Mijn lontje is redelijk kort vandaag. Collega's en 't Ventje zijn al ingelicht. (Je weet wat ze zeggen van een gewaarschuwd man en/of vrouw, he!) En eigenlijk kan er niemand iets aan doen.
Het begon allemaal vrijdagavond... (Maar voor ik dit kan uitleggen, moet ik eerst het volledige verhaal doen. Vrouwen hebben het genoegen jaarlijks een uitstrijkje te moeten laten maken. "Als het slecht is volgt er een brief!" is hun mededeling bij het afscheid. Ik kreeg dus in september vorig jaar een brief van het ziekenhuis dat er een afwijking is gevonden bij mijn uitstrijkje van julie en dat er nader onderzoek moet gebeuren, zijnde een colposcopie. Ik laat dit doen maar had er niet aan gedacht dat dit ook een afwijking zou geven die behandeld moet worden.) 't Ventje maakt de brievenbus leeg en zegt "Er zit een brief van het ziekenhuis bij voor jou. Wat zou dat zijn?" Ik wist onmiddellijk genoeg. Ik doe de brief open en lees: "Geachte mevrouw, Op 23/03/2011 kwam u op de raadpleging Colposcopie naar aanleiding van een afwijkend baarmoederhalsuitstrijkje. Dit onderzoek en het afgenomen weefselfragmentje hebben een afwijking bevestigd waarvoor een behandeling noodzakelijk is. Dit is een eenvoudige behandeling onder plaatselijke verdoving die wordt verricht op de raadpleging. U kan onmiddellijk nadien het ziekenhuis verlaten." Waarschijnlijk is dit niets ergs, maar Goede Vriend Google heeft mij ooit al eens uitgelegd wat die ingreep inhoudt (of was 't mijn huisdokter? Dat kan ook, alleen heet die niet Google.) en ik heb er toch een beetje 'schrik' voor dat dit een invloed gaat hebben op mijn kinderwens later. (Note te Myself: vraag dit zeker na!)
Ik ben een beetje beginnen wenen, niet in tranen uitbarsten, maar stille tranen die over mijn wangen liepen. 't Ventje heeft mij eens goed vastgepakt, maar hij weet ook niet wat hij moet zeggen of doen natuulijk. Heeft me wel getroost door achter frietjes te gaan, dan moest ik niet meer koken. *glimlacht*
Zaterdag waren we dan vroeg (9uur) op. Ik heb de ruiten gekuist. 't Ventje heeft de afwas gedaan (de inzet van onze weddenschap - die afwas - dat hij van vrijdag op zaterdag weer in de zetel zou slapen). Nadien zijn we dan samen boodschappen gaan doen voor zondag, mijn fameuze diner, en die thuis gaan afzetten. We zijn bij de bakker gestopt om koffiekoeken te bestellen voor mijn schoonmama. We zijn naar onze Beste Vrienden gereden. Van daaruit naar ons Liefdesnestje (de vloerder begint vandaag! Jeuj!!). Dan naar huis: gaan eten. 't Ventje heeft 't eten gemaakt, ik heb ondertussen de zetels afgewassen en het schap boven de zetel afgestoft, inclusief alle kaders die daarop staan. Dan zijn we opnieuw naar onze Beste Vrienden gereden, want ik wou zo graag mijn hart luchten bij haar en dat kon daarstraks niet want er was iemand die dat allemaal niet moet weten. En dan naar huis om naar TV te kijken. De gordijntjes van de living werden ergens tussendoor ook gewassen, hoor. Enfin, 't was een drukke en lange dag. We lagen ins ons bed tegen 11u30.
Gisteren dan op tijd uit ons bed (weeral 9uur) om achter de koffiekoeken te gaan. Naar mijn schoonmama. Koffiekoeken gegeten en koffie gedronken. Beetje gebabbeld, niet over die brief. Tegen 13uur naar huis vertrokken. Ik heb het TV-meubel en de TV, het zeteltafetje en de salontafel onder handen genomen zodat onze TV hoek proper was voor 't Ventje die naar de Formule 1 ging kijken. Ben tijdens deze race aan mijn diner begonnen. Om 16uur met onze eigen traiteurdienst (de koffer stak vol met eten!) naar mijn ouders gereden. Daar alles klaargezet en verder gewerkt aan het eten. Mama was trouwens zeer content! We vetrokken naar huis, zijn net op de autostrade en ik merkte dat ik de sleutels niet mee had. Zijn we nog mogen gaan terugdraaien ook! Tegen halfelf waren we thuis en tegen 11uur lag ik te slapen.
Om drie uur wakker geworden van de warmte en eenzaamheid (Ventje lag weer in de zetel te slapen). Om 6u30 liep de wekker genadeloos af.
Dus: ik ben moe. Mijn gedachten zijn niet bij mijn werk. Vanavond verder de kasten afwassen en de living dweilen. En op tijd mijn bed in.
't Ventje moet mij niet lastig vallen, want dan zal mijn bommeke ontploffen!
Liefs,
Me die blij is dat ze het van zich heeft kunnen afschrijven en jullie wil bedanken voor het lezen van mijn verschrikkelijk saai verslag.
Hier bij Blogger heb ik naast deze blog nog een tweede blog. Een waar ik zo graag nog eens iets wil op schrijven.
