dinsdag 31 mei 2011

The One With the Two Blogs

Hier bij Blogger heb ik naast deze blog nog een tweede blog. Een waar ik zo graag nog eens iets wil op schrijven.

Maar omdat ik nog altijd met die niet-afgemeld-geraken problemen zit, kan ik op die tweede blog niets gaan schrijven... Doeme toch!

Enfin...

Van 't weekend zijn we nog eens gaan kijken naar ons huisje. De badkamers zijn magnifiek!!

Nog vijf weken en we krijgen de sleutel. 't Begint te korten!

12 augustus zal de keuken geplaatst worden, en met een beetje chance wordt dan ook onze nieuwe slaapkamer geleverd.

Ik kijk er zo naar uit!

En ondertussen weet ik nog altijd niet waar ik moet beginnen. Ik ben met duizend dingen tegelijk bezig, heb ik het gevoel. Maar om met één van die leukste dingen aan de slag te kunnen, moet ik op mijn tweede blog terecht kunnen en dat lukt dus niet...

Hoe zit het met jullie?

Liefs,
Me die eens aan één van haar duizend bezigheden gaat beginnen om eventjes eens iets anders te doen...

vrijdag 27 mei 2011

The One With the Peppermint

Vanmorgen hebben Cornelis en Pompiers (trouwe Idool 2001-kijkers weten wel over  wie ik het heb) één of andere ex-minister, mijnheer De Pad (what's in a name. Ik stel mij dan zo'n klein, geblokt manneke voor zonder nek en met korte armpjes en beentjes.) opgebeld omdat die een voorstel had gedaan waar 'n reukje aan zat...

Ik dacht al wel dat er iets was met geuren als ze dit zo aankondigden.

Ik heb dan ook met verstomming naar het volgende verhaal geluisterd.

In Nederland zou er een studie hebben aangetoond dat de geur van pepermunt chauffeurs zou 'kalmeren' waardoor ze trager zouden rijden.

Yeah Right!

Maar wat me het meest van al verbaasde, was dat die ex-minister (of was 't nu ne minister? Ik weet het niet meer. Maar 't maakt mij ook niet uit.) het volgende zei: "Als er nu een slimme autobouwer zou ziin die een pepermuntgeurverstuiver in de auto bouwt, dan rijdt er niemand meer te snel."

Mijn mond viel open van verbazing (moet nogal een gezicht geweest zijn in de achteruitkijkspiegel van mijn voorganger, maar bon...). Ik heb van slag een cd opgezet want naar zo'n onnozele praat wou ik niet meer luisteren.

Allez, een pepermuntgeurverstuiver!
En wat dan nog? Een blokje achter het gaspedaal zodat je die niet te hard kan induwen om snel op te trekken? Of een limiet op 120km/uur? Of een geluidsdemper op de radio zodat die niet te luid kan?

Of ... Ik weet het!

Rondom de auto, op het carroseriewerk, een laag schuimrubber! Als je dan iemand aanrijdt, doet die zich geen pijn.

Moet je daarvoor minister geweest zijn? Om zo'n onnozele praat uit te kramen? Want dan kan ik het ook, zenne! En ik wil dan wel zijn pré hebben ook. (Dan kunnen 't Ventje en ik een groter huis kopen.)

En jullie? Hebben jullie dit waanzinnige verhaal ook gehoord? Of ben ik de enige? (Please, laat me niet de enige zijn!)

Liefs,
Me die mijnheer De Pad niet begrijpt en dat niet wil ook niet.

donderdag 26 mei 2011

The One With the Blogger

Ik vraag mij nog altijd af hoe ik eraan gekomen ben om met een blog te starten. En dan liefst nog zo anoniem mogelijk ook. Zonder te veel foto's (met mensen op).

Ik volg een paar blogjes, allemaal leuk om te lezen.
Ik zou het nog leuker vinden moesten degene die ik volg mij ook volgen. Want met 7 volgers heb ik er nog niet veel...

Misschien moet ik iets veranderen aan mijn schrijfstijl? Mijn blog an sich?
Of ik kan misschien op bijna elk interessant blogje te reageren.

Maar dat is nu juist mijn probleem sinds een paar dagen...

Ik kan wél nieuwe berichten die ik uit mijn toetsenbord laat vloeien op het WereldWijde Web smijten, maar ik kan helemaal niet reageren op andere blogjes. Als ik dat doe dan moet ik altijd een account kiezen, ook al ben ik aangemeld. Ik kies dan een account, moet mij aanmelden en verschijn dan als "Anoniem". (Soms kan dit we handig zijn, maar hoe kunnen de anderen dan bij mij komen kijken als ze niet weten wie ik ben?) Als ik dan de verificatie ingeef voor de publicatie, moet ik mij nog eens aanmelden.

Ik krijg het maar niet gepuliceerd want ik bevind me op dat moment in een vicieuze cirkel van aanmelden, kiezen, ingeven, klikken en opnieuw aanmelden.

Ik ben ook niet de enige met dit probleem. Blijkbaar scheelt er iets met Blogger... Hopelijk is 't snel opgelost!

Ik zou nu kunnen vragen. En jullie? Hebben jullie die problemen ook? Indien ja, dan zouden jullie niet in staat zijn om te antwoorden. Indien neen, dan zouden jullie wel kunnen reageren. Een redelijk stomme vraag dus, me dunkt...

Liefs,
Me die hoopt dat Blogger snel terug normaal functioneert zodat ik bij de interessante (bijna allemaal die ik volg) blogjes kan gaan reageren.

woensdag 25 mei 2011

The One With the To-Do List

Ik ben een lijstjesmadame. Zowel op 't werk als privé. Ik schrijf elke dag wat ik die dag moet gedaan hebben. Nu ben ik niet het type dat als ze op 't werk haar lijstje niet afgewerkt krijgt binnen de werkuren, dat ik dan overuren klop. No Way José! Wat vandaag niet gedaan is, is voor morgen.

Thuis heb ik in feite hetzelfde gedacht.

Ik heb nooit lijstjes die onrealistisch zijn. Als ik een werkje opschrijf waarvan ik weet dat ik daar veel tijd voor nodig heb, dan zal ik minder werkjes opschrijven zodat ik alles wel gedaan zou kunnen krijgen.

Ik maak ook boodschappenlijstjes. Anders bestaat de kans dat ik met onnuttige dingen thuis sta en het broodnodige vergeet. Ik ken mezelf.
Ik maak - als ik iets organiseer - ook altijd gastenlijstjes. Al is het maar voor een stomme home-party.

Ik heb dan ook altijd mijn notitieboekje bij de hand. Zo ben ik momenteel een lijst aan het schrijven van alle belangrijke verjaardagen (familie en vrienden van ons) om binnenkort eens een mooie verjaardagkalender te maken. Zelf te maken. Zou toch machtig en prachtig zijn? Alleen weet ik nog niet goed hoe ik hieraan moet beginnen. Zijn zorgen voor later, want ik heb daarnet in mij andere blog ook een lijstje opgesteld dat ik graag met jullie wil delen:
Nog 3 weken en 't petekindje van 't Ventje wordt geboren.
Nog 6 weken en we krijgen de sleutel van ons huisje.
Nog 7 weken en mijn metekindje wordt geboren.
Nog 8 weken en we zijn met vakantie voor 2 weken.
Nog 14 weken en we wonen in ons nieuw huisje.


Zoals jullie kunnen zin gaat er zeer weinig tijd overschieten om een verjaardagskalender te maken.

En de lijstjes? Dat moet ik afleren om te maken... Ik moet meer leren genieten van het hier en nu en niet van het wat-nu-als...

En jullie? Maken jullie ook stomme lijstjes? Of alleen boodschappenlijstjes?

Liefs,
Me die haar To-Do lijstje voor vanavond niet heeft opgeschreven maar wel kent.

dinsdag 24 mei 2011

The One With the Baptism Sugar

Mijn metekindje wordt geboren op 14 juli 2011 - als ze zich aan haar uitgerekende geboortedatum houdt natuurlijk en niet te vroeg of te laat wil komen.

De mama van mijn metekindje is niet het evenbeeld van geduld. Integendeel. Zij is verschrikkelijk ongeduldig, maar op een voor ons niet storende manier. We wonen niet met haar samen dus hebben hier weinig last van.

Aangezien ze zo ongeduldig is, heeft ze dus geen moed om aan de suikerbonen te beginnen. Veel te veel prutswerk. In feite gaat ze vooral geboortesnoepjes geven, want suikerbonen vindt ze zelf niet lekker en wil ze dus ook niet aan anderen voorschotelen. Maar omdat ze hier zelf niet aan wil beginnen, heeft ze aan sommige mensen gevraagd om te komen helpen, waaronder Me.

En dat staat op het programma voor komende zaterdag.

Om 11uur word ik bij hen verwacht ('t Ventje gaat niet mee, maar ik vind dat niet erg. Ik vind niet dat dat een mannenwerk is. Als 't later bij ons zover is, dan weet ik nog niet of hij überhaupt wel wil helpen. Laat staan of ik dat wel zou willen. Enfin, dit geheel terzijde natuurlijk.). We overlopen dan wat er allemaal moet gebeuren. Nadien eten we samen iets. En dan vliegen we erin om alles te prepareren als die kleine spruit zich laat zien.

En eigenlijk komt dit perfect uit. Ik woon 40 km bij mijn ouders vandaan. En daar waar de doopsuikers gemaakt moeten worden, is bij hen in de buurt. En nadien heb ik in de naburige stad een vrijgezellenavond. Twee vliegen in één klap dus, misschien zelfs drie. Eerst alles klaarmaken voor mijn metekindje, nadien binnenwippen bij mijn ouders en dan door naar die vrijgezelle (de trouw van deze vrijgezellige dame zal doorgaan op 18 juni 2011).

Mijn zaterdag zal dus lang en goed gevuld worden en ik kijk er nu al naar uit. En jullie? Hebben jullie al plannen? Behalve de gewone BBQ (bij schitterend weer)?

Liefs,
Me die om eerlijk te zijn nog meer uitkijkt naar de geboorte van haar metekindje.

maandag 23 mei 2011

The One With the Clear View

Thanks to Kopka Logica.

Deze dame schreef over haar 'basis' van het eeuwig zoeken naar een evenwicht tussen lekker eten zonder te veel te verdikken (verbeter me als dit fout is, maar ik denk dat ik jouw blogje Helderheid zo mag samenvatten?).

Enfin, dit blogje zette ook mij aan het denken. Want ik heb geen maatje 36, integendeel. Nu ook geen 52, maar toch 42 à 44. Ik vraag me af waar dit vandaan komt! Want mijn mama is smaller dan ik.

Ik heb nooit snoep gekregen als 'compensatie' want mijn mama was altijd thuis. Wel was het zo dat bij elke examen in december mijn mama mij een witte chocolade mannetje gaf om met boterhammetjes op te eten 's middags. Vooral als stimulans en steun voor tijdens de examenstress.

Tot op de dag van vandaag is het zo dat als je bij mijn ouders de snoepkast opentrekt, die uitpuilt van de zakken chips en snoep. Maar het is niet omdat dat er is, dat dat ook noodgedwongen moet opgegeten worden. Wij hebben ook wel snoep in huis, altijd met de intentie om iets in huis te hebben als er onverwacht volk komt, maar dit snoep is niet gigantisch veel dus meestal verdwijnt het in mijn buik lang voor er bezoek komt.

Ik zal gewoon zware botten hebben, zeker? Hoewel: als ik mij met kleren aan in de spiegel zie, denk ik 'Ca va.' tot ik geconfronteerd word met foto's. Is gewoon de hel voor mij! Want zo'n échte spiegel en objectieve blik heb ik nooit als ik mijzelf bekijk.

Ik vind: een foto toont je hoe anderen je zien. En dat steekt - in mijn geval - tegen.

En jullie? Hoe denken jullie over jullie figuur? Of over het al dan verdoezelen van bepaalde plekken op foto's?

Liefs,
Me die niet wil leren photoshoppen om zichzelf er beter te laten uitkomen.

zondag 22 mei 2011

The One With the Key

Nog zes weken en 't Ventje en ik krijgen de sleutel van ons droomhuisje! Op 4 juli 2011 om 14uur is het zover.

Gisteren zijn we mijn droomkeuken gaan bestellen ('t Ventje vind ze ook mooi, maar hij gaat er minder tijd in doorbrengen, behalve voor het verorberen van maaltijden, dan ik). Een open keuken met links vier kolomkasten met een ingebouwde koelkast en oven en dan een liftdeur waarachter we de microgolfoven kunnen verstoppen. Dan voor ons allemaal lage kasten met een geïntegreerde vaatwasser en anderhalve lavabo. Dan rechts ons inductievuur met de dampkap. En dan tegen de living aan een tafel. In feite het werkblad dat verder doorloopt. Deze uitleg zal moeilijk te begrijpen zijn, maar natuurlijk gaan er foto's volgen!

Deze week zal de schrijnwerker waarschijnlijk alles al komen opmeten. Begin juni wordt alles besteld en half augustus wordt de keuken geplaatst. Ik ben eens benieuwd en kijk er ontzettend naar uit!

We zijn vrijdag - op ons dagje verlof - ook eens gaan kijken en de tegels liggen erin! Superknap gekozen van ons!! Ik heb er foto's van getrokken maar die zijn nogal flou en onduidelijk. Volgend weekend gaan we terug. We nemen ook de ladder mee om onze badkamers te kunnen gaan bewonderen. Hopelijk trek ik dan mooiere foto's om aan jullie te laten zien.

Volgend weekend gaan mijn ouders en grootouders ook mee. Zij komen hier dan ineens eten ook. Ik zie mijn grootouders graag en verwen ze nog graag zolang ze nog leven. Ze worden er niet jonger op natuurlijk. Hebben jullie misschien een idee wat ik kan prepareren voor deze mensen? Want mijn inspiratie is op. Ik dacht eerst aan stoofvlees, maar die maak ik het best zaterdag. Probleem is wel dat ik zaterdag niet thuis ben en dit niet aan mijn Ventje kan vragen.

Liefs,
Me die uitkijkt naar hun huisje - uiteraard - en hoopt dat jullie mij kookideeën kunnen geven voor zes man, niets te speciaal, maar gewoon gemakkelijk en lekker.

vrijdag 20 mei 2011

The One With the Nightmare


Eventjes een "zwaarder" blogje, maar ik moet het van me afschrijven, want ik denk dat er sommige van mijn lezers me wel zullen begrijpen. Ik denk dat ik een paar 'verwanten' ga tegenkomen hier.

Op 29 juli 2010 ben ik naar het UZ Brussel geweest voor 'n gewoon routine-onderzoek. Er werd toen een uitstrijkje genomen.
Op 2 september 2010 kreeg ik een brief naar aanleiding van dit uitstrijkje dat er een afwijking werd vastgesteld die verder onderzocht moest worden. Ik moest een colposcopie laten uitvoeren.
Op 23 maart 2011 heb ik een colposcopie laten uitvoeren.
Op 6 mei 2011 kreeg ik een brief in de bus dat ik op 23/03/2011 een colposcopie heb laten uitvoeren die de afwijking heeft bevestigd die verdere behandeling vereist.
Op 10 mei 2011 bel ik naar het ziekenhuis voor een afspraak voor die behandeling en die wordt vastgelegd op 10 augustus 2011.

Gisterenavond ben ik dan naar mijn HA gegaan. Met die brief. Hij leest hem en zegt: "Maar wat gaan ze nu doen?"
Hoe moet ik dat nu weten? Ik ben de dokter niet en die brief was het enige dat ik had.
Volgens mijn HA gaan ze consinatie uitvoeren.
In de eerste plaats gaat hij proberen meer informatie te verkrijgen.
Hij gaat ook proberen om mijn afspraak véél vroeger te kunnen zetten, want 't Ventje en ik zijn 'verplicht' om onze kinderwens uit te stellen tot na deze 'operatie'.
Als deze operatie is uitgevoerd, zal ik héél moeilijk zwanger worden, volgens mijn HA.
Hij is er vrij zeker van dat 't Ventje en ik via IVF moeten proberen om een sprotje van onszelf te krijgen.

Ik ben beginnen janken. Ik voel mij als vrouw falen... Waarom kan ik mijn Ventje niet gewoon een kindje geven? Zonder heel die medische poespas?

Dit is nog niet onmiddellijk aan de orde, maar toch is dit iets waar we rekening mee moeten houden. Alleen hebben we onnoemelijk veel schrik.
We hebben er geen idee van wat ons te wachten staat als 't zo ver is.

Liefs,
Me die efkes een klets in haar gezicht heeft gekregen. Of zie ik dit verkeerd?

donderdag 19 mei 2011

The One With the Long Weekend

Vanavond begint ons weekend. En er staat veel op het programma (bij het nalezen van dit blogje valt dat wel mee precies). Maar toch gaan we proberen om er een rustig weekendje van te maken.

Vanavond heb ik om 18uur afspraak bij mijn huisdokter. Nadien gaan we waarschijnlijk frietjes halen. Een goede start van ons weekend.

Morgen gaan we eerst en vooral uitslapen. 't Ventje en ik zijn redelijk moe. Lange dagen op 't werk. Veel werk en stress, met ons Liefdesnestje.

We gaan morgen ook nog eens naar ons paleisje kijken. De vloerder zou normaal gezien gedaan moeten hebben. Ik ben eens benieuwd! En 't Ventje ook natuurlijk.

Om 16uur worden we in V. verwacht op 't terras van 'n supertoffe taverne voor 'n gezellig etentje. We zullen dan ook 'n toffe avond tegemoet gaan.

Zaterdag gaan we om 13uur naar Eggo om "de keuken van ons leven" nog eens te bewonderen en redelijk te laten vastleggen. 

Voor de rest van 't weekend staat er niet veel op het programma, behalve een beetje kuisen en rusten en genieten...

En bij jullie? Wat zijn jullie plannen voor dit weekend?

Liefs,
Me die haar laatste half dagje van deze week zal werken.

woensdag 18 mei 2011

The One With the Third Try-Out of this Year

Een vriendin van ons kan superlekker koken. Ik ben haar recpetjes aan het verzamelen om in een kookboek te zetten, maar we zouden daar eens aan moeten voortdoen... (Staat op mijn planning voor in de nabije toekomst.) Een kookboek is in mijn ogen ook geen Piet Huysentruyt bijbel. Ik kan zijn naam waarschijnlijk nog niet eens correct schrijven, laat staan dat er ook maar iets van hem in mijn keuken komt. Nooit van mijn leven niet! En nog 't minst hijzelf. "En wat hebben we vandaag geleerd?" Eén: gij likt altijd de pot uit of de lepels en u vingers af. Twee: ge stelt u altijd en overal aan met uw stijfgeklopt eiwit. Drie: ik kan uwe kop niet zien!

Zij (die vriendin van ons dus) had eens een receptje laten zien van vis met paprika. En ik heb daar 'n idee aan overgehouden. Zij sprak van paprikareepjes over de visfilet te leggen, ik los dat anders op.

Eerlijk gezegd ben ik niet zo zot van vis, noch van paprika. Maar voor de vrede ten huize Me, Myself and We (paprika eet mijn Ventje supergraag) maak ik dit gerechtje regelmatig klaar.

Wat hebben we nodig? Kabeljauwfilet (uit de diepvries ofzo), een flesje room, een rode en gele paprika en puree (ik durf zelfs luiwijvenpuree maken. Water koken, melk toevoegen en dan poeder. Dit als 't snel moet gaan of ik geen zin heb om aardappelen te schillen.)

We bakken de visfilets in héél véél boter (een vis moet blijven zwemmen). Ondertussen snijden we de paprika's in twee, we halen de pitjes eruit en met de dunschiller van Tupperware zijn die heel gemakkelijk te schillen (anders blijft de paprikasmaak doorsmaken, ook al is 't zes uur geleden dat je dat nog gegeten hebt). We snijden de paprika's in kleine blokjes.
We halen de visfilets uit de pan en kieperen de paprikablokjes erin en stoven ze gaar (of niet helemaal, zoals je zelf wil eigenlijk, want ondertussen wordt mijn vis wel koud wegens gebrek aan een oven om die in te steken om warm te houden. Dit zal veranderen als we naar ons Love Nest verhuizen! Watch me!). We kruiden naar believen met peper en zout. We gooien er ook nog een visbouillonblokje onder. Nadien gieten we het flesje room over deze paprikablokjes. (In mijn keuken wordt er nogal gejongleerd, zenne. Met al dat kieperen, gooien en smijten...)
We laten dit geheel een beetje koken. Ondertussen is de luiwijvenpuree ook klaar.
We leggen dus een visfiletje op een bord, leggen er een bolletje puree naast en overgieten het geheel met deze paprikaroomsaus.

Als 't ventje dan met zijn vingers zijn bord leeglikt, dan is 't lekker.

En jullie? Hebben jullie ook al sommige dingen geprobeerd die heel goed meevielen en die jullie met het hele wereldwijde web willen delen?

Liefs,
Me die vanavond iets gewoon gaat klaarmaken... Varkensmignonetten met aardappelen en een brocollimix (ofzo?).

dinsdag 17 mei 2011

The One With the Diet

Ik ben niet zo tevreden over mijn lichaam en het overtollige vet dat eraan hangt. Jammer genoeg ben ik ook niet tevreden over mijn gebrek aan karakter om van al dat lekkere eten en snoep af te blijven.

Maar vanaf vandaag verandert alles!

Gisteren had ik mij voorgenomen om voor het douchen en tanden poetsen een verstgeperst fruitsapje te drinken (na het tandenpoetsen trekt dat op niets! Bweik...). Ik kwam beneden om naar toilet te gaan (in ons huidig huisje hebben wij nog geen toilet boven) en vond mijn ventje daar voor de derde nacht op rij in de zetel. Ik word daar kwaad van!

Dus ik ben onmiddellijk na mijn ochtendplasje terug naar boven gestampt en ben mijn fruitsapje vergeten...

Maar ik heb wel gezonde tussendoortjes bij! Vanmorgen zo rond halftien heb ik al één kiwi en één peer gegeten. Vanmiddag mijn boterhammetjes met gewone charcuterie (ik nam gisteren in de winkel uit gewoonte wit brood. Het was al gesneden en al toen ik eraan dacht dat ik beter bruin brood zou meenemen... Pech gehad. Dat is dan voor een volgende keer). Voor deze namiddag heb ik een paar kerstomaatjes en twee wortels mee om zo te knabbelen.

Ontbijten doe ik niet, wegens tijdgebrek en alleen aan tafel zitten is ook niet plezant... Later, als er kindjes zijn, zal dat wel veranderen, denk ik. Samen met heel het gezin aan tafel. Dan zal ik wel iets eten. Alleen in het weekend ontbijt ik, maar dat is dan meestal van die coco pops ofzo... Veel te lekker maar o zo ongezond. Enige andere alternatieven? Een boterham 's morgens vind ik al direct 'te zwaar'...

Vanavond ga ik bij thuiskomst prompt de snoepkast voorbij lopen naar boven. Ik ga mijn training aandoen (doe ik altijd als ik thuis kom) en mijn matje uitrollen (niet om te bidden, Lie!) en buikspieroefeningen doen! Ik wil mijn buik gespannen krijgen en een lachende navel krijgen (deze uitdrukking heb ik ooit eens in de Nina gelezen en eigenlijk klopt ze). Ik weet ook wel dat dat niet vandaag op morgen zal lukken, maar elke dag oefeningen doen zal wel helpen zeker?

En van het snoep afblijven...

En de cola... Dagelijks drink ik op het werk alleen al met gemak twee liter water. Thuis misschien nog een litertje. Maar met twee liter heb ik toch al voldoende, of niet?

En jullie? Zijn jullie helemaal tevreden over jullie lichaam? Of zijn er toch bepaalde zaken waarover je me tips kan geven om dit te blijven volhouden? Behalve dan: "Hang een zeer onflautteuze foto van jezelf boven je bed" want dan krijg ik nachtmerries...

Liefs,
Me die met goeie moed aan haar figuur gaat werken en hoopt dat jullie mij 'n hart onder de riem willen steken om mij te laten volhouden.

maandag 16 mei 2011

The One With the Chinese Jokes

Vrijdagavond én zaterdagmiddag hebben we BBQ gehad. Het was beide keren supergezellig, superlekker en plezant!

Hoe meer er gedronken werd of hoe minder er serieus gebabbeld werd, hoe meer flauwe mopjes er verteld werden.

Ik ga ze jullie niet besparen. Ik deel ze graag met jullie!

Hoe zeg je in het Chinees 'castratie'?
...
'Hakkie-hakkie-in-het-zakkie'.

Hoe zeg je 'poep' in het Chinees?
...
Wang-snee-wang.

Hoe zeg je 'een scheet' in het Chinees? (Sorry, maar 'een windje' klinkt nog onnozeler!)
...
Wang-snee-wang-pang.

Hoe zeg je 'onderbroek' in het Chinees?
...
Wang-snee-wang-pang-vang.

Hoe zeg je 'de wasdraad waar deze onderbroek aanhangt' in het Chinees?
...
Wang-snee-wang-pang-vang-hang.

Hoe zeg je 'de wasspeld die deze onderbroek aan deze wasdraad vasthoudt' in het Chinees?
...
Wang-snee-wang-pang-van-hang-tang.

Ik denk dat je zo nog wel eventjes verder kan, of toch niet?

Hoe was jullie weekend? Hebben jullie ook onnozele moppen liggen tappen tegen elkaar?

Liefs,
Me die genoten heeft van het weekend, het gezelschap (mijn allerliefste Ventje, onze beste vrienden - vrijdag dan - en onze (schoon)zus en  - broer en de kids op zaterdag), het lekker eten en de zon (bewijst mijn knalrood gezicht en décoltée).

zaterdag 14 mei 2011

The One With the Long Day

5u30: De wekker van 't Ventje liep af. Zo'n hard getuut-tuut-tuut-tuut dat ze volgens mij tot vijf huizen verder horen.

6u: 't Ventje kwam mij een kusje geven voor hij naar het werk vertrok. Alleen vond hij me niet want het licht was nog uit.

6u30: Mijn eigen wekker liep af. Eén of ander liedje werd er afgespeeld op de radio en ik ben niet het type dat de hele dag met dat ene liedje in haar hoofd blijft zitten.

7u15: Vertrek naar 't werk. Benen moesten geschoren worden (ik haat het! Ik ga mij eens een epileermachientje gaan halen ofzo, want dat scheren ben ik kotsbeu! Maar het moet gebeuren, he...), dan douchen, aankleden, dan schminken (potloodlijntje, mascara en lipgloss). Dan vertrokken naar mijn werk. Gelukkig niet tegen mijn zin, anders moet ik dringend iets anders zoeken.

7u45: Aankomst op 't werk en onmiddellijk begonnen. Ik moest nog een aantal betalingsherinneringsbrieven preparen om per aangetekende post te laten vertrekken. (Dit gebeurt bij ons redelijk manueel en is zottenwerk!)

9u: Vertrek van Anderlecht naar Kermt. Ik mocht daar gebruik maken van de plooimachine om er 1500 herinneringsbrieven door te jagen. Dit gaat een pak sneller dan alles manueel te plooien (anderhalf uur tegen drie dagen, ik denk dat je dan wel weet wat de kostprijs is voor het versturen van rappels...)

10u30: Aankomst in Kermt. Herinneringsbrieven geplooid. Paar dossiers overlopen. Samen met de mensen van de winkel mijn middageten opgegeten.

12u45: Vertrek van Kermt naar Grâce-Hollogne. Ik ging vandaag nog een andere winkel bezoeken ook.

13u25: Aankomst in Grâce-Hollogne. Klantendossiers besproken, rondleiding in de winkel en magazijn.

14u50: Vertrek Grâce-Hollogne naar Anderlecht. Ik moest de auto van mijn baas gaan terugbrengen. Onderweg een liter water en M&M's gekocht. Ik had het gevoel dat ik in slaap ging vallen achter mijn stuur, want aan 70 km/uur op de autostrade wegens werken is redelijk slaapverwekkend.

16u55: Aankomst in Anderlecht. Gelukkig kon ik op 500 meter voor ons kantoor in een restaurantje naar het toilet gaan. Water liep bijna uit mijn ogen en die 500 meter kon ik echt niet ophouden!

17u: Vertrek van Anderlecht naar Dilbeek. Ik had nog een afspraak om af te zien!

17u25: Aankomst in Dilbeek. Wenkbrauwen en bovenlip werden gewaxt. Pijnlijk! Ineens ook vijf afspraken gemaakt voor de zonnebank. (Wij moeten binnenkort naar een trouw, en dan kom ik er liever een beetje degelijk voor...)

17u45: Vertrek van Dilbeek naar S&N. We waren bij onze beste vrienden uitgenodigd voor een BBQ.

18u: Aankomst bij S&N. Lekker gegeten. Met haar metekindje bezig geweest. Lang buiten gezeten, mét dekentje wegens anders véél te koud aan de pas geschoren benen (mijn dons was weg, he!)

23u15: Vertrek van S&N naar huis. Ik ben moe en 't was écht koud.

23u30: Aankomst thuis. Opstarten PC om blogs te checken en ééntje te schrijven.

23u56: Begonnen aan deze zin.

Zoals jullie kunnen zien, was het vandaag een laaaaaaaange dag. Vooral als jullie weten dat ik er in de week rond 22uur in kruip. En dan zo lang in de auto gezeten (300 km heb ik in de benen vandaag), is ook vermoeiend hoor!

Liefs,
Me die nu haar PC gaat afsluiten en slapen.

Slaapwel... (Nu is het 0u00...)

woensdag 11 mei 2011

The One With the Pictures

Ik ben een fotomens. Ik heb in mijn living alleen al acht fotokaders, één fotokubus met zes foto's in (die ik op geregelde tijdstippen eens omdraai) en één 'zilveren reuzenrad' met zes fotohouders aan waar langs twee kanten een foto in kan (ook deze draai ik op tijd en stond eens om en door om af te wisselen).

Mijn fototoestel zit standaard in mijn handtas. Ik heb die dus altijd bij me. Soms gebeurt het dan al eens dat ik 's morgens een prachtige zonsopgang zie op weg naar 't werk en dan trek ik er gauw een foto van.

Of als we met de hele familie naar Posse Leest gaan, dan neem ik ook ontzettend veel foto's. Ik zou hier trouwens eens een verslagje moeten schrijven, he. Met foto's. Maar ben er nog over aan het nadenken, want dan is het helemaal niet meer anoniem. (Hoewel ik denk dat dat nooit is, op tinternet.)

Van ons huisje in opbouw neem ik ook veel foto's zodat we de vooruitgang goed zien. Deze week is trouwens de vloerder begonnen. Nu is het eventjes een bezoek-pauze (we mogen op een pas gevloerde vloer tch niet gaan), maar op 4 juli 2011 om 14uur mogen wij dé sleutel in ontvangst gaan nemen. We kijken er al naar uit! Ik ga zien dat ik die dag mijn emmertje, spons, aftrekkertje, zeemvellen en ruitenkuisproduct in de auto leg, want dat is het eerste dat ik ga doen: de ruiten kuisen! Die zijn degoutant! (Ohja, en ons trapladdertje... Anders kan ik nog niet overal aan, denk ik.)

Aangezien we zo fier zijn op ons huisje, we er veel foto's van hebben, maar we er nog niet wonen en dus nog niemand kunnen uitnodigen, ben ik aan het denken om al foto's te laten afdrukken (ik ga dit sowieso doen voor in onze foto-albums. Ik ben al wel aan het nadenken of ik dit in onze bestaande albums zou jkleven of een heel nieuw album met alleen ons huisje zou creëren.) en in een fotoboekje te steken waar ze niet in vastkleven. Volgende week vrijdag gaan we gaan eten met een paar van mijn ex-collega's (maar nog huidige collega's van 't ventje) en ik ben aan het denken om die foto's dan mee te nemen. Als ze ernaar vragen kan ik ze dan laten zien.

Wat zouden jullie doen? Foto's van iets waar je enorm naar uitkijkt en blij mee bent laten zien aan mensen? Of voor jou houden om niet 'stoeferig' over te komen?

Liefs,
Me die vanavond - voor haar ouders er zijn om de foto's van de vakantie van 2009 te bekijken - foto's van hun huisje zal bestellen om in een boekje te steken.

dinsdag 10 mei 2011

The One With the Waiting Room

Ik heb een te traag functionerende schildklier. Dit ben ik te weten gekomen vorig jaar in december omdat ik constant moe was.

Dokter vroeg ook of ik bijgekomen was, en dat is ook zo. Maar ik dacht dat dat was van 't goed leven (ingetrokken bij 't Ventje) en het stoppen met 4uur aerobic in de week.

Ik weet ook wel dat dat een invloed heeft, maar blijkbaar was dat dus niet alles. Mijn schildklier zat er ook voor iets tussen.

Toen ik dus de eerste keer onderzoeken moest ondergaan, moest ik een hele dag in het ziekenhuis zitten. Een hele dag!! In de wachtzaal... En laat ons eerlijk zijn, die trekken op niks!

Elke wachtzaal is zo clean, ongemakkelijke stoelen, daar waren geen ramen... Het is daar altijd muisstil... Ik heb altijd een boek mee. Als ik weet dat ik in een wachtzaal ga terechtkomen, heb ik altijd een boek mee.

Donderdag is het weer van dat. Ik moet dan weer mijn schildklier gaan laten testen. Boek ligt al klaar. En nadien ga ik naar mijn huisarts.

En jullie? Met wat houden jullie zich bezig ls jullie in een wachtzaal zijn? Kijken naar mensen? (Is ook leuk!)

Liefs,
Me die overmorgen weer naar het ziekenhuis van Aalst mag.

maandag 9 mei 2011

The One With the Explosion

Mijn lontje is redelijk kort vandaag. Collega's en 't Ventje zijn al ingelicht. (Je weet wat ze zeggen van een gewaarschuwd man en/of vrouw, he!) En eigenlijk kan er niemand iets aan doen.

Het begon allemaal vrijdagavond... (Maar voor ik dit kan uitleggen, moet ik eerst het volledige verhaal doen. Vrouwen hebben het genoegen jaarlijks een uitstrijkje te moeten laten maken. "Als het slecht is volgt er een brief!" is hun mededeling bij het afscheid. Ik kreeg dus in september vorig jaar een brief van het ziekenhuis dat er een afwijking is gevonden bij mijn uitstrijkje van julie en dat er nader onderzoek moet gebeuren, zijnde een colposcopie. Ik laat dit doen maar had er niet aan gedacht dat dit ook een afwijking zou geven die behandeld moet worden.) 't Ventje maakt de brievenbus leeg en zegt "Er zit een brief van het ziekenhuis bij voor jou. Wat zou dat zijn?" Ik wist onmiddellijk genoeg. Ik doe de brief open en lees: "Geachte mevrouw, Op 23/03/2011 kwam u op de raadpleging Colposcopie naar aanleiding van een afwijkend baarmoederhalsuitstrijkje. Dit onderzoek en het afgenomen weefselfragmentje hebben een afwijking bevestigd waarvoor een behandeling noodzakelijk is. Dit is een eenvoudige behandeling onder plaatselijke verdoving die wordt verricht op de raadpleging. U kan onmiddellijk nadien het ziekenhuis verlaten." Waarschijnlijk is dit niets ergs, maar Goede Vriend Google heeft mij ooit al eens uitgelegd wat die ingreep inhoudt (of was 't mijn huisdokter? Dat kan ook, alleen heet die niet Google.) en ik heb er toch een beetje 'schrik' voor dat dit een invloed gaat hebben op mijn kinderwens later. (Note te Myself: vraag dit zeker na!)

Ik ben een beetje beginnen wenen, niet in tranen uitbarsten, maar stille tranen die over mijn wangen liepen. 't Ventje heeft mij eens goed vastgepakt, maar hij weet ook niet wat hij moet zeggen of doen natuulijk. Heeft me wel getroost door achter frietjes te gaan, dan moest ik niet meer koken. *glimlacht*

Zaterdag waren we dan vroeg (9uur) op. Ik heb de ruiten gekuist. 't Ventje heeft de afwas gedaan (de inzet van onze weddenschap - die afwas - dat hij van vrijdag op zaterdag weer in de zetel zou slapen). Nadien zijn we dan samen boodschappen gaan doen voor zondag, mijn fameuze diner, en die thuis gaan afzetten. We zijn bij de bakker gestopt om koffiekoeken te bestellen voor mijn schoonmama. We zijn naar onze Beste Vrienden gereden. Van daaruit naar ons Liefdesnestje (de vloerder begint vandaag! Jeuj!!). Dan naar huis: gaan eten. 't Ventje heeft 't eten gemaakt, ik heb ondertussen de zetels afgewassen en het schap boven de zetel afgestoft, inclusief alle kaders die daarop staan. Dan zijn we opnieuw naar onze Beste Vrienden gereden, want ik wou zo graag mijn hart luchten bij haar en dat kon daarstraks niet want er was iemand die dat allemaal niet moet weten. En dan naar huis om naar TV te kijken. De gordijntjes van de living werden ergens tussendoor ook gewassen, hoor. Enfin, 't was een drukke en lange dag. We lagen ins ons bed tegen 11u30.

Gisteren dan op tijd uit ons bed (weeral 9uur) om achter de koffiekoeken te gaan. Naar mijn schoonmama. Koffiekoeken gegeten en koffie gedronken. Beetje gebabbeld, niet over die brief. Tegen 13uur naar huis vertrokken. Ik heb het TV-meubel en de TV, het zeteltafetje en de salontafel onder handen genomen zodat onze TV hoek proper was voor 't Ventje die naar de Formule 1 ging kijken. Ben tijdens deze race aan mijn diner begonnen. Om 16uur met onze eigen traiteurdienst (de koffer stak vol met eten!) naar mijn ouders gereden. Daar alles klaargezet en verder gewerkt aan het eten. Mama was trouwens zeer content! We vetrokken naar huis, zijn net op de autostrade en ik merkte dat ik de sleutels niet mee had. Zijn we nog mogen gaan terugdraaien ook! Tegen halfelf waren we thuis en tegen 11uur lag ik te slapen.

Om drie uur wakker geworden van de warmte en eenzaamheid (Ventje lag weer in de zetel te slapen). Om 6u30 liep de wekker genadeloos af.

Dus: ik ben moe. Mijn gedachten zijn niet bij mijn werk. Vanavond verder de kasten afwassen en de living dweilen. En op tijd mijn bed in.

't Ventje moet mij niet lastig vallen, want dan zal mijn bommeke ontploffen!

Liefs,
Me die blij is dat ze het van zich heeft kunnen afschrijven en jullie wil bedanken voor het lezen van mijn verschrikkelijk saai verslag.

vrijdag 6 mei 2011

The One With Mothers Day

Aan alle mama's: fijne moederdag toegewenst!
Aan alle ik-wil-doodgraag-mama-zijn-mama's (ik denk dan vooral aan Lie): geniet van jullie Ventje en van een zonnige zondag. En van jullie mama's.

Ikzelf ben ook nog geen mama. Dus het zal ook een rustig dagje worden. Wél gaan we onze eigen mama's in de bloemtjes zetten.

's Morgens gaan het Ventje en ik naar zijn mama met koffiekoeken. Ontbijt op bed zal wel ontbijt in de keuken worden, maar bon. Nog een bloemetje of cadeautje vinden voor haar. Hebben we morgen nog de hele dag de tijd voor (als de ruiten gekuist zijn, alles gedweild is - boven en beneden en als we terug zijn van een laatste-voor-drie-weken-lange-tijd-inspectieronde-voor-de-vloerder in ons Liefdesnestje).

Zondagmiddag ga ik dan beginnen aan het avondeten. Ik ga alles thuis klaarmaken wat er op voorhand kan worden klaargemaakt en dan meenemen naar mijn ouders thuis. Mijn papa is met mijn mama weg zodat wij binnen kunnen en alles in orde zetten en klaar zetten (tafel dekken enzo).

Wat ga ik maken? Eerst wat aperitiefhapjes. Parmaham met meloen en scampi met ananas. Parmaham met meloen kan ik thuis al doen. De ananas in stukken snijden ook. De scampi's bakken niet... Zoals eerder deze week. Maar véél meer. Het is voor 7 personen dat ik zou moeten koken.
Nadien dan een pastasalade (spirelli's) met gerookte zalm, hardgekookte eieren, tomaten, ajuin, erwten en dan overgoten met olijfolie op mayonaise.
Nadien serveer ik dan tiramisu én fruitsla met een vleugje amaretto en een bolletje ijs.

Hopelijk is het weer zalig zodat we buiten kunnen zitten in de zon. En hopelijk zal mijn mama het appreciëren.

En jullie? Wat gaan jullie doen om jullie mama's in de bloemetjes te zetten?

Liefs,
Me die er ineens aan denkt dat ze morgen ook nog boodschappen moet gaan doen! Kan dus maar beter vandaag de ruiten kuisen...

donderdag 5 mei 2011

The One With the Fruit

Zoals ik gisteren al wist te zeggen, heb ik de overzchot van mijn ananas en meloen in mijn fruitsla gekapt. Nu moet ik wel toegeven dat ik nog niet alle overschot erin heb gedaan. Anders is het veel te veel fruit en begint dat binnen drie dagen te 'vechten' met mijn bolletje ijs. (Ik heb dit voorgehad vorige week. Dinsdag had ik fruitsla gemaakt. Woensdag met een bolletje ijs gegeten en 't was lekker. Zaterdag wou ik dat ook doen en dat begon gewoon te kabbelen! Ik heb het verder niet opgegeten. Was dezelfde pot, he. Ventje zei nog "Pak er dan u fruit van." maar 't is juist dat dat slecht was.)

Elke dag breng ik een potje mee naar het werk. Elke dag eet ik dan wat superlekkere fruitsla met appel, peer, ananas, meloen, banaan, kiwi, banaan en witte druiven. (In dit geval.) Appelsiensap heb ik zaelf geperst en ik heb er ook het sap één roze pompelmoes onder gedaan. En dan last but not least één  (of twee) zakje(s) vanillesuiker.

Fruitsla met gember is ook heel lekker! Mar daar moet je voor zijn natuurlijk.

En jullie? Nemen jullie oo gezonde 'tussendoortjes' mee naar het werk?

Liefs,
Me die nog twee dagen van hare pot kan eten en dan van voor af aan herbegint met het snijden van fruit.

woensdag 4 mei 2011

The One With the Tried Apero

Thuis hadden we nog een beetje scampi's in de diepvriezer. Nog een stuk of acht. Dit is helemaal niet voldoende om één voorgerecht laat staan een hoofdgerecht voor twee van te maken.

Ik had die dus gisterenochtend uit de vriezer gehaald. En gisterenavond heb ik ze gebakken in lookboter. Ik moest ze wel eerst nog pellen en het darmkanaal verwijderen (vuil werkje, maar wel nodig).

Ik heb de scampi's in twee gesneden. Sneetjes ananas uit blik heb ik ook in stukjes gesneden. Ik heb dan één stukje ananas, één stukje scampi en nog éénn stukje ananas op een tandenstoker gestoken om als aperitiefhapje/voorgerechtje in één keer in onze monden te steken. (Eigenlijk was de bedoeling om drie stukjes ananas en twee stukjes scampi op één tandenstoker te steken, maar de stukken scampi waren te groot.) En 't was lekker! (Ik weet alleen niet goed waar ik die combinatie heb opgepikt, want echt voor de hand liggend is die toch niet. Of wel?)

Op andere tandenstokers heb ik dan twee stukjes meloen en drie stukjes parmaham gestoken. Zo hadden we koude en warme 'hapjes' die wel veel werk vroegen maar zeer lekker waren! Zelfs mijn Ventje die niet zo'n probeerder is in de keuken was 't zeer lekker. (Ik heb het dan vooral over de combinatie ananas-scampi. Meloen-parmaham kent iedereen.)

De ananas en de meloen die ik overhou, kan ik dan gebruiken in de fruitsla (zie blogje voor morgen). Is niks verloren aan!

Liefs,
Me die trots is op haar superlekker probeerseltje.

dinsdag 3 mei 2011

The One With the Silver Paper

Normaal gezien gebruik ik dagelijks een brooddoos om mijn boterhammetjes mee te nemen naar mijn werk. Lekker milieuvriendelijk. Ik heb er twee in omloop. Maar soms kan het al eens gebeuren dat ik 's morgens tot de conclusie kom dat ik geen propere meer heb, want dat ze allebei bij de vuile afwas staan. (Sorry, hoor, maar ik durf toegeven dat het bij ons niet alle dagen spic en span is. Integendeel. het wordt grote tijd dat ik eens aan de grote schoonmaak begin. Paasdecoratie wegdoen, ruiten kuisen, vloer dweilen... Je kent het wel. Plannen voor dit weekend!)

Vandaag had ik dus mijn boterhammetjes in zilverpapier mee. Dat is wel gemakkelijk, want dan hoef ik vanavond niets mee terug te nemen naar huis. Maar milieuvriendelijk is het niet natuurlijk...

Dat zilverpapier doet mij trouwens denken aan vroeger... Elke keer als we met de lagere school een uitstap maakten, dan namen wij in onze rugzak ook boterhammetjes mee in zilverpapier. Dit dus ook om te vermijden dat we een lege brooddoos moeten meenemen naar huis. Zonder brooddoos hadden we plaats voor een trui of jas.

Mijn mama maakte dan altijd boterhammetjes met omelet tussen. En dit in dit zilverpapiertje.

Lekker! Echt lekker!

En bij jullie? Kregen jullie ook standaard iets anders dan anders mee als jullie op schooluitstap gingen (of gaan, voor de leerkrachten onder ons) ? Dit is alleszins iets dat ik later ook aan mijn kinderen wil geven. (Ohja, ik smeerde meestal ook zelf mijn boterhammetjes, behalve als ik op schooluitstap ging. Vraag me niet waarom. Mijn broer daarentegen is 23 en die zijn boterhammen woden nog altijd door mijn mama gesmeerd. Maar ja.)

Liefs,
Me met zin in boterhammen met omelet.

maandag 2 mei 2011

The One With Ikea

Zaterdag zijn we bij mijn zus en schoonbroer in hun appartement gaan helpen met de geleverde meubels op hun plaats te zetten. Wij haden er eerlijk gezegd niet bij stilgestaan dat die meubels nog in elkaar gezet moesten worden...

't Ventje en ik zijn er direct ingevlogen om het TV meubel in elkaar te zetten. Ik denk - moesten wij een grote kast in elkaar zetten - we elkaar lichtelijk hadden uitgemoord...

Mijn ventje is nu niet de meest handige Harry (waar komt die uitdrukking toch vandaan? Kunnen alleen Harry's handig zijn? En geen Peter of Niko? Enfin...) en ik heb het geweten! Ik - als vrouw zijnde - was aan het zweten en zwoegen om alles in elkaar gezet te krijgen.

En 't Ventje?

Die stond erbij en die keek ernaar...

Dat belooft voor als we zelf gaan verhuizen! Gelukkig komt de meubelwinkel onze slaapkamer in elkaar zetten. En de rest gaan we in één geheel verhuizen.

Hoe zit het bij jullie? Zijn jullie mannen ook zo onhandig als de mijne?

Liefs,
Me die het liefst van al de verhuis alleen wil doen maar dit nooit aan haar Ventje zal laten weten.