Morgen wordt Mauro al twee maanden! Wat vliegt de tijd! En toch ben ik de bevalling nog niet vergeten... Heb er trouwens nog altijd last van... Van mijn staartbeentje... Maar volgens de gynaecologe is dit perfect normaal en moet je jezelf toch wel drie maanden de tijd geven om te 'genezen'. Alleen snapt 't Ventje niet goed dat ik nog altijd niet vlotjes uit de zetel kan springen of lang in dezelfde positie kan zitten met Mauro. Wat heeft Mauro al allemaal geleerd op twee maanden tijd? Nog niet zo bijster veel, denken wij... Hij begint nu wel te lachen (getuige de foto hiernaast) en begint ook een beetje te 'brabbelen'. Zijn hoofdje kan hij wel recht houden, als hij zin heeft. En hij duwt zich regelmatig af op zijn benen. Maar echt gericht naar iets grijpen, dat doet hij nog niet echt. Hij slaapt ook nog niet echt zijn nachten door, maar dat denk ik dat door ons komt...
Wij geven normaal gezien voeding op vraag, maar dat is niet meer zo'n goed plan. Want op die manier komt er geen routine in zijn dag noch nacht (en ook niet in die van ons). Normaal gezien eet hij het laatst tussen 23 en 24 uur en slaapt dan door tot een uur of 5, met een beetje geluk 6. Maar veel langer nog niet. En als we hem wakker maken om te eten, dan is hij daarna ongenietbaar en valt niet terug in slaap. Als we terug thuis zijn van vakantie, dan ga ik proberen om met de klok te werken in plaats van op gevoel. Kwestie dat alles volgens plan kan verlopen als ik opnieuw ga werken. Hebben jullie trouwens tips over hoe ik dit het best kan aanpakken?
Wat hebben wij ('t Ventje en ik) in die twee maanden tijd geleerd? Dat we niet echt dezelfde ideeën hebben over de dingen... 's Nachts moet ik opstaan, want ik heb toch congé. Ik kan niet moe zijn want ik ben hele dagen thuis. Het kan niet dat ik niet zo veel kan doen in het huishouden. Ik mag Mauro dagelijks zijn badje geven zodat hij de longen uit zijn lijf schreeuwt, want hij heeft dat niet zo graag (behalve dan het deel dat hij in het water zit). Nadien pakt 't Ventje hem dan op en zegt dan laconiek "Ik ben je verwenpapa... Ik doe alleen de leuke dingen met jou..." Ik mag trouwens ook de meeste pampers doen... Wat heb ik dan voornamelijk geleerd? Dat 't Ventje ongelooflijk ouderwetse opvattingen heeft... Enige tips hoe ik die uit zijn hoofd kan krijgen? Ik heb me trouwens al voorgenomen dat eens Mauro op flessenvoeding is overgeschakeld en 't Ventje 's nachts nog altijd niet opstaat als ik ook moet gaan werken, dan ga ik een nacht, misschien twee, op een ander logeren. En ik meen dat! Ik wil daarmee niet afgestempeld worden als een slechte moeder. Want ik zie Mauro ongelooflijk graag. En 't Ventje ook. Maar ik wil 't Ventje laten voelen wat hij van mij verwacht. Ben ik nu zo slecht? Hij is er trouwens al wel van op de hoogte, van mijn plannen.
Het doopsel van Mauro begint eindelijk stilaan vorm te krijgen. Hopelijk kan het deze maand nog doorgaan. Op 2 september is het de laatste dag dat ik Mauro fulltime borstvoeding ga geven. Nadien ga ik afbouwen om tegen 24 september volledig op flesjes te zijn overgeschakeld. En zo heb ik alles al uitgestippeld, maar heb ik soms 't gevoel dat 't Ventje niet volgt...
Liefs,
Me die gerust wat tips van jullie kan gebruiken ivm routine inbouwen, borstvoeding afbouwen en 't Ventje heropvoeden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten