Enfin, dit blogje zette ook mij aan het denken. Want ik heb geen maatje 36, integendeel. Nu ook geen 52, maar toch 42 à 44. Ik vraag me af waar dit vandaan komt! Want mijn mama is smaller dan ik.
Ik heb nooit snoep gekregen als 'compensatie' want mijn mama was altijd thuis. Wel was het zo dat bij elke examen in december mijn mama mij een witte chocolade mannetje gaf om met boterhammetjes op te eten 's middags. Vooral als stimulans en steun voor tijdens de examenstress.
Tot op de dag van vandaag is het zo dat als je bij mijn ouders de snoepkast opentrekt, die uitpuilt van de zakken chips en snoep. Maar het is niet omdat dat er is, dat dat ook noodgedwongen moet opgegeten worden. Wij hebben ook wel snoep in huis, altijd met de intentie om iets in huis te hebben als er onverwacht volk komt, maar dit snoep is niet gigantisch veel dus meestal verdwijnt het in mijn buik lang voor er bezoek komt.
Ik zal gewoon zware botten hebben, zeker? Hoewel: als ik mij met kleren aan in de spiegel zie, denk ik 'Ca va.' tot ik geconfronteerd word met foto's. Is gewoon de hel voor mij! Want zo'n échte spiegel en objectieve blik heb ik nooit als ik mijzelf bekijk.
Ik vind: een foto toont je hoe anderen je zien. En dat steekt - in mijn geval - tegen.
En jullie? Hoe denken jullie over jullie figuur? Of over het al dan verdoezelen van bepaalde plekken op foto's?
Liefs,
Me die niet wil leren photoshoppen om zichzelf er beter te laten uitkomen.
Het snoepverhaal herken ik volkomen. Vooral het stuk over dingen in huis halen voor als er volk komt, maar nooit iets (deftigs) meer hebben als het volk er is. Chocolade en koekjes zijn mijn zondes. Maar ik heb geluk... Het laat zich niet echt zien. Ben wel minder 'strak' dan een tijd geleden, wat dan vooral te maken heeft met de luiheid die ik me gegund heb tijdens de 'pogingen'. Ik mag eigenlijk echt niet klagen (maar doe het toch). Ik ben daarom, denk ik, het type dat vele mensen érg vervelend vinden :-).
BeantwoordenVerwijderenIk eet alle chips op vooraleer er bezoek kan komen. Koeken eet ik thuis zelden, snoep soms (en als ik daaraan begin: tot ik er misselijk van word).
BeantwoordenVerwijderenThuis at ik nooit snoep of chips. We hadden dat niet in huis. Ik vermoed dat dat net de reden is waarom ik het nu wel doe: omdat het simpelweg kan.
Mijn kinderen krijgen een snoep als ze erom vragen, maar ze vragen het niet zoveel. Anders zou ik aan die taktiek wel een mouw moeten passen ;-)
Ik ben tevreden over mijzelf nu. Maar dat ligt aan het feit dat ik vooraf ongelukkig was en 7 kilo kwijt ben. Ook geen goeie zaak, maar het lijkt toch zijn voordelen te hebben. Ik heb een 38 nu, dus ik kan niet klagen. 7 maanden geleden was het een 42.
Ik ben een jaar of 3 terug gestopt met roken én met behandelingen gestart. 10 kilo erbij. Olé!
BeantwoordenVerwijderen'k Had er wel weer een stuk of 4 afgekregen toen ik stopte met die hormonen, maar nu -met die utro- vliegen ze er weer bij.
Ik sport normaalgezien ook, maar durf me nu niet te veel riskeren.
'k Steek mijn vormen weg met lange zwarte t-shirts die nogal los om mijn lichaam vallen.