Ik zal eventjes het verhaal van de Oma van 't Ventje schetsen, zo kunnen jullie zich een beter beeld vormen en jullie beter inleven. Een jaar of zeventwintig geleden werd mijn Schoonmama zwanger van mijn Ventje. Toen zij zeven maand zwanger was, is haar man - de papa van mijn Ventje - het afgetrapt. Waarom of hoe, daar weet ik het fijne niet van, maar dat hoeft ook niet. Het zijn uiteindelijk mijn zaken niet, he.
Toen ze acht maand zwanger was, is ze met een keizersnee bevallen van mijn Ventje. Hij lag omgekeerd. Zijn voetje was al geboren toen ze hem er via die snee hebben uitgehaald. Hij heeft nog een maand in de couveuse moeten liggen.
Toen mijn Ventje 21 was, ging hij samenwonen met zijn toenmalige vriendin. Hij heeft altijd met zijn mama in hetzelfde huurhuis gewoond. Omdat zijn mama vond dat hij niet te veel huur moest betalen, omdat ze toch nog altijd alleen was, omdat haar mama alleen was en niet meer zo goed te been, heeft mijn Schoonmama besloten om uit het huurhuis te gaan en bij haar eigen moeder in te trekken.
Uiteindelijk heeft dat samenwonen van mijn Ventje met zijn vorige vriendin niet lang geduurd. Zijn mama is nooit terug naar het huurhuis gegaan. 't Ventje woonde daar dus alleen. Zijn mama is altijd bij haar mama gebleven.
Met de Oma van 't Ventje ging het "van kwaad naar erger". Ik weet ook wel dat dat erger klinkt dan het is, maar echt goed is ze nooit meer te been geweest. Sinds de laatste keer dat ze in 't ziekenhuis heeft gelegen, is het met de Oma van 't Ventje er nog erger op geworden. Tegenwoordig leeft ze in het verleden. Ze denkt dat haar dochter die bij haar inwoont haar moeder is. Ze vraagt zich af hoe 't met haar vader is, of diene mens nog leeft. Ze kan helemaal niet meer uit of in bed. Eten doet ze ook amper.
Zaterdag werd mijn Schoonmama uitgenodigd op een verjaardagsfeestje. Omdat ze haar moeder niet alleen kan laten, heeft ze aan ons gevraagd om op haar te gaan letten. We hebben dit dan ook met het grootste plezier gedaan. Aangezien mijn Schoonmama heel haar leven 'on hold' zet, mag zij toch ook eens haar gedachten verzetten zeker?
Toen de Oma van 't Ventje lag te slapen, voelde ik mij alsof ik ging babysitten - zoals vroeger. Kindjes in hun bed? Ikke in de zetel naar TV kijken en een klein knabbeltje bij de hand.
Enfin, mijn Schoonmama is gaan kijken naar een rusthuis. Maar ze heeft het er moeilijk mee. Ze vindt het aanvoelen alsof ze van haar moeder vanaf wil. Of ze haar wil wegsteken.
Alles zal vroeg of laat wel op zijn pootjes terecht komen zeker?
Liefs,
Me wiens hart breekt als ze haar Ventje bij zijn Oma ziet zitten die eigenlijk niet meer 'in het heden' leeft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten