Op 23 augustus 1999 werd hij geboren. Zes weken later gingen mijn Mama en Papa op de Kermis bij ons in 't dorp smoutebollen halen. Ze kwamen echter niet met smoutebollen naar huis, maar wel met een superschattig katje van bij goeie vrienden van hen. Turbo was zijn naam.
We hebben bij de buren zoveel katten zien komen en gaan die - om het cru te stellen - te dom waren om auto's te ontwijken. Onze kat was slimmer dan dat en heeft ze allemaal overleefd. Hij zocht geen gevaar op. Was ook nooit ziek.
Hij was mijn steun en toeverlaat bij pijn of verdriet omdat mijn lief het had uitgemaakt. Zijn warm lijf bezorgde me troost. Hij bracht me ook kalmte op momenten dat ik gefrustreerd en boos was.
Ik kon er ook op vloeken als hij voor de zoveelste keer zijn nagels van contentement in mijn been zette. Of op de momenten dat hij doodgraag naar binnen wou komen en dan maar tegen mijn raam vloog en begon te krabben en miauwen in 't midden van de nacht.
Maar als hij dan binnen was, kwam hij op mijn voeteinde liggen, of zelfs in mijn knieholten! Nog later begon hij dan spinnend op mijn hoofdkussen te trappen dat ik er van wakker werd.
Maar dat alles weegt niks op tegen 't verdriet dat ik nu voel. Mijn Papa had "een klein beetje slecht nieuws" te melden.
"We moeten Turbo nooit meer eten geven", zei hij.
Hij is stomweg verdronken in 't zwembad...
Mijn steun en toeverlaat op de momenten dat ik nog thuis woonde, en onlangs ook nog toen ik heel boos was op 't Ventje. Ocharme...
We maakten zoveel plannen met Mauro! Dat hij erachter ging lopen en mee ging spelen. 't Kind heeft hem ocharme één keer kunnen aaien... Zijn speelkameraadje is hij nu al kwijt...
Gelukkig heb ik nu een ander warm lijveke om te koesteren en dat me troost brengt bij pijn of verdriet. Zoals nu.
Lieve Turbo, lig daar maar zalig op een bolleke op je wolk en spin er op los! Kijk maar neer op ons van daarboven en weet dat we je altijd graag gezien hebben. Het ga je goed. R.I.P.
Liefs,
Me die nu dolgraag een stevig potje wil huilen maar zichzelf een zeer onnozel mens vindt daardoor.
Oef... Ik heb terug een beetje ademruimte... Examens zijn achter de rug, alleen waren ze niet heel schitterend... Ik ben rijkeijk te laat in gang geschoten waardoor ik niet alles meer in mijn hoofd gestampt kreeg en daar zal ik in augustus de vruchten van mogen plukken. Mijn twee algemene vakken, zijnde taalcompetenties en didactiek, die waren wel goed. Daar had ik een goed gevoel bij. Mijn twee hoofdvakken waar ik een 'inhoudelijk expert' voor wil worden, die vielen zwaar tegen. Maar daar dient een tweede examenzittijd voor natuurlijk. Een tweede kans. Met veel meer inzicht in de materie, de tijdsdruk, de docenten... Ik laat de moed zeker en vast niet zakken. Ik wil het zo graag! Maar voor niets gaat de zon op. En dat is ook het enige wat er gebeurt in 't leven gratis en voor niks zonder inspanning.
Ik heb uit mijn eerste examenperiode wel geleerd dat ik veel meer en beter moet leren plannen en mij daaraan moet houden. Daar maak ik straks, na dit blogje, nog even tijd voor. Om alles netjes in mijn agenda te noteren. Enige voorwaarde? Het moet realistisch haalbaar zijn. Mijn hoop strijk is niet te overzien! Een echte schande! We hebben niks meer in onze kleerkasten hangen. is wel gemakkelijk voor thuis, maar niet om te gaan werken. *knipoogt*
Voor de rest gaat alles goed met mij. Dank jullie wel.
Mauro groeit als kool! Afgelopen zaterdag is hij 8 maand geworden. 't Kind zit fier rechtop sinds vorige week, zonder steun! En zijn tweede tandje is er ook doorgekomen. Gelukkig zonder al te veel problemen en gezaag van zijn kant. Het is wel nog altijd een droom van een kind! Gisteren heel de dag weggeweest met hem, zelfs op restaurant. We hebben hem niet gehoord, behalve toen hij kraaide van plezier toen we hem aan het knuffelen waren.
Met het huis gaat alles zijn gangetje. Voorlopig zijn nog altijd alleen maar de babykamer en de trap geschilderd. Dit jaar gaan we living en onze slaapkamer schilderen, alsook de badkamers. En de tuin afwerken natuurlijk. De tweede kinderkamer wordt pas geschilderd als het nodig is. De zolder wordt pas geschilderd als die afgewerkt is, wat voor volgend jaar zal zijn. En pas daarna wordt de gang geschilderd. Ahja, hier moeten we nog passeren met al't gerief voor de zolder. Zijn we beter dat we nog de kalken muren vermassacreren in plaats van de verf.
Om aan de living te kunnen beginnen, heb ik een interieurapp gedownload. Hiermee kan ik van de kamer foto's trekken en hopelijk dan een kleurke op de muren zetten enzo. Ik heb al mijn gedacht, maar 't Ventje moet zijn OK nog geven... Misschien kan ik hem overtuigen als hij 't gezien heeft.
Met 't Ventje en mij gaat ook alles goed, ja. Ik ben mijn hoofd aan 't breken over een valentijnsdiner, alleen weet ik niet wat ik zou klaarmaken... Ik heb er geen flauw benul van! Ik heb nog eventjes tijd om hierover na te denken natuurlijk...
OK. Dit was het dan. Een update van jewelste over van alles en nog wat.
Bedankt om dit in zijn geheel te willen lezen.
Liefs,
Me die nu aan haar planning voor school gaat beginnen.
