Gisterenavond zijn wij vrij onverwacht bij kameraden gaan eten. Zij verwachten hun eerste kindje en ze hebben ons alles laten zien wat ze tot nu toe al klaargemaakt hebben voor de doopsuiker en geboortekaartjes. Supertof! Ik wist niet dat die vriendin zo creatief was! Maar is echt tof om te zien! Enfin, ik wou het nu niet echt hebben over hun eerste kindje en de voorbereidingen tot nu toe.
Ik wou het hebben over onze goudvissen.
Ten huize Me, Myself and We zijn we al aan onze derde lading goudvissen bezig. De eerste lading is de nacht nadat we ze cadeau hebben gekregen al gestorven. Ze zaten nog in hun emmer en 't was die dag (en nacht) verschrikkelijk heet (juni 2009). De visjes hebben het bijna kokende water niet overleefd.
De tweede lading ben ik bij ons in de buurt in een vrij grote dierenzaak gaan kopen. Ze kostten drie euro per stuk maar waren wel mooi. 't Waren allemaal verschillende goudvissen (vijf in totaal) maar ondanks het feit dat die zoveel gekost hebben (allez, 't is te zien wat veel is natuurlijk. € 3,00 valt nog wel mee.) hebben die maar één week geleefd! Die begonnen overal van die witte stipjes te krijgen en de ene na de andere is aan de witstipziekte gestorven (op de eerste na. Die heeft zelfmoord gepleegd door uit de aquarium te springen, maar bon.)
De derde lading ben ik in na de dood van de tweede lading in een andere dierenzaak gaan halen. Ik heb hen eerst uitgelegd aan wat de andere visjes gestorven zijn en ze hebben me eerst 'ontsmetting' meegegeven om de aquarium terug ziektevrij te krijgen zodat de volgende lading niet direct ziek zou worden, he. (Ik zie mezelf nu niet bepaald met een goudvis naar de dierenarts gaan, dus dan proberen we het te doen met de uitleg van de verkoper(s) in de speciaalzaken.) Deze visjes hebben trouwens nog geen euro gekost per stuk! Ik heb er ook vijf meegebracht, maar nu vijf dezelfde (voor in een aquarium waar met gemak 30liter water inzit, is dit niet te veel). Iedereen (lees: mijn mama en papa) is superfier over het feit dat deze lading visjes het nu toch anderhalf jaar uithoudt bij ons zonder dat er eentje is doodgegaan. En ik wens dat zo te houden ook. 't Is niet omdat die visjes geen stukken van mensen kostten, dat ze moeten doodgaan, he! Dat zijn ook beestjes en levende wezens!
Maar nu gisterenavond. We komen om 10uur thuis van bij onze vrienden en aangezien ik toch moe was (want ik was niet thuis geweest na 't werk, dus ik had nog geen moment op mijn gemak gezeten) wou ik direct mijn bed in.
Maar ik kijk naar de quarium en ik zie ... NIKS! Ik zag NIKS meer door het water! Dat water was vuil! En zo ineens! "Wat is er met die aquarium gebeurd?" was dan ook een terechte vraag aan 't Ventje toen we binnenkwamen.
"Ah ja, ik ben u dat vergeten zeggen. Toen ik ze gisteren eten heb gegeven, heb ik per ongeluk de verkeerde kant van 't deksel opengedaan en ze véél te véél eten gegeven. Maar dat was eigenlijk wel grappig zenne!"
Ik keek dan eens deftig in die aquarium en al die visjes hingen aan het wateroppervlak naaar adem te happen (ja, ondanks het feit dat wij maar goudvissen hebben, heb ik er toch een filtertje annex zuurstofpompje in staan). Dus samen met het Ventje zijn we erin gevlogen (hij onder lichte dwang wegens 'zijn eigen fout') om héél de aquarium van onder tot boven uit te kuisen, de steentjes af te spoelen, het pompje uit te spoelen, de boot af te wassen ...
Om halftwaalf (veel te laat naar mijn goesting, maar ja) ben ik dan in mijn bed gekropen. Zeer moe, maar wel voldaan. Want de visjes zagen er van slag gelukkiger uit!
Liefs,
Me met de gelukkige visjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten