donderdag 7 juni 2012

The One With the Sugar Beans

Een kindje maken is nijg gemakkelijk. Maar de zoektocht naar een kaartje naar onze goesting en de suikerbonen... Dat was een heel ander paar mouwen! Om nog maar te zwijgen over de naam! Het enige wat redelijk rap beklonken was, waren de meter en peter.

De naam is uiteindelijk ook goed gelukt en we hebben al heel uiteenlopende reacties gekregen gaande van: "Hebben we al een paar keer gehoord" tot "Hebben we nog nooit gehoord!" en meestal krijgen we nog te horen ook dat 't een mooie naam is. Met 't Ventje zijn wij tot de conclusie gekomen dat wij dat in feite nog nooit tegen iemand gezegd hebben...

Enfin.

De kaartjes. Hoe meer je er ziet, hoe moeilijker de keuze wordt. Wij zijn niet creatief genoeg om er zelf één te (laten) ontwerpen. Dus wij hebben ies relatief 'standaard' gekozen. Aangezien we Mauro voorstellen als 'Zoontje van...' hebben we op 't kaartje ook laten schrijven 'Petekindje van...' en  'Metekindje van...' Dit heb ik persoonlijk nog nooit op een kaartje zien staan. Mijn Schoonmama verzamelt er en ik ben het nog niet tegengekomen. Dus hopelijk zijn we toch een beetje 'uniek' uit de hoek kunnen komen.

Wat de suikerbonen betreft. Man, dat kost geld! Vooral als je 't laat maken. Met al die gadgets bij enzo... Pfff... Is dat echt nodig? Ik had aan 't Ventje gevraagd of ik ze zelf mocht maken en hij heeft me groen licht gegeven. De foto hierbij toont wat het eindresultaat geworden is. Persoonlijk ben ik er wel fier op en ik wil 't hier niet naar eigenstoef laten stinken, maar er zijn al mensen die gezegd hebben dat ik een winkeltje zou kunnen beginnen. Natuurlijk gloei ik dan van trots! 't Ventje is er ondertussen ook superfier op. De witte 'bakken' worden later omhoog gehangen in Mauro zijn kamer. Het treintje komt ook op zijn kamer natuurlijk.

Wat 't kamertje betreft: die is nog niet helemaal af. Als de meubeltjes afgewassen zijn, 't bedje gedekt, de gordijnen klaar (mijn mama gaat die dit weekend bestellen) dan zal ik er een paar fotootjes van nemen en hier ook komen posten natuurlijk.

Liefs,
Me die de lijst eens gaat checken terwijl Mauro zalig ligt te slapen.

1 opmerking:

  1. Dat zijn kamertje nog niet af is dat is het minste van zijn zorgen! Mijn kindjes sliepen in het begin steeds in het park. Om verschillende praktische redenen. Bv moest ik ze niet verleggen als ze zalig lagen te slapen en als ik ze snachts een flesje moest geven moest ik toch naar beneden en zo werd manlief niet altijd wakker... En ivm met dat doopsuiker ik kan hen beamen, het is prachtig. Ik heb het ook altijd zelf gemaakt leuk e... O en nog een voordeel van babytje in park... Stookkosten... De living had toch al warm en dan moest de verwarming niet nog eens extra verwarmen...

    BeantwoordenVerwijderen