vrijdag 30 november 2012

The One With the Letter to my Son

Liefste schat,

Je papa en ik doen er alles aan om van jou een gelukkige baby, later peuter en kleuter, scholier, tiener, adolescent en volwassene te maken. Jammer genoeg hebben we niet alles in de hand...

Deze week zijn er een paar verschrikkelijke dingen gebeurd...

Inias, een jongen van 14, is van een brug gesprongen en aangereden door een vrachtwagen. Hij  wou uit het leven stappen en dat is hem gelukt. Blijkbaar werd hij gepest op school...
Een meisje van 18 jaar reed met haar auto op de E17. Ze is op de pechstrook gaan staan met haar auto en dan te voet de rijbaan opgegaan. Een aanstormende vrachtwagen kon haar niet meer ontwijken en heeft haar aangereden. Naar het schijnt wou dit meisje ook uit het leven stappen en is ook zij daarin geslaagd...

Ik heb - om eerlijk te zijn - goed nagedacht over het feit of ik al dan een kindje wou. Want eerlijkheid gebied mij om toe te geven dat de wereld zot is geworden. Niet alleen door de bovenstaande feiten. Er zijn nog verschrikkelijke dingen gebeurd de afgelopen tijd waarvan ik denk: "In wat voor een wereld leven wij nu?"

Let op: ik heb geen spijt van het feit dat jij in ons leven bent gekomen. Integendeel! Aankomende zondag wordt je al een half jaar. Je papa en ik hebben 't gevoel dat je al veel langer in ons leven bent. Zo vol heb je onze harten laten lopen met liefde voor jou. We kunnen en willen je niet meer missen. Zelfs de uren dat je in de crèche bent, zijn uren te ver verwijderd van mij. Ik mis je dan...

Wat wij - je papa en ik - je wel willen meegeven, lieve schat, is het feit dat wij altijd voor je klaar zullen staan als er iets zou schelen. We zouden het heel erg  appreciëren moest je het ons vertellen als je met iets zit. Zodoende komen we niet voor een voldongen feit te staan als je een wanhoopsdaad zou plegen. Laat ons hopen van niet, natuurlijk! En niemand uit onze omgeving!

We willen er alles aan doen om jou gelukkig te maken, maar we kunnen jammer genoeg in deze zotte wereld geen wonderen verrichten. Het enige wonder dat we tot nu toe verricht hebben, ben jij. En hopelijk blijft dit een aantal jaren zo. Blijf je gelukkig. En  weet je dat je op ons kan rekenen, dag en nacht, voor het kleinste probleempje in dat mooie hoofdje van je.

Lieve schat, ik hou van jou. En ik wil je nooit meer kwijt! Sluit me daarom - als je veertien bent - niet buiten. Integendeel. Leun en steun op mij. Ik zal je helpen waar ik kan.

Ik beloof je dat ik er alles aan zal doen je gelukkig te maken door in een warm nestje op te groeien, waar knuffels en kussen je rond de oren vliegen.


 
Dikke zoen,
Je mama en papa.

 We houden van je! Voor eeuwig en drie dagen...

 

woensdag 28 november 2012

The One With the Update

OK. Hier gaan we dan. Mijn titel behoeft niet veel uitleg. Ik ga hier gewoon een algemene update geven. 't Is weer superlang geleden dat ik de tijd genomen heb jullie in mijn leven te betrekken en hoewel ik mij uitgebreid excuseerde voor de spelling - en typfouten die ik in het verleden gemaakt heb, heb ik er toch nog vastsgesteld in mijn vorige blogje! Shame on me...

Ten eerste: mijn éénmalig weekmenu is uitgedraaid op een fiasco. Ik heb het niet helemaal kunnen naleven en twee van de zes gerechten waren compleet mislukt. Bey bey voornemen om met weekmenu's te werken! Hoewel het misschien vanaf het nieuwe jaar wel te doen moet zijn... Dus nog een week of zes geduld... (Wat vliegt de tijd toch!)

Ten tweede: met Mauro gaat alles heel goed. Komende zondag is hij al zes maanden oud! Onlangs is hij wel ziek geweest (vorige week, want hij is toen niet naar de crèche gegaan). Hij moest aërosollen. Maar al bij al heeft hij dat niet slecht gedaan!
Hij zit al een tijdje aan vier voedingen per dag. 's Morgens zo rond 7uur een flesje melk. 's Middags rond halftwaalf patatjes. 's Namiddag rond 16uur fruitpap. En 's avonds voor slaaptijd zijn flesje. We zijn aan 't proberen hem wakker te houden nadat we ermee thuiskomen om hem om 8uur zijn flesje te kunnen geven en dan te slapen te leggen. Hij begint nogal vroeg aan zijn nacht als we hem laten slapen bij thuiskomst.
Zitten lukt nog niet zelfstandig. Rollen doet hij als geen ander. Gisteren bijvoorbeeld lag hij 180° graden gedraaid in zijn park (dus met zijn hoofd op de plaats van zijn voeten) en op zijn buik. Hoe hij 't geflikt heeft weten we nog altijd niet. 't Is zo'n schatje en ik zie hem zo graag! Ik kan er geen genoeg van krijgen en zou hem wel kunnen opeten!

Ten derde: ik weet niet wat het is met mij, maar ik ben precies niet echt meer gelukkig... Is dat een winterdipje ofzo? Ik heb nochtans alles wat mijn hartje begeert: een tof huisje, een ventje en een zoontje, maar toch... Ik heb het gevoel dat sinds de geboorte van Mauro ik niet meer voldoe aan de normen van een lief. Dat wou ik zo graag vermijden! Maar 't gebeurt toch, precies... En ik heb nog niet gevonden hoe ik mij terug 'verliefd' kan laten worden op mijn groot ventje...

Ten vierde: de school. Ik wil zo graag leerkracht worden! Maar ik heb nog niet genoeg kunnen doen naar mijn gevoel... Ik heb nog niets gestudeerd. Ik begin te laat met mijn taken. Ik vermoed dat het komt door gebrek aan steun op het thuisfront. Er loopt daar iemand rond die mij al meermaals gezegd heeft dat hij pas fier gaat zijn op mij als ik mijn diploma haal zonder het huishouden, mijn job en ons gezin te 'verwaarlozen'. Nu moet je mij eens uitleggen hoe ik dit kan bolwerken? Ik denk dat ik nu alles wat moet negeren om na 't behalen van mijn diploma meer tijd te kunnen creëren voor alles. Maar dat wordt niet begrepen...

Ten vijfde: mijn job. Ik vertrek thuis voor 7uur 's morgen om om 8uur te kunnen beginnen. Ik ben verplicht om een uur middagpauze te nemen en ik mag pas naar huis gaan om 17uur. Dit wil zeggen dat ik pas tegen 18uur thuis ben, mét Mauro. Ik ben sinds mijn terugkomst op zoek naar een job dichter bij huis om alles (gezin, huishouden, job en studies) beter te kunnen combineren, maar gezien de economische siutatie van ons land is dit geen sinecure. En toch kreeg ik onlangs het verwijt dat ik mij niet genoeg aanpaste en mijn best niet deed om alles te kunnen combineren. En ook dat 't groot ventje een andere job moest zoeken zodat er toch iemand dicht bij huis werkt. Ik was zo kwaad toen hij dit zei!

Ten zesde: ik voel me soms een vrijgezel... Een van mijn eerste blogberichten heb ik het er al over gehad: 't groot ventje slaapt vooral in de zetel. Ik kan er niet meer tegen! Maar 't lukt hem niet om zoals elke normale mens op tijd zijn bed op te zoeken... Maar wie mag er dan uit voor Mauro? Jeps, ikke. Want 't groot ventje hoort hem niet...

Amai, wat een blogbericht! Het kan tellen als update, maar 't is vooral een klaagzang zo te zien. Hopelijk zijn jullie niet afgeschrikt en komen jullie zeker nog terug, want het wordt hoog tijd voor wat positivisme!

Liefs,
Me die deze zaterdag voor 't eerst in haar leven een biscuit gaat bakken. Maar tekst, uitleg en foto's zullen wel volgen. ;-)

zondag 11 november 2012

The One With the Weekmenu - week 46

Ziezo. Mijn allereerste weekmenu is opgesteld. Vandaag begin ik eraan (met het gerecht voor zondag 18/11, maar dan gaan we naar mijn ouders. Dus maak ik dat vandaag).

Vandaag dus een driegangendiner: eerst een duo van scampi's (in zachte curry en in lookboter), dan een chateaubriand met kruidenkaasboter en pommes duchesses en daarn een panna cotta van witte chocolade. Hopelijk lukt vooral die panna cotta. Dat is de eerste keer dat ik dat ga maken.

Morgen staat er dan ajuinstoemp met spek op het menu.

Dinsdag moet ik naar school, dus zijn het balletjes in tomatensaus (van den Delhaize. Lekker!) met luiwijvenpuree voor 't Ventje. Wat ik ga eten, dat weet ik nog niet.

Woensdag is het escalope limona piccata. Kalfsvlees met citroensausje en volkorenpasta.

Donderdag wordt het kip in de wok met kruidenroom.

Vrijdag is visdag dus lasagne met kabeljauw en olijventapenade.

Zaterdag een ovenschotel 'Gehakt Parmentier'.

En dan is 't weeral zondag en gaan we bij mijn Mama en Papa eten. :)

Tegenwoordig vind ik het zalig om op vrijdagavond om halfacht op mijn gemak naar de winkel te gaan met de zelfscan. Dan is er niet veel volk. Alle rekken zijn goed gevuld. Ik werk op mijn doodste gemak de  boodschappenlijst voor de hele week af en ik kan er dan weer tegen.

Ik ben eens benieuwd wat dit weekmenu gaat geven, want alles gaat versgemaakt worden (behalve dinsdag). Ik ga nog nooit zoveel gekookt hebben in één week dan nu voorzien. Normaal kopen wij diepvriesgroenten en bakken daar een stuk vlees bij en patatjes. Maar dat is altijd hetzelfde! En ik wou eens verandering... Of hoe doen jullie dat? Variatie in jullie eten brengen?

Liefs,
Me die nu eerst de panna cotta gaat maken en dan voor school gaat werken.