Vanavond gaan we de 83ste verjaardag van mijn opa vieren. Ik ben zo blij dat die er nog altijd is. Zo'n beetje een constante in mijn leven tot nu toe. Maar ik weet ook wel dat 't evengoed de laatste verjaardag kan zijn die we vieren... Enfin, laat ons hopen dat hij nog tien jaar meegaat!
Maar dus: vanavond gaan we eten. Mijn oma heeft ons uitgenodigd, dus mijn mama&papa, mijn broer&zus, mijn Ventje&ik (en Mauro natuurlijk). Mijn oma heeft ook nog een andere zoon van hen uitgenodigd, met de drie kinderen en aanhang. Nu is 't zo dat die mensen dus nooit naar mijn grootouders omkijken. Ik heb ze een tijdje geleden trouwens allemaal gedefriend op FB. Alleen mijn tante&nonkel hebben iets van zich laten horen als reactie op Mauro's geboorte. Maar mijn nichten en neef? Geen denken aan! Ik kom daar trouwens niet goed mee overeen. Mijn ene nicht heeft mij ooit eens wreed in mijn gat gebeten op Tinternet dat vanaf dan alle bruggen zijn opgeblazen, wat mij betreft.
Die ruzie, die vergeet ik niet zenne!
Ik was gaan solliciteren bij een bedrijf in Diegem. Maar toeval wilde dat mijn nicht daar ook werkte. Ik dacht: "Oh! Als ik die job krijg, dan kunnen we elkaar misschien meer zien enzo. Gaat plezant worden!" Maar amai, ben ik van een kale reis thusgekomen!
Ik kreeg te horen (ik denk zelfs op 't einde van 't gesprek) dat ik niet weerhouden ben omdat mijn Frans niet goed genoeg was. Ik kon daar perfect inkomen. Er werd me verteld dat ze op zoek waren naar een Franstalig iemand met kennis van het Nederlands, in plaats van andersom. Ik heb dit zo ook aan mijn ouders verteld, want dit was wat ik te horen kreeg. Nog geen uur later belde mijn tante naar mijn mama. "Eh! Wat heb ik gehoord? Jullie dochter is daar gaan solliciteren? Ze hebben haar niet weerhouden omdat haar Frans barslecht is. Dat werd toch tegen die van ons gezegd."
Nog geen kwartier daarna krijg ik van mijn lieftallige nicht een bericht via (toen nog) Netlog. "Ge moet niet liegen tegen u ouders, he. U Frans was gewoon te slecht. Ge moet u maar gaan bijscholen, zoals ik gedaan heb. En dan krijgde dienen job wel. Maar ja... Als ge niks speciaals wilt doen." (Of toch zoiets in dienen trant.)
Awel, vanaf dan is 't voor mij gedaan! Ik laat mij zo niet beledigen, zeker niet via Internet en zeker niet op basis van 'leugens' of éénzijdige verhaalkant (of zoiets).
Twee jaar geleden heb ik ook met haar aan één tafel gezeten voor de verjaardag van mijn opa. En ik moet zeggen: Dat was gezellig!! *rolt met de ogen*
Liefs,
Me die niet bepaald uitkijkt naar 't etentje vanavond maar zich met plezier over die 'vete' overzet voor 't plezier van haar oma en opa...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten