ook nooit bij anderen!

Maar ik maak me zorgen...

Op de foto zien jullie de meubeltjes van de baby. Jullie zien' t goed! Nog in 't pak op de gang! En nog lang niet op zijn plaats! De babykamer is nog niet helemaal geschilderd... We wachten nog op de tweede laag... Het park dat dienst zal doen als wieg en de verschoontafel voor in de living, staan momenteel ook nog in de gang. Er is dus echt nog NIKS klaar voor dat kind. Zijn wij nu slechte ouders? Of hoe zit dat? En 't Ventje maakt er zich ook niet druk om, want hij zit niemand achter de veren, behalve mij. En dan liet hij me gisteren nog alleen naar de kinesist gaan ook!! Ik was RAZEND!!

Enfin...

Waar ik me - om eerlijk te zijn - nog 't meest van al zorgen om maak is omwille van het feit dat het moederinstinct nog bijlange zijn intrede niet heeft gedaan bij mij. Ik weet dat er een baby onderweg is waar we naar verlangd hebben, maar ik heb zo 't idee dat 't nog veel te abstract is om dat nu al doodgraag te zien. Is dat normaal? Ik denk het niet, he...

Versta me niet verkeerd: ik ben dolgelukkig! Maar ik kan nog altijd niet goed vatten dat er binnen dit en een goeie vijf weken een echt baby'tje van 't Ventje en mij in de living zal liggen terwijl ik aan 't bloggen ben... Eentje waardoor mijn wereld ineens heel anders gaat zijn...

Ik weet niet wat er scheelt met mij... Is dat wel normaal? Dat ik nog zo 'afstandelijk' ben en precies 'afgestompt' voor elke emotie. Die busramp van een tijdje geleden: ik vond dat erg, he. Maar ik heb er niet om gehuid. Precies of al mijn emoties zijn uitgeschakeld...

Liefs,
Me die zich vragen begint te stellen over haar 'mentale' gezondheid en hoopt dat jullie haar een beetje kunnen helpen?