The One With the Fresh Start

Ik ga herbeginnen. Met bloggen.
Om de één of andere reden kom ik hier niet meer zo vaak, behalve om te lezen. Schrijven komt niet simpelweg niets van terecht en ik heb ook niet het idee dat ik gemist wordt.

Ik heb een nieuwe blog opgestart. Een nieuwe start. Een nieuw begin. Een andere aanpak. Volg me gerust !!

Liefs,
Me die jullie snel hoopt te verwelkomen op mijn nieuwe blog !

The One With the Good News

Beelden zeggen zoveel meer dan woorden. Vandaar een recent fotootje van onze Mauro.

Liefs,

We die er op 18 januari een broertje of zusje bijkrijgen voor onze prins.

The One With the Shock

Vandaag mijn eerste dag terug aan het werk na twee weken verlof. Twee weken is in feite te kort... Volgend jaar nemen we drie weken verlof !

Enfin.

Ik stuurde nog voor 8 uur een leuk mailtje naar mijn collega's (meer nieuws volgt hierover later, want jullie mogen het ook weten). Ik krijg plots telefoon van één van de geadresseerden.

"Ik bel met slecht nieuws", zei hij, "de man van transport (tevens ook één van de geadresseerden) is vorige week verongelukt in Duitsland. Hij heeft een rotsblok op zich gehad." (Voor meer informatie klik op de afbeelding. Daar vinden jullie het krantenartikel.)

Ik kan je verzekeren: dat is een binnenkomer van formaat ! Ik ben er eventjes niet goed van...

Liefs,
Me die zich toch op haar werk gaat proberen storten hoewel het om één van haar collega's gaat.

The One With the Search Items

Liezewiezewoes heeft me eens tot nadenken gebracht over mijn blog. Door haar berichtje te lezen, vroeg ik mij af welke zoektermen er gebruikt worden om mijn blog terug te vinden.

"Handvat voor voordeur" ... Wie zoekt dat in godsnaam op op het internet ? Het is toch veel beter om daarvoor naar een Doe-Het-Zelf-zaak te stappen ?
Waarom kom je op mijn blog uit ? Ik heb toch nooit iets geschreven over het handvat aan onze voordeur ??

Zeer bizar ...

Misschien maar beter niet te veel bij stilstaan. Net zomin als ik wil stilstaan bij mijn publiek. Want die Engelsen kunnen toch geen Nederlands lezen ?

Liefs,
Me die "handvat voor voordeur" een zeer bijzondere zoekterm vind om op mijn blog terecht te komen.

WE 300 - Lekken

Ze zette een emmer op de grond onder het gat in het plafond. *drup* *drup* *drup* hoorde ze, telkens met een interval van tien seconden.

Na een uurtje was haar emmer vol. Ze verving hem en goot het vocht weg. *drup* *drup* *drup* hoorde ze, telkens met een interval van twintig seconden.

Ze zette zich in de zetel met een waterijsje uit de diepvries en begon dit op te eten. Ondertussen las ze ook nog een thriller van Deflo. Ze ging er helemaal in op.

Op een bepaald ogenblik hoorde ze geen *drup* *drup* *drup* meer. Ze keek op van haar boek zonder te stoppen met haar ijsje op te eten en verslikte zich stevig. Haar emmer was overgelopen!

Ze zette zich recht, verving snel de emmer en ging weer in de zetel zitten. *drup* *drup* *drup* hoorde ze, telkens met een interval van dertig seconden en meer.

Haar ijsje was ondertussen ook al op. Haar boek was nog niet uit. Ze bleef liggen lezen.

Toen ze geen *drup* *drup* *drup* meer hoorde, keek ze nog eens op. Uit het gat in het plafond kwam niets meer naar beneden vallen.

Ze ging naar boven om te kijken wat er aan de hand was. Aangekomen in de slaapkamer zag ze wat de oorzaak was. Daar lag haar man. Met een schotwonde in zijn hoofd. Hij lag op zijn rug op de grond, had het pistool genomen en zichzelf door zijn hoofd geschoten. Vandaar ook het gat in de vloer/ het plafond.

Het druppen was gestopt omdat haar man letterlijk en figuurlijk was leeggebloed.

Ze ging terug naar beneden om de laatste emmer leeg te maken en begon het gemorste bloed op te kuisen. Dit ging iets moeilijker dan gedacht want was opgedroogd.

Ze rende naar toilet en kotste haar ingewanden uit.

 

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
 

300 WE is een schrijfopdracht van Plato. Schrijf een verhaal van 300 woorden waarin een bepaald woord - ditmaal lekken - niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: http://platoonline.wordpress.com 

WE 300 - Twisten

“Zou je nou eens je mond willen houden, mens ?!” vroeg hij.

“Neen, ik zwijg niet! Het wordt hoog tijd dat je eens naar me gaat luisteren!”

“Ik heb geen zin om naar je te luisteren! Ik weet toch al waar het over zal gaan! Je bent me beu en in plaats van dat jij me verlaat en het hier aftrapt, zoek je allerlei manieren waardoor ik bij jou zal weggaan. Maar dat zal je niet lukken, mevrouwtje!” riep hij furieus.

“Maar neen! Ik ben je nog lang niet beu. Waar haal je dat nu vandaan?” vroeg ze geschrokken.

“Ach. Geef het toch gewoon maar toe. Je zoekt me. Maar het zal niet pakken. Ik laat me niet wegjagen!” zei hij.

“Anders moet jij het maar toegeven dat jij mij beu bent? Wat denk je daarvan?” vroeg ze.

“Ach ach, gaan we weer de meelijwekkende toer op ja?” vroeg hij.

“Als het zo zit, dan ga ik eventjes naar buiten. Of ik ga dingen zeggen die ik niet meen.” Zei ze en ze vertrok.

Zij dacht: Wat is dat nu toch met hem? Waarom doet hij nu zo? Ik wou het gewoon met hem hebben over de zwangerschap en dat we stilaan moeten beginnen om de kinderkamer in orde te brengen, een naam te kiezen, een meter en peter te kiezen…

Hij dacht: Als het zo zit is het leven voor mij toch ook niets waard, hoor. De natuur gunt ons geen kind. Net dat is mijn reden om te leven. We doen niet anders dan ruzie maken. Ik heb er genoeg van! Ik maak er een eind aan!

Ze was een cadeautje gaan kopen om hem op de hoogte te brengen van haar zwangerschap.

Ze deed de voordeur open en haar hart stond stil.

Hij hing aan de trap…

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

 

300 WE is een schrijfopdracht van Plato. Schrijf een verhaal van 300 woorden waarin een bepaald woord - ditmaal twisten - niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: http://platoonline.wordpress.com 

WE 300 - Leuteren

Op een donkere donderdagavond in een bruine kroeg in het oude stadscentrum, speelde zich het volgende af.

“Neen, ik ik heb niet te v veel pintjes gedr gedroken. HIPS. “ Hij stak zijn rechterduim in de lucht ten teken dat hij zich nog goed voelde en postuleerde zich op een barkruk.

“Yeah, right”, dacht de cafébaas. “Daarom dat je hier de hele tijd onzin zit te verkopen.” Toch schonk hij de andere man nog een glas bier uit.

“Geef er m mij nog één!” hikte de zatlap. Hij wankelde gevaarlijk op en met zijn kruk.

“Mijn ma madam he heeft me me in de steek ge gelaten… I ik weet echt ni niet waa waarom!” huilde de zatte man ineengedoken achter zijn glas.

“Ik zou het ook niet weten”, dacht de cafébaas. “Is een groot raadsel voor me.” Hij droogde op zijn doodste gemak een nieuwe reeks glazen af.

“En en dat nu jui juist op het mo moment da dat ik ha haar ten ten huwelijk wou vr vragen!” schreide de dronken man.

“Ach ja. Hij wou haar juist ten huwelijk vragen… Met een ring uit de kauwgomballenautomaat ofzo?” dacht de caféuitbater meewarig. Hij schudde zijn hoofd en glimlachte bij zoveel zatte leugens.

“K kijk eens wa wat een sch schone ring!” zei de drinker. Hij haalde een zwart fluwelen doosje uit zijn broekzak.

“Mmmm… Dat ziet er toch niet slecht uit…” dacht de cafébaas.

Het doosje werd geopend en daar stonden ze. Ze dachten een witgouden ring te zien liggen met vijf diamanten op. “Zo zoveel als de jaren da dat we sa samen waren”, lalde de dronkaard.

Maar neen.

Daar stonden ze allebei. Met hun mond vol tanden naar een leeg doosje te kijken. Alleen het rood kussentje was nog te zien.

“De trut!” riep hij opnieuw bloednuchter.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

300 WE is een schrijfopdracht van Plato. Schrijf een verhaal van 300 woorden waarin een bepaald woord - ditmaal leuteren - niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: http://platoonline.wordpress.com 

The One With the Februari Photo Challenge

Zij is er weer met een nieuwe uitdaging. Hierboven zien jullie wat er verwacht wordt. Hopelijk slaag ik er nu wel in om ze te volbrengen. Die van september is lichtelijk in de mist gegaan...

Ik zal er tijd voor moeten maken, maar elke dag een foto maken is nu niet zoveel werk, he.

Liefs,
Me die er werk van gaat maken.

The One With the Savarin

Afgelopen woensdag zijn we redelijk toevallig en onverwacht iets gaan eten bij ons in 't stad (zijnde Aalst dus). Ik had aan onze buren gevraagd of ze niets lekker en goed kenden in de buurt. De Savarin kwam naar boven. We zijn er dan naartoe gegaan en ik moet zeggen: het was lekker!

Hoe kwam dat nu dat we daar in het midden van de week naartoe zijn gegaan? Mijn papa had meeting in Affligem, niet ver van bij ons. Mijn mama en zus zijn in Aalst gaan shoppen. Nadien kwamen ze allemaal naar ons, want het was van Nieuwjaar geleden dat we elkaar gezien hadden. Eenmaal bij ons aangekomen, vroegen ze onmiddellijk wat en waar we gingen eten. Ik heb dan raad gevraagd bij de buren en hop: we hebben de gok gewaagd.

Mijn ouders hadden allebei vis genomen. Mijn zus en 't Ventje een steak en ik scampi's. Ik moet zeggen: het was lekker! De bediening was ook heel goed en vriendelijk. Mauro kreeg zelfs een klein bordje waar we dan frietjes op konden leggen. Ze hebben geen één keer met hun ogen gedraaid omdat hij begon te wenen omdat zijn vork werd afgepakt. (Zijn mama daarmee prikken mag niet, he. Maar dat begreep hij nog niet zo goed.)

Het interieur vond ik ook mooi. Zo'n beetje cottage en romantisch... Echt gezellig, vond ik. En gelukkig vond iedereen het eten lekker, en niet alleen ik.

Een gezellige en romantische bistro met voor ieder wat wils. Wat heeft een mens nog meer nodig?

Liefs,
Me die hier zeker nog eens terug gaat en op die manier de culinaire geneugten van haar stad verkent.

The One With the Forgotten Things

In de krant heb ik de veertien dingen gelezen die we nog amper doen. Ik deel ze graag met jullie en zal er ineens ook bijschrijven of dat voor mij ook van toepassing is.

1. Vliegtickets boeken via telefoon
Heb ik nooit gedaan en zal ik niet gauw doen ook niet. Ik heb in mijn leven nog maar één keer gevolgen. Naar Rome met mijn toenmalig lief (hij verdient geen hoofdletter, want hij is het nu niet meer, he). De tickets heb ik niet telefonisch besteld. Ik ben ze gaan halen in een reisbureau. Of we dat in de toekomst zouden doen? Momenteel hebben 't Ventje en ik geen vliegplannen. Moest het wel zo zijn, dan denk ik dat we sowieso online de tickets gaan bestellen. Van zodra het aan de orde is, laat ik het jullie weten!

2. Live tv kijken
Doen wij NOOIT meer. Al die stomme reclame ertussen! Maar dat zou binnenkort ook verdwijnen, heb ik gehoord? Dat de reclame doorgespoeld kan worden. Maar dat zal ons er niet toe dwingen om wél live te kijken. We kijken trouwens naar zowel Familie als Thuis en die vallen op hetzelfde ogenblik. Ik kan nog altijd niet naar twee programma's tegelijkertijd kijken. En daarbij, met 't Klein Ventje kan je soms simpelweg geen tv kijken. Dan is opnemen en kijken terwijl hij slaapt de enige optie.

3. Een cd kopen
Doe ik in feite nooit meer. Geen wonder trouwens dat de Free Recordshops failliet zijn gegaan... Ten eerste heb ik in mijn auto geen cd-speler meer. Alleen een USB-ingang. Dus ik zet alles op de stick en daar luister ik naar. Daar kunnen trouwens enorm veel cd's op! Dan hoef ik tenminste niet meer zitten knoeien en zoeken om te wisselen. Gewoon op het touchscreen kijken en aanraken en hup: de cd springt op!

4. Een fax gebruiken
Alleen op het werk... Bij 'oudere' klanten. Ik probeer meestal via mail, maar er zijn er toch nog die zeggen: "Graag via de fax." Dus op eenvoudig verzoek gebruik ik het op het werk. Als ik zelf mag kiezen, zou ik die gedrochten overal verbannen...

5. Een papieren kalender kopen
Elk jaar laat ik een fotokalendertje maken voor op mijn bureau. Ik zit daar namelijk met gemak 8 à 9 uur per dag. Dan kan het maar beter iets leuks zijn om naar te kijken, nietwaar? Bij mijn ouders is het de jaarlijkse gewoonte dat we een papieren maandkalender krijgen met van die speciale tekeningen/foto's (landschappen, desserts...). 't Ventje en ik vinden dat trouwens nog het gemakkelijkst. Op het werk hebben we ook maandplanningen tegen de muur hangen. En dit voor de eerstkomende drie maanden. Zo zien we de verlofplanning en de planning van de dunning. Lekker handig! 

6. Een cheque uitschrijven
Heb ik nog nooit gedaan en ziet er niet naar uit dat ik het ooit zal doen. Alhoewel we voor ons huis een deel met cheque betaald hebben (ik dacht bij de notrais) maar die werd dan door de bank ingevuld...

7. Naar een speelhal gaan
Behalve een lunapark, ben ik nog nergens anders binnen geweest waar ze van die verslavende spelletjes hebben. Ik zou wel graag eens naar een casino gaan. gewoon, om de sfeer op te snuiven. Zou ik dat op mijn nog-niet-bestaande bucket list durven zetten?

8. Een (handgeschreven) brief schrijven
Een brief schrijf ik niet echt. Wel kaartjes. Wat is er nu charmanter dan een handgeschreven beterschapskaartje of 'succes-in-jullie-nieuwe-huis'kaartje?

9. Naar de bibliotheek gaan
Doe ik quasi nooit meer. Maar dat komt doordat ik nogal op propere boeken gesteld ben en ik de indruk heb dat dat in een bibliotheek niet echt het geval is. Niet iedereen is daar zo op gesteld als ik, natuurlijk. Ik vind trouwens ook dat die bibliotheken niet echt uitnodigend zijn. Die van ons is bijvoorbeeld in de kelder van het cultureel centrum. Je moet het maar weten!

10. Een papieren krant lezen
Doe ik alleen bij mijn Schoonmama en dan nog zittend aan een tafel. ik vind niets handigs aan die veel te grote en moeilijk door te bladeren exemplaren. Geef mij dan maar de digitale versie!

11. Hoofdrekenen
Doe ik NOOIT meer! Rekenmachine op GSM is superhandig en juister!

12. Een vaste telefoonlijn hebben
Heb ik nog wel, maar wordt quasi niet gebruikt. Zelfs mijn oma heeft geen vaste nummer meer! Aangezien het goedkoper is van mobiel naar mobiel te bellen dan van vast naar mobiel...

13. Zelf een fotoalbum maken
Dit doe ik dan weer wél! Ik vind het zo leuk om echt op de ouderwetse manier foto's in te kleven, tekstjes bij te schrijven, tekeningetjes bij te zetten... Ze worden nog regelmatig bekeken. Is voor mij echte nostalgie...

14. Een kaart gebruiken om de weg te vinden
Doe ik tegenwoordig niet meer. Ik heb ook geen GPS in de auto, maar wel op de GSM en die wijst mij evengoed de weg!

Hoe zit het bij jullie? Wat doen jullie nog wel of wat waren jullie al vergeten?

Liefs,
Me die zich afvraagt hoe het met de rest van de mensheid zit op dit vlak.

WE 300 - Verwaarlozen

Ze keek door het venster en zag alleen maar groen. Overal groen. Ze waande zich in een echte jungle. Alleen was het probleem dat die jungle zich in haar achtertuin bevond. Als zij er niet naar omkeek, dan deed niemand het.

Het onkruid stond kniehoog. Voor de distels hadden de buren al klacht ingediend bij de politie, want dit is wettelijk niet toegestaan. Ze wist alleen niet waarom, maar het was nu zo. De buren werden trouwens in hun gelijk gesteld.

Ocharme zij…

Ze trok dan maar haar rubberen laarzen aan en ging naar buiten. Vooraleer ze buiten kon, moest ze eerst de spinnenwebben uit het deurgat slaan. Gelukkig zaten er – op het eerste zich dan toch – geen spinnen in verstopt.

Ze is dan maar begonnen met het uittrekken van het onkruid. Eerst de grote stengels. Hoe meer ze uittrok, hoe meer kleine plantjes ze zag. Ze is dan maar beginnen prutsen tot uiteindelijk elk groen sprietje dat onkruid was, in haar compostbak was verdwenen.

Onderweg kwam ze van die lelijke, slijmerige, bruine en glibberige naaktslakken tegen. Ze gruwelde ervan. Ze deed ze dan in een emmer om daarna ergens weg te gooien, maar waar?

Toen ze na een paar uurtjes zwoegen iets te drinken ging halen en ze een blik wierp in de emmer met naaktslakken, stond haar hart eventjes stil. Dit kon gewoon niet waar zijn. Onmogelijk.

Alle naaktslakken waren verdwenen…

Gelukkig voor haar was het onkruid ook weg en kon ze zich gaan douchen en opfrissen. Maar voor wie moest ze het doen? Er was toch niemand die haar ging zien…

Daar zat ze dan. Moe, dorstig en vreselijk bang om die naaktslakken ergens tegen te komen waar ze zeker niet wou. Voor wie had ze die jungle aangevallen? Voor wie moest ze zich mooi maken?

Niemand …

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

300 WE is een schrijfopdracht van Plato. Schrijf een verhaal van 300 woorden waarin een bepaald woord - ditmaal verwaarlozen - niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op:http://platoonline.wordpress.com 

The One With the First Semester Part II

Het eerste semester is misschien nog niet volledig naar de bom... Gisteren had ik mijn tweede en laatste examen en voor mijn mondeling was ik toch al geslaagd. Bij het schriftelijk gedeelte heb ik toch alles kunnen invullen, maar of het juist was, dat is een andere vraag...

Vandaag ga ik dan mijn nieuwe cursussen bestellen voor het tweede semester en aan mijn eerste taak beginnen. Ik heb er wel goesting in en wil dit semester alles in eerste zit afwerken zodat ik in augustus alleen het eerste semester moet inhalen.

Liefs,
De optimistische Me.

The One With the Sunshine

Daarstraks heb ik van de winkel een paar bosjes lente gekocht. Heerlijk toch hoe zo'n kleurrijke tulpen je huis kunnen opfleuren en de lente in huis is? Tijdens het studeren nog aangenaam ook. Die zeggen niks...

Liefs,

Me die al nood heeft aan de zomer, en de winter moet nog beginnen.

The One With the Update

Goh ... Zo lang niks geschreven ... Zo lang niks van me laten horen. Een schande, dat is het! Maar ik ga proberen dit met dit blogberichtje een beetje goed te maken.

Het is goed van september geleden dat ik nog geschreven heb. Wat vliegt de tijd toch als je je amuseert. Ondertussen is er niet zo heel veel gebeurd, hoor. Maar ik zal toch een update geven.

Eind oktober was 't Ventje jarig. Omdat hij zo'n leuke verassing voor mij had, heb ik geprobeerd om hem ook te verrassen. De tweede november had ik dus weer twintig man in onze living om zijn verjaardag te vieren. Ik had eten voorzien: eerst soep, daarna pasta met drie soorten sauzen en dan taart. Ik denk wel dat het weer in orde was, hoor.

Dan midden november heb ik mijn stage gedaan voor Nederlands. Ik moest zes uur lesgeven. Ik vond het zo leuk om te doen! De commentaar nadien was ook super. Volgens mijn vakdocente heb ik het lesgeven écht in mij. Mijn mentor was ook positief en zij ging zelfs een lesidee zelf integreren in haar les volgend jaar. (Vorig jaar kreeg ik deze opmerking ook, dus dat is wel een compliment, denk ik dan.) Zalig, toch!?

Begin december kwam dan Sinterklaas langs bij ons thuis. Omdat zowel 't Ventje als ik respectievelijk peter en meter zijn (en daarnaast ook nog eens papa en mama natuurlijk), hebben we weer besloten om een becheiden Sinterklaasfeestje te houden. Ik had pannenkoeken en taart gebakken. En het was allemaal lekker! Een foto van de taart zal ik later eventueel nog toevoegen.

Midden december zijn we een weekendje naar keulen geweest om te gaan kerstshoppen. Het kersverse lief van mijn broer was er ook bij, net zoals mijn ouders en zus. (Mijn ouders hadden ons uitgenodigd.) Het was wel leuk, maar eigenlijk geen aanrader om met een kinderkoets te doen. Toen ik vertelde aan mijn collega's hoe de Duitsers reageerden op die koets, dan zei ze: "Ja, nog nooit van zo'n draagzak gehoord?" Ik was direct een beetje in mijn gat gebeten, maar nadien moet ik wel toegeven dat ze misschien gelijk had... Enfin. Het was toch leuk om zo eens weg te zijn van huis.

Dan was het snel eind december en dus ook Kerstmis. Naar jaarlijkse traditie hebben we Kerstavond bij mijn ouders gevierd. Ook weer lekker gegeten en gedronken. Normaal gezien trekken we twee namen van personen voor wie we cadeautjes moeten kopen. Mijn broer - de slimmerik - was zijn briefjes kwijt en heeft dan maar beslist om voor iedereen een cadeautje te kopen. Alleszins, het was fijn en gezellig, net zoals een Kerstavond hoort te zijn. Kerstdag werd dan bij mijn Schoonmama gevierd, samen met mijn schoonzus en haar huishouden. Ook hier was het gezellig en fijn. 

Dan was er weer snel Oudjaar natuurlijk. Dit hebben we bij onze beste vrienden gevierd. Jammer geoeg waren er andere vrienden die niet zijn komen meevieren... Zij hebben net een huisje gekocht, maar nog een ruwbouw, en ze doen niet anders dan erin werken. Ik begrijp dat volkomen, maar je vrienden daarvoor waarlozen, dat is er toch lichtjes over? Wij zijn ook al een tijdje aan het proberen om hen bij ons te krijgen voor de nieuwjaar van hun zoontje (de jongen waar 't Ventje peter van is). Maar tot op vandaag zijn ze nog niet langsgekomen. Wat doen we daarmee? Enfin, het is nu aan hun, he!

Op het werk zijn we ook weer net verhuisd. Redelijk stressy allemaal. En ja, daar wordt een mens moe van want dat vreet energie.

Vandaar de stilte.

Aanstaande maandag heb ik examen Nederlands. Dan heb ik ook weer meer tijd om te slapen en mijn batterijen op te laden. Ik kijk er al naar uit!

Liefs,
Me die een beetje moe is maar toc blij dat ze even haar hart heeft kunnen luchten.

The One With the Love of My Life

Beelden zeggen zoveel meer dan woorden. Maurootje, ik zie je doodgraag!

Liefs,

Me die zot is van haar zoontje.

The One With the First Semester

Het eerste semester is naar de bom. Naar de bom zeg ik u! 

Mijn algemene vakken, die zal ik in tweede zit moeten inhalen. Ik geraakte quasi niet in gang met mijn taken en dus is er niks klaar geraakt. Een paar kleine wel, in de hoop dat ik die dan niet moet herdoen. Maar dat hoor ik nog wel. 

Frans was al helemaal een ramp. 

Nu ben ik volop bezig met Nederlands te leren. Dat is ook het enige vak waarvoor mijn taken klaargeraakt zijn. Ik hoop dat ik het allemaal in het hoofdje krijg en dat ik dan voor dat vak toch al geslaagd ben. De rest haal ik nog wel in, maar dan in tweede zit. En het volgende semester pak ik helemaal anders aan. Beloofd! 

Ondertussen kabbelt de rest van leven rustig voorbij. Niks bijzonders te melden. Niks bijzonders te delen. Alleen maar heel eventjes mijn frustraties, ook al weet ik dat het mijn eigen schuld is.

Liefs,

Me die na deze korte break terug gaat studeren en jullie binnenkort meer gaat schrijven.

The One With the Filled Agenda

Het startschot van het nieuwe academiejaar is gegeven!

Vandaag was de startsessie. Hoeveel informatie heb ik moeten slikken! Soms begreep ik er echt niets van! Kwam misschien ook wel door mijn 'medestudenten' die geen respect toonden en altijd onderling aan het fluisteren waren.

Mijn buurmeisje deed het ook. Ze fluisterde  dan: "Amai! Nogal onbeleefd! Zo fluisteren! Ik begrijp er niks van!" maar ondertussen stoorde zij mij wel...

Een schoolagenda kopen, dat staat asap op de planning zodat ik die kan beginnen invullen met de deadlines van de taken, de data van de monitoraten, de data van de stages... Zoveel werk te doen! Maar ik heb er wel zoveel zin in! Hoewel de moed me eerlijk gezegd eventjes in de schoenen zonk... Ach. Ik kom heus wel op mijn pootjes terecht. De kop is eraf, daarmee bedoel ik dat het eerste jaar erop zit. Nu de rest nog en dan ben ik leerkracht Nederlands-Frans.

Liefs,
Me boordevol ideeën en fantasieën, maar momenteel zonder al te veel fut...

The One With the Uncredible Present

Gisteren had 't Ventje voor mij nog een verrassingsfeestje in petto. Onze beste vrienden werden bij ons thuis verwacht. Alles werd in gereedheid gebracht tijdens mijn shoppinguitje met mijn beste vriendinnen. De mama van mijn metekindje werd bij ons thuis verwacht en is begonnen aan het klaarmaken van een driegangenmenu. 

Ik zette mijn vriendinnen thuis af en vertrok op mijn gemak ook naar huis. Ik wou eerst dag gaan zeggen tegen mijn twee lieverdjes en dan naar de winkel gaan om gerief te gaan halen om quiche te maken. Maar toen ik thuiskwam, zaten al onze goeie vrienden, dus ook die meisjes waarmee ik was gaan shoppen, op mij te wachten! Ongelooflijk hoe hard zij hebben gereden om voor mij bij ons thuis te zijn! Ik was aangenaam verrast. 

Maar dan als klap op de vuurpijl, kreeg ik naast een superlekker diner ook nog een fantastisch cadeau! Ik wou het al zo lang. Mijn eigenste keukenhulp.

Liefs, 

Me die ongelooflijk happy is en haar Ventje ongelooflijk graag ziet voor het organiseren van twee zulke fijne verrassingen. 

The One With My Little Bakery

Ik ben stilaan bezig met mij 'te specialiseren' in de keuken, met name desserts. De gewone 4/4 cakes pimp ik altijd een beetje op met suikerpasta en crème au beurre.

De blauwe heb ik gemaakt net na nieuwjaar toen we mijn tantes en nonkels zagen. Als traktatie.
De witte heb ik meegenomen naar mijn werk toen ik daar drie jaar werkte. Ik had er ook nog profiterollekes bijgedaan en pudding.
De chocoladecupcakes heb ik gemaakt met Pasen toen onze doopkindjes eieren kwamen rapen. Lekker, maar zoet!
Gisteren had ik voor mijn collega's een verjaardagstraktatie mee. twee 4/4 cakes die ik versierd heb, pudding met neon-suiker, meegebracht vanuit Engeland en cakepops met witte en zwarte chocolade.

Voila, hierbij een paar gebakte dingetjes die ik jullie wil laten zien. Hopelijk volgen er nog meer!

Liefs,
Me die graag in de keuken bezig is, zeker nu ze een oven heeft.

The One With the First Homemade Present

Afgelopen weekend werden wij uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje en housewarmingparty.
Wij hebben in onze living een klok hangen die het feestvarken ook mooi vond. Ik heb er mij rot achter gezocht, maar niet meer gevonden. Ik heb dan maar een ander klokje gekocht in die cottage stijl, maar ze was nogal witjes. Ik ben dan zelf aan de slag gegaan met masking tape en dit is het resultaat.

Toen ik haar dit vertelde dacht ze dat ik dit zo gekocht had. Missie geslaagd dus!

Liefs,
Me die nog zelfgemaakte cadeautjes heeft klaarliggen maar hier nog niet over mag bloggen omdat ze nog niet zijn afgegeven...

The One With the Score

Hier zijn ze dan! Mijn punten!
YES! Ik ben geslaagd!!

Voor Taalcompetenties 1 en 2, heb ik respectievelijk 13/20 en 14/20.
Voor Agogische vaardigheden heb ik 14/20.
Voor E-Vaardigheden 13/20.
Voor Didactiek een 14/20 en voor mijn stage een 11/20.
Voor drie andere vakken had ik al een vrijstelling.
Engels heb ik wijselijk laten vallen. Met een 5/20, 4/20 en 2/20 ga ik niet ver geraken...
Ik heb me dus vollebak op mijn tweede zit van Nederlands geconcentreerd en het heeft geloond: ik heb een 10/20, een 14/20, een 10/20 en een 12/20. (Ik weet ook wel dat die 10-en beter konden. Daarom doe ik de cursussen nog niet weg zodat ik ze kan hernemen bij problemen.) 

Ik ben zo gelukkig! Ik heb er uiteindelijk hard voor gewerkt en ben zeer blij dat mijn droomjob nu al een stapje dichterbij is... Ik ga nu voor al die algemene vakken en Nederlands naar het tweede en ik start met mijn tweede onderwijsvak - zijnde Frans - in het eerste. Maar daarvoor moet ik eerst nog een intakegesprek hebben. Hier heb ik wel veel meer vertrouwen in omdat ik het dagelijks gebruik en de regels nog ergens in mijn achterhoofd zitten, wat bij Engels nogal tegenviel.

Enfin, ik ben een gelukkige vrouw!

Liefs,
Me die zeer content is!

WE 300 - Spinnen

Ik keek het aan. Dat zwart beestje dat daar zo rond trippelt alsof de wereld van hem was. Oh! Wat haat ik ze! Wat haat ik ze! Die vuile beesten!

Ik keek lui vanop mijn knus plekje in de zetel naar deze creatie van de natuur.

‘Mmm… Jij wordt mijn lunch…’ dacht ik en bij het idee allee al likte ik eens langs mijn lippen.

Zwart lijfje met de acht poten trippelde snel verder. Het was net of hij voelde mijn ogen in zijn rug branden. De acht pootjes gingen afwisselend op en neer, steeds sneller en sneller.

Vanuit mijn ooghoek volgde ik hem. Hij zag er zo lekker uit. Zo groot en harig! Mmm… Nog eens een lik langs mijn lippen.

Ik zette me sloom recht en rekte me eens uit. Voorpoten vooruit, rug hol maken… Geeuw… Mmm. Zalig dutje gedaan. Ik draaide nog een beetje in het rond en het zwarte ding kwam stilletjes dichterbij. Het kwam langs me getrippeld op weg naar buiten. Daar is hij niet geraakt, jammer genoeg voor hem.

KRAB! PAK! HAP!

Slik…

‘Mmm… Heerlijk.’ Het beestje gleed door mijn slokdarm in mijn maag. Ik had onmiddellijk een voldaan gevoel, zo groot was hij!

Ik vleide me terug neer op mijn knus plekje in de zetel en ging daar verder liggen nagenieten.

Mijn baasje kwam op mijn genotsgeluidje af. “Zo’n lief beestje dat je bent” zei hij me en hij streelde over mijn kop.

Hij ging aan de kast met de terrarium staan en zei: “Tiens, waar is Sebastiaan?”

Ik richtte mijn kop op en keek naar mijn baasje. Oeps…

Het was onmiddellijk gedaan met nagenieten.

Ik ben weer uit de zetel gekomen en ben met een schuldgevoel naar buiten gestapt waar ik gras ben beginnen eten om te kunnen braken.

Sorry, baasje, sorry.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

300 WE is een schrijfopdracht van Plato. Schrijf een verhaal van 300 woorden waarin een bepaald woord - ditmaal spinnen - niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op:
http://platoonline.wordpress.com 

The One With the Photochallenge

Ik heb me weer eens aan iets gewaagd. Ik ga meedoen aan de Photochallenge van 'Bij gebrek aan beter'. Ik ga jullie nu niet elke dag bestoken met een foto. Ik ga ze groeperen en op het einde van deze maand tonen. Ik ben benieuwd of het me gaat lukken!

 

Jullie kunnen jullie nog altijd inschrijven bij haar, denk ik. Is een leuke uitdaging, me dunkt. We zien wel waar we uitkomen! Ik heb alleszins al mijn best gedaan maar zit bij sommige onderwerpen toch vast...

 

Liefs,

Me die deze photochallenge volledig ziet zitten!

Mijn vakantiegevoel #9

Mijn laatste vakantiegevoel was mijn metekindje die kwam logeren.
Zalige meid! Dan met de geleende koets van de buren gaan wandelen in het stad, hen en koekje laten smikkelen en deze foto trekken.

Zalige snoetjes, nietwaar?

Mijn vakantiegevoel is een initiatief van MaMarina:
Meer vakantiegevoel bij: Katja@Yane, Een huis in de straat, Mademoiselle Adinda, Jenneke Van Maurik, Huisje boompje boefjes, Katrientje van alles, Pluisje, Tazke, Dingen die fijn zijn, Janusje, Pienkel, Dragonfly, Elke Jansen, Tina Roelandts en Miss Creatuurtje.

Liefs,
Me die deze twee deugenieten supergraag ziet!

The One With the New Books

Voilà zie. Mijn nieuwe aanwinst. Ik had nog een cadeaubon liggen van mijn verjaardag vorig jaar. Deze bon verviel op 19 september 2013. Hoog tijd dus om ze te gaan inwisselen! 

De vijftig tinten trilogie... Waarom niet? Het eerste boek heb ik al. Nu dus het tweede aan mijn lijstje toegevoegd en ik kijk ernaar uit hem te beginnen lezen! Nu heb ik wel gezien in de winkel dat er een hele tafel was met allemaal boeken in de stijl van 'tachtig dagen groen', zeventig dagen geel'... Ik verstond het niet zo goed. Het enige andere boek dat ik nog zou willen lezen naast de vijftig tinten is 'negentig dagen Geneviève' voor de rest heb ik de indruk dat die andere boeken de wel-willen-niet-kunnen-versies van vijftig tinten zijn. Verbeter me als ik fout ben! Misschien ben ik ook een beetje vastgeroest bij dezelfde schrijvers... Ik weet het niet.

Jill Mansell, zij schrijft zo goed! Echte chicklit, vind ik. Hoofd op nul en eigenlijk best grappig. Dit boek vond ik heel speciaal, want de paginaranden zijn gekleurd en hebben een tekening dat je langs de andere kanten dan de kaft niet alleen maar wit hebt. In mijn geval is het oranje. 

Lauren Weisberger vind ik ook goed. Dit is het vervolg op The Devil Wears Prada. Daarvan heb ik alleen de film. Het boek heb ik nog niet. De andere boeken van Lauren heb ik ook gelezen en vind ik ook goed. Nu ben ik al heel lang op zoek naar het eerste boek, maar ik vind het niet. Of toch niet in de uitgave die ik zou willen. Ik vind alleen de pocketuitgave, maar omdat de rest niet in pocket is, wil ik dit boek ook niet in pocket. 

Zie je? Ik moet dringend plaats maken in mijn boekenkast.

En eerst de Kavijaks uitlezen voor ik aan deze lichting kan beginnen. 

Omdat mijn cadeaubon met deze drie boeken nog niet helemaal was opgebruikt, heb ik een eerste strip gekocht. De allerlaatste van De Kiekeboes. Een begeleidend kaartje voor 't Ventje: een zomaartje, omdat ik je graag zien, omdat ik samen met jou een hele stripcollectie en ook een beetje omdat mijn cadeaubon dan nog niet volledig was opgebruikt. 

Liefs, 

Me die blij is met haar nieuwe boeken. 

Mijn vakantiegevoel #8

Mijn vakantiegevoel bij uitstek is: boeken lezen!
Vandaar ook dat ik jullie een sneek-view laat werpen op mijn nachtkastje (zie hiernaast); m.a.w. daar kunnen jullie zien welk boek ik momenteel aan het lezen ben. Als ontspanning. Ook recht ergens gaan jullie mijn bibliotheek terugvinden met alle boeken die ik vanaf nu gelezen heb. Zo kunnen jullie eens piepen en misschien zelfs 'andere werelden' leren kennen.

Mijn vakantiegevoel is een initiatief van MaMarina:
Meer vakantiegevoel bij: Katja@Yane, Een huis in de straat, Mademoiselle Adinda, Jenneke Van Maurik, Huisje boompje boefjes, Katrientje van alles, Pluisje, Tazke, Dingen die fijn zijn, Janusje, Pienkel, Dragonfly, Elke Jansen, Tina Roelandts en Miss Creatuurtje.

Liefs,
Me met een overvolle boekenkast. Ik zou er eens een paar moeten wegdoen om plaats te maken voor nieuwe exemplaren.

The One With the Huge Motivation (and Little Addiction)

Volgende week maandag, heb ik mijn herexamen Nederlands.
Om mij daar ten volle op te kunnen concentreren, heb ik besloten een korte blogpauze in te lassen. Ik ga niet meer schrijven, lezen of reageren. Dus hou alsjeblief jullie spannendste verhalen voor na mijn herexamen!? De firma dankt u.

Ik ga ook heel eventjes moeten afkicken, want bloggen is eigenlijk verslavend...

Liefs,
Me die volle bak gaat studeren dat de vonken eraf vliegen.

The One Where Love is in the Air

Twee verliefde mensen die samen een huis hebben gekocht en dat huisje bezegeld hebben met een kindje... Echte liefde, nietwaar?

Liefs,
Me die regelmatig nog vlindertjes in haar buik voelt.

PS: Valt het jullie ook op dat we assorti gekleed waren?

Mijn vakantiegevoel #7

Vakantie is voor mij: tijd maken om te experimenteren in de keuken, en dan vooral om chocomousse te maken. Eén van mijn allereerste probeersels ben ik nog niet vergeten, hoor!

Het receptje voor deze chocomousse zal ik jullie ook eventjes meegeven. Ik heb het gevonden bij haar (als ik mij niet vergis). Wat heb je nodig? 200 gr zwarte chocolade, 4 eieren, 110 gr ongezouten boter, 110 gr fijne suiker. Hoe maak je het? Chocolade en boter au bain marie laten smelten. Eierdooiers kloppen met de helft van de suiker (om de chocomousse niet te zwaar te maken, neem er dan maar twee van de vier en goed opkloppen dat het luchtig wordt!). Eiwitten stijfkloppen met de andere helft van de suiker. Eiwitsneeuw eventjes in de koelkast zetten. De gesmolten chocolade eerst mengen met de eierdooiers. Spatel hierna de eiwitsneeuw luchtig door. Giet in glazen en laat nog opstijven in de koelkast. Na een paar uurtjes kan je genieten van overheerlijke chocomousse! (Als je geen ongezouten boter in huis hebt, maar alleen bakboter, kan je dit ook gebruiken, maar  dan moet je suiker toevoegen aan je chocolade om het zout te verzachten.)

Mijn vakantiegevoel is een initiatief van MaMarina.
Meer vakantiegevoel bij: Katja@Yane, Een huis in de straat, Mademoiselle Adinda, Jenneke Van Maurik, Huisje boompje boefjes, Katrientje van alles, Pluisje,Tazke, Dingen die fijn zijn, Janusje, Pienkel, Dragonfly, Elke Jansen, Tina Roelandts, Miss Creatuurtje

Liefs,
Me die fier begint te worden op hare chocomousse.